WELKOM FLOORTJE

Open brief over Floor


DRUK, DRUK, DRUK…

De tijdgeest van de 21e eeuw is duidelijk. Druk, druk, druk, haast en bijna geen tijd om te schrijven…

Zelfs Floor heeft er moeite mee. Het wordt tijd dat we voor haar ook een agenda, mobieltje en emailadres aanschaffen.
Ondanks de drukte gaat bij ons alles goed. Andor en ik hebben het de laatste tijd erg gezellig. En Floor is en blijft een heerlijke meid. Ze is zo verschrikkelijk lief en grappig (en stout!). Wel is ze is nog steeds een ziekelijke veelvraat. Gister heeft ze een half wasco krijtje opgegeten. Haar mond was helemaal blauw en de wascoprut zat aan haar voortanden geplakt. Verder mekkert ze je helemaal suf als je iets eetbaars in handen hebt. Dan gaat ze parmant voor je staan en wijst met een puntig vingertje naar het voedingsstuk: 'dhieh, thuuieh'. Als ze niet snel genoeg een stukje krijgt spert ze haar mond wijd open en roept ze 'ahh ahhh ahhh', als een soort aapje. We worden er helemaal gek van. Vaak smokkelen we stukken taart of toostjes naar binnen en verstoppen het onder een kussen zodat Floor het niet opmerkt. Helaas heeft ze het negen van de tien keer meteen door. Dan laat ze haar speelgoed vallen en kruipt als een speurhond naar de verstopplek. Het gekke is dat ze helemaal niet meer dik is (ze begint zelfs lang en slank te worden). Naar mijn weten was ik vroeger een veel bollere peuter en at ik praktisch niets. Van mij heeft ze het dus niet.

Voedselfreak
Wat we heel schattig vinden is haar verlekkerde gesmak voordat ze een hapje eten krijgt. En na een slokje drinken zegt ze vaak heel overdreven 'ahhhhhh' (met mond wijdopen). Ze kan inmiddels met een vork of lepel eten. Dat doet ze heel geconcentreerd en uiterst succesvol. Ze heeft nu al haar tanden en een paar kiezen. Tandenpoetsen is daarom verplicht hetgeen elke avond tot drama’s leidt. Ze HAAT het en verzet zich met man en macht tegen het ritueel. Ze trapt, slaat, strijkplankt, gilt en blèrt, kortom ze stribbelt behoorlijk tegen. Ik snap niet waarom ze over zoiets onschuldigs zo moeilijk doet. Hopelijk zet ze zich er spoedig overheen en wordt ze wat redelijker.

Vriendje
Floor heeft trouwens een vriend op de crèche. Hij heet Bas en is even oud. Bas en Floor hebben een innige haatliefde relatie. Het ene moment staan ze samen te wiegen met hun luierkonten, het andere moment is het ruzie. Dan gaat Floor bijvoorbeeld op Bas zitten, waarop Bas haar weg duwt, waarna Floor hem op zijn hoofd slaat etc etc . Je kent het wel. Het is heel aandoenlijk.
Floor heeft nu een zandbak in de tuin. Een rode plastic schelp met deksel (van buurvrouw Bep gekregen). Ze speelt er praktisch elke dag in, zo geweldig vindt ze het. Voor ons is het afzien sinds we dat ding hebben. Overal ligt zand: in de hele tuin, in al haar kleren (en zakjes), haar schoenen, onze schoenen, de keuken, de wasmand, de kamer, de gang, de trap, de gang boven, haar kamer, onze kamer, ons bed, haar bed, de commode (het meest! want daar gaat haar broek uit). Bovendien vinden we nog hoopjes zand in Floor's haren, neusje, oren, rompert, sokjes en tot slot een bak in haar luier. Dat van die luier is wel zielig. Soms loopt ze er iets te lang mee rond en heeft ze schuurplekjes op haar billen. Maar goed, we hadden dus 25 kilo zand gekocht. Maar het grootste gedeelte heeft ze uit haar zandbak
geschept dus dat wordt aanslepen geblazen.

Vaderbinding
Ze heeft nog steeds de papa obsessie. laatst in de auto (op weg naar haar 2e gehoortest) stopten er twee motoragenten naast ons. Floor werd helemaal wild. Eerst riep ze: 'broooeemm broooeemm', toen ging ze zwaaien en bonken tegen de ruit en daarna gilde ze luidkeels: 'PAAAPAAA'. De agenten keken vertederd opzij. Feit is dat ze tegenwoordig naar alle lange mannen met donker haar en alle motoren en brommers 'papa' roept.
De gehoortest ging deze keer trouwens uitmuntend. Floor reageerde kwiek op alle geluiden. Ze draaide zich telkens zó ver om naar achteren dat ze bijna van haar krukje viel. Ze is met vlag en wimpel geslaagd.

Sterke teksten
Haar woordenschat is nog niet zo uitgebreid, alhoewel we wel het idee hebben dat ze heel veel verstaat. Ze kan zeggen: 'mama', 'papa', 'nanan' (=eten), 'brrrrmmm' (= auto, dit zegt ze wanneer ze onze auto ziet) en 'die' (gepaard met gewijs). Verder kan ze kus- en poezenlokgeluiden maken. Bij het laatste tuit ze haar lippen, strekt ze haar armpje richting de poes en houdt haar vingers tegen elkaar. Soms lokt ze zo ook een hond, een vogel of ons.
Als ze een dierenplaatje in een boekje ziet doet ze het ook. We gaan nog steeds elke dag even op poezenjacht. Poes Harrie van de buren komt meestal wel even te voorschijn en laat zich gemoedelijk aaien (of slaan) door Floor.

Literair talent
Boekjes lezen is haar grootste hobby. Dat vindt ze nog leuker dan Sesamstraat kijken. Als ik zeg: 'Floor ga je boekjes maar halen', dan stuift ze naar haar boekjes en zeult er minimaal twee mee terug. Vervolgens geeft ze mij er een aan, nestelt ze zich op mijn schoot met de duim in haar mond en zegt ze: 'dieee' (wijst naar boekje). Ik zit met gemak een half uur boekje voor boekje met haar door te nemen. Sommige boekjes kent ze inmiddels zo goed dat ze op commando de bloem ('blooeehh'), spin of auto ('brrrrmmm') aanwijst.


Sport
Ballen zijn ook een interesse. Bij de kreet: 'Pak' of 'zoek de bal' komt ze direct in actie. Ze kan haar ballen heel goed en ver gooien, meestal richting ons. Overgooien doen we dus heel vaak. Als Floor een cremetube vindt tipt ze de bovenkant met haar vinger aan en smeert ze de denkbeeldige inhoud over haar gezicht en haren. Haren borstelen (met haar babyborstel) doet ze ook graag.

Contact
Een laatste punt van interesse is de telefoon. Als we even niet opletten zit ze op de toetsen te drukken en houdt ze de hoorn tegen haar hoofd. Soms brabbelt ze wat terwijl ze heel ernstig kijkt. We hebben op een rommelmarkt daarom een rode neptelefoon gekocht. Als ik 'tring tring' roep haalt ze hem meteen en drukt hem tegen haar oor.
Maar voor ik het helemaal vergeet, het belangrijkste nieuws is dat Floor LOOPT! Rede dat ik daar niet meteen mee kwam is dat we er al een beetje aan gewend zijn. Sinds een maand zet ze voorzichtig wat pasjes. Eerst af en toe, nu steeds vaker. Ze loopt heel voorzichtig, langzaam, wankel en houterig als een robot. Tijdens het lopen zuigt ze altijd op haar duim en kijkt ze erg serieus. Als ze eenmaal bij mij (of Andor) is aanbeland plopt de duim eruit, werpt ze zich tegen me aan en kijkt ze heel voldaan. De eerste keer dat ik haar zag lopen schoot ik helemaal vol van ontroering. De tijd gaat zo snel en Floor wordt zo groot. Soms willen we de tijd stop zetten omdat ze in zo'n leuke fase zit. Maar de volgende fase is altijd weer net zo bijzonder.

Alleen de pubertijd, daar zien we erg tegen op. Gelukkig duurt dat nog even...........

Liefs aan iedereen en een kus van Natas