Van Mike

Lieve Floor

Wat afschuwelijk allemaal! Maar ja, ouders….
De enige oplossing lijkt me: Neem de benen…!!!
Kruip (even doorzetten met dat ene bruikbare armpje) naar de stoeprand en doe je duim omhoog. Pas op dat je dan niet op je gezicht valt!
Liftend kun je overal komen!

Kom naar de grote stad – daar zijn alle winkels nog open. Kopen we een blits discokruippak voor je en gaan we naar het circus.
Wie is Madelene in vergelijking met een echte clown!
Overigens vond ik dat je als kerstrendier er ook al prachtig uitzag!

Mike

Van Floor
Hoe het met me gaat?????


Vreseeeelijk!
Ik houd het niet meer, kan me niet fatsoenlijk voortbewegen en lekker wild spelen. Mijn leven is veranderd in één grote saaiheid. Mijn ouders doen heus wel hun best om mij te bekoren maar ze kunnen het gewoonweg niet opbrengen mij elke seconde van de dag volledige aandacht te geven. En dat is natuurlijk wel het minste wat ik EIS als slachtoffer van mijn vaders onnozele onoplettendheid!!!!!!!!!! Met andere woorden: ik heb in diepe staat van ontreddering, onmacht, en gefrustreerdheid.
Gelukkig wordt ik aanstaande maandag bevrijd van mijn korsetje, of tuigje, of hoe je dat verschrikkelijke ding ook moet noemen. Dan voel ik me hopelijk weer een beetje baby.

Ook nog zoiets: mijn vader probeert mij steeds op te vrolijken door accordeon te spelen. Maar ik begin er onderhand echt gestoord van te worden. Wat ik dan doe is heel hard mekkeren, maar dan denkt die oen dat ik honger heb! Krijg ik wéér een broodkorst ik mijn mond gestopt. 'Ik héb helemaal geen honger!' roep ik dan verontwaardigd. En dan denkt hij vervolgens dat ik een poepluier heb. Lig ik op die te kleine commode, alles uit, luier af, maar neeeheeee er is geen poep. Wat een gezeul, ik wordt er niet goed van dus ga ik weer wat mekkeren om mijn ongenoegen hierover te uiten. En wat denk je dat mijn vader dan doet? Je raadt het al, hij gaat accordeon spelen om mij op te vrolijken. Ik kan er niet meer tegen.

Het allerafschuwelijkste is dat ik vanavond ook nog als een opgedirkte barbiepop naar het kerstdiner moet. Ik krijg een roze jurk aan, een roze maillot en een roze T-shirtje en allemaal roze speldjes in mijn haar (als mijn ouders tenminste niet een kerstmuts voor me op de kop tikken....dat zou helemaal onoverkomelijk zijn). Het probleem is dat die roze jurk helemaal niet staat bij mijn korsetje. Die puilt er helemaal bovenuit en het lijkt alsof ik een bochel heb. Ik weet zeker dat baby Madelene van Sander en Jaqueline mij gaat uitlachen. Wat moet ik doen?

De groeten van Floor

Van Mike

Ach lieve Floor, wat ik nu weer hoor...!
Je sleutelbeen gebroken. Net nu je met kerst eens behoorlijk kunt eten!
Hoe gaat het met je?
Natuurlijk komen we op je verjaardag - we zijn zeer vereerd!

M & M

Van Natascha


Hello!

Terwijl de aardappeltjes op het vuur staan en de tofublokjes liggen te pruttelen schrijf ik even snel een stukje.
Toen ik Floortje vandaag naar de crèche bracht kreeg ik daar door een leidster een kerstkaart in mijn handen gedrukt. Geweldig! Er zat een foto op gemonteerd van een Floortje als rendier (Rudolf): rood kerstpakje, roodgelippenstift neusje en een reusachtig gewei op haar hoofd. Ze kijkt dromerig in de camera. Ik vind het echt een lollige actie van de crèche. Deze foto getuigt van humor.
Klik hier en kijk zelf...

Floor is gelukkig weer aan de beterende hand. De 6e ziekte begint te wijken voor haar tanige immuunsysteem, de huiduitslag trekt zich terug en de neuspegels worden minder lang en agressief. Nadat ze ons vannacht nog tergend uit onze slaap heeft gehouden was ze vandaag weer een stralende kirrende baby. Ze heeft zich al kruipend kriskras over de crèchevloer bewogen, gewoon tussen de rennende en spelende kindjes door. Als je bedenkt dat ze vorige week nog omver is gelopen door een groot kind dan kan ik haar niets anders dan enorm dapper noemen! Verder heeft ze daar vrolijk geschud op muziek. En thuis vanmiddag ging ze stevig headbangen op Andor's accordeonmuziek. 'Klap eens in je handjes' is haar favoriete nummer (die vraagt ze aan door haar handjes op haar hoofd te leggen). Als Andor dát lied speelt vliegen de kwijldraden massaal om je oren. Dan gaan de remmen los en hopst, gilt en beweegt ze in alle hevigheid. Misschien kunnen we haar ritmisch talent later wat meer uitbuiten door haar op jazzballet te zetten.

Een minpunt in haar ontwikkeling momenteel zijn haar enge-bedperikelen. Als ik een bedcheck uitvoer tref ik haar vaak in hachelijke posities aan. En dan bedoel ik slaapposes die er buitengewoon verontrustend uitzien. Om een paar voorbeelden te noemen: gistermiddag zag ik haar in zittende positie met haar lijf voorovergeklapt en haar gezicht plat in de matras gedrukt. De klamboe lag half over haar heen want die had ze compleet door de spijlen naar binnen getrokken en afgelebberd. Dit zijn voor een moeder geen leuke ervaringen (weer een jaar ouder). Verder ligt ze graag op haar buik met haar gezicht wederom gesmoord in de matras. De laatste die dit mocht aanschouwen is Boes. Nadat ze dát zag heeft ze geen oog meer dichtgedaan en Floor ieder half uur gadegeslagen. Ze was gebroken de volgende dag. Een laatste favoriete nieuwe slaappositie is parallel tegen de spijlen aangeplakt slapen op haar zij. En als ik parallel zeg dan bedoel ik ook parallel. Met holle rug, beetjes naar achter en achterovergeknakt hoofd ligt ze vastgekluisterd aan de spijlen. Soms heeft ze beide armen er zelf doorheen gewoven én die immer ellendige klamboe weer in die rotvuitsjes. Ik weet het, we moeten dat ding weghalen maar het staat zo gezellig!

Nu ik toch bezig ben kan ik mijn observaties van Floor's wel continueren. Ze doet namelijk nog veel meer leuke en minder leuke nieuwe dingen. Ik zal beginnen met de leuke acties. Ze kan nu heel goed in haar handjes klappen, zwaaien (vooral naar ramen), ballen overgooien, allerlei dingen in en uit doosjes, potjes en mandjes halen, gooien met objecten. Bovendien kan ze zich optrekken aan ons, de bank en de boxspijlen, waarna ze soms hard achteroverkiepert (en brult). Ze kan naar haar favoriete TV programma's zappen, zelf uit de fles drinken en heel hard de fles, de lepel of het bord wegduwen (dat komt soms nogal kattig over). Haar woordenschat is enorm gegroeid. Ze heeft een paar dagen geleden voor het eerst een hele avond lang 'mama' gezegd. We hebben niet het idee dat ze daar echt bewust MIJ mee bedoeld (alhoewel ik de hele avond wanneer ze dit hemelse woord zei met haar handje op mijn bost heb gedrukt), maar ze vindt het in ieder geval een erg leuk woord om te zeggen. Papa heeft ze nog niet over haar lippen gekregen. Wel zegt ze tatat,dadad, mwuuuuhhhh, iiieeehhhh, aaahhha, enzovoort. Wat met name opvallend is, is dat ze haar stem beter weet te gebruiken. Voorheen produceerde ze veelal een schor en laag keelgeluid. Nu kan ze ook een heel schattig hoog stemmetje opzetten. Soms fluistert ze het woord 'ta ta'.

Minder leuke ontwikkelingen zijn dat ze ons bijvoorbeeld graag met voorwerpen op het hoofd slaat. Ook met haar blote vuisten ramt ze er op los. Dat voelt niet plezierig want ze is sterk en hardhandig. Verder krabt ze graag en trekt ze met genoegen aan onze haren en oren. Voorheen vonden wij dit allemaal heel schattig en knap maar onderhand begint de lol er wel van af te gaan.
Een ander iets is dat ze heel stout kan zijn. Ze moet en zal gevaarlijke dingen pakken en in haar mond stoppen. Laatst had ze een mes te pakken dat we nog maar nét uit haar gretige mond konden trekken. En woedend dat ze dan wordt (derde minpunt)! Dan zijn de poppen aan het dansen. Stampbewegingen, zwierende armen, strijkplank pose, noem maar op. Gelukkig duurt dit slechts een paar tellen waarna ze vrolijk zingend wegkruipt op zoek naar een volgend avontuur. Het is een zegen dat baby's over zo'n kortstondig geheugen beschikken.

Een vierde lastig puntje is dat ze echt geen seconde meer stil kan zitten. Constant is ze op zoek naar iets dat ze even kan pakken om daarna pijlsnel weer iets anders te pakken om vervolgens weer direct terug te keren naar het vorige ding en zo voort......En nog zoiets: dan wil ze weer bij mij, dan gooit ze zich vreugdevol bovenop Andor (die haar gevleid tegen zich aandrukt) om per direct weer terug te willen naar mij (Andor diep teleurgesteld). En als ik haar dan geen aandacht geef gaat ze aan me trekken en probeert ze op me te klimmen (zucht).

Verder heeft ze de stapel CD's ontdekt en ontwricht en ze trekt tegenwoordig ook de was van de verwarming af. Je snapt het, wij hebben geen enkele vorm van rust meer. Iedereen heeft ons hiervoor gewaarschuwd maar we dachten dat het heus wel mee zou vallen, NOT! Toch is het moeilijk om echt boos op haar te worden want ze heeft er duidelijk zo'n schik in. Terwijl ze ons interieur verwoest zindert ze van blijdschap, geeft ze ons de liefste lachjes en komt ons de voorwerpen even brengen. Als ik dan zeg 'nee Floor' dan schatert ze het uit, zo grappig vindt ze dat. Hoe kan je dan boos worden? Tegen een schaterende Floor kan niemand op. Wij worden geterroriseerd en vinden het nog geweldig ook. Dat schateren doet ze trouwens steeds meer, om allerlei dingen. Soms kan ik echt in een deuk liggen met haar. Dan doe ik iets heel gewoons dat zij blijkbaar het einde vindt. Dan herhaal ik het even een paar keer voor d'r zodat ze weer gaat schateren. Soms gaat het schateren over in kraaien met open mond.

Oh, en dat brengt me op haar aangezicht. Ze heeft een hele batterij nieuwe boventanden. Dus als ze kraait zie je een groot wit fietsenrek. Die tanden moeten duidelijk nog wat naar elkaar toe groeien. Maar ze kan er stevig mee bijten. Ze bijt een wortel nu met gemak door, alleen het kauwen lukt nog moeilijk zonder kiezen dus af en toe verslikt ze zich hevig.
Ik doe tegenwoordig haarspeldjes in haar lok. Die lok hangt inmiddels bijna voor haar ogen. Ook maak ik wel eens een staart boven op haar hoofd. Ik vind dat het haar goed staat, die haaraccessoires.

XXXXXXXXXX en liefs Natas