zondag, juni 01, 2003
EINDELIJK MOOI ZOMERWEER
Hoi allemaal!
Floor heeft het strand in volle glorie aangedaan. En daarmee is een nieuw hoofdstuk in haar ontwikkeling begonnen: WATER, NAAKTLOPEN en ZAND. Drie dagen achter elkaar heeft ze er van mogen genieten. De eerste dag waren we op het strand van Castricum. Nadat we haar luier en romper hadden afgepeld is ze meer vallend dan lopend richting branding gestrompeld. Uiteindelijk heeft ze de laatste meters op handen en voeten afgelegd en haar billen in de branding gevleid. En daar wilde ze dan ook niet meer uitkomen.
Koppie onder
Telkens kroop ze verder de zee in, zo aangetrokken voelde ze zich tot het kolkende water. Dat was natuurlijk best een beetje eng. Ze is een paar keer koppie onder gegaan en proestte het uit. Toch stortte ze zich daarna weer in volle overgave in het water. Om het kwartier MOEST ze van ons uit het water om onderkoelingsverschijnselen te voorkomen (haar lippen werden blauw en haar billen paars). Dat was een moeilijke taak want ze verzette zich met hand en (letterlijk) tand en heeft me behoorlijk gebeten. Bij onze ligplek is ze als een strijkplank in het zand gaan liggen waarop ze direct in een zandmonster veranderde. Dat was een heel grappig gezicht, vooral toen ze daarna weer ging lopen.
Overal Sahara
Het zand zat echt overal. Zelfs in haar oren en billen. Het probleem was dat ze steeds naar de zee bleef wijzen en smekend 'die die' riep. Als we niet tijdig reageerde en haar opnieuw de branding in droegen liep ze er zelf heen. Onderweg pikte ze hier en daar een schepje of emmertje van andere kinderen mee. Ze had daarover een paar keer ruzie met een peuter die zei 'ga weg stomme baby'. Maar daar trok Floor zich niets van aan. Ze maakt nog geen onderscheid tussen bezittingen.
Muiderberg
De volgende twee dagen zijn we op het buurtstrand van Muiderberg geweest. Een ideaal strand! Floor, inmiddels een ervaren strandganger, waggelde vlot het water in. Dat ziet er erg aandoenlijk uit trouwens. Haar billen en dijen vertonen nog steeds sporen van cellulitis en onder haar linkerbil zitten twee Michelin plooien. Haar dijen zijn overigens ook erg gespierd. Op dit strand waren de peuters een stuk vriendelijker. Ze mocht van iedereen schepjes en emmertjes (en gieters en vormpjes en harkjes) 'gebruiken'. Ook kreeg ze van een moeder wat aardbijen nadat ze zich er uiteraard eerst op had gestort en 'aaah aaah aaah' had geroepen.
Ze pikken alles van haar
Omdat Floor nog zo klein en aandoenlijk is komt ze overal mee weg. Drie peuters hadden een poeltje gegraven bij het water en daar ging Floor natuurlijk direct in zitten. Gelukkig vonden de peuters dat geen probleem en lieten ze haar vrolijk spelen. De dijken moesten wel steeds worden versterkt omdat Floor er met haar handen op sloeg. Floor vertoonde steeds grappige kunstjes waarom de peuters hard moesten lachen. Eerst gooide ze modderklonten en zeewier op haar hoofd, wat ze ook nog eens lekker ging insmeren. Daarna ging ze het IJsselmeerwater uit een emmertje drinken.
Floor is een strandpoes
Vanzelfsprekend heeft Floor elke dag mogen meegenieten van een Cornetto Classic. Ze vindt roomijs ongekend lekker. Haar gezicht was helemaal wit en plakkerig. Om een lang verhaal kort te maken: het strand was een aaneenschakeling van successen. Dat gaan we zeker snel nog eens doen. We zijn echter wel een beetje verbrand, dus dat moet eerst wegtrekken.
Groetjes Natascha
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten