WELKOM FLOORTJE

Oktober 2003,


Een vervolgbericht van Natascha.



Lieve Floortje,

Het is de hoogste tijd om weer het een en ander over je op papier te zetten.

De afgelopen maanden ben je getransformeerd van baby tot heuse peuter,
een klein dametje met semi-lang donkerblond haar en grote reebruine ogen. Je dribbelt gestaag het huis door en rukt alles uit de kastjes en laatjes, en niet te vergeten van het aanrecht af! We zijn vaak verbaasd over hetgeen je nu weer in je handjes hebt en realiseren ons dan beschaamd dat je weer bent gegroeid zonder dat wij het door hadden.

Peuters van jou leeftijd zouden de beste zakkenrollers en winkeldieven kunnen zijn.
Het is werkelijk ongelofelijk hoe snel en behendig jij dingen uit mijn tas weet te ontfrutselen en hoe je binnen no time plankjes en laatjes weet leeg te strippen. De inhoud vinden we, als we geluk hebben, terug in je eigen zakken of op je speciale verstopplekjes: tussen de bank, onder het ladekastje en in de melkketel.

Als we boodschappen met je doen moet je vastgeclipt in je wagen zitten want anders ontregel je alle schappen en breek je uit. De laatste keer dat ik je vrij liet rondscharrelen heb je blikken kattenvoer door de hele supermarkt verspreid (onder luidkeelse kreten: ‘poess’, ‘poessssie’). Daarna nam je de benen. Je schoot als een vuurpijl weg en verdween achter de toonbank van de vleesafdeling (‘vleeesssiee!!’). Bij de kassa snelde je richting de uitgang en kwam bijna klem tussen de schuifdeuren. Toen was voor mij de maat vol!

Alleen tijdens onze vakantie in Frankrijk heb ik je nog een kans gegeven maar ook dat was ook een succes. Papa was even naar een andere afdeling gelopen en dat vond je erg verontrustend. Een kwartier lang heb je op de toppen van je longen ‘paaaapppaaaa!’ geschreeuwd. Papa zei later dat hij, en zo’n 200, Fransen je door de hele megamarkt hoorde galmen.

Die vakantie in Frankrijk was overigens een groot succes.
Een maand zijn we op stap geweest met onze transporterbus. Papa had er speciaal voor jou een bedje in getimmerd met opstaand plankje als zijwand en gordijntje. Je vond het geweldig om tussen ons in de zitten tijdens het rijden. En gereden hebben we! Zo’n 4.500 kilometer. Meestal vertrokken als jij je slaapje deed (rond 11 uur) en dan konden we met gemak 3 ? vier uurtjes doorrijden.
Je vond het heerlijk om naar buiten te kijken. In de bergen riep je ‘bergg!’, als we onder een tunnel reden was het ‘tuuunnnneeee!’ en bij een kustroute ‘seeeeee!’.

Tijdens die vakantie heb je een aantal obsessies opgelopen. Namelijk die voor ijsjes (‘ais’), glijbanen (‘baan’) en wipkippen (‘plipplip’). We kwamen heel wat speeltuinen tegen, vooral bij tankstations en wegrestaurants, en elke keer was het ?f stoppen ?f een compleet drama. Dat gold ook voor ijsjes. Je hoefde maar iemand met een ijsje te zien, of een snackbar, en je zette het op een brullen. Het gekke was dat als je eindelijk aan je felbegeerde ijsje lebberde je vaak alleen nog maar gefrustreerder werd. Het ijsje was te koud, droop over je hele hand en je was doodsbang dat wij ook een hapje wilde. Uiteindelijk besloten we je geen ijsjes meer te geven omdat je er steeds zo giftig van werd.

Toen we na een maand eindelijk weer onze straat inreden riep je opgewonden: ‘thuis!’. Ook wees je blij naar het huis van Bep en riep haar naam keer op keer. Een paar dagen later herhaalde dit blije herkenningstafereel zich bij de crèche. Je vond het heerlijk daar weer te zijn en iedereen te zien. Vooral Bas (‘Bassss’) had het die dag zwaar te verduren. Hij kon jou maar niet van zich afschudden. We vonden het werkelijk ongelofelijk dat je je eigen omgeving in één klap herkende. Je bent een erg slimme peuter.


26 november 2003

Inmiddels is het herfst, en dus nat en koud.
Uiteraard ben je verkouden en je hebt moeite om zo veel binnen te zitten. Dat zet je aan tot het schoppen van enkele relletjes per dag. Nou ja, laat ik je niet sparen (die verkoudheid is al bijna over), je bent gewoon volledig in de peuterpubertijd beland. Je gedraagt je heel cliché: zegt constant nee, doet alles wat verboden is, pakt dingen van ons af en rent er mee weg en als je je zin niet krijgt ga je flappen als een vis op het droge en eindig je in een Sidonia pose.

Je doet dus hele stoute dingen, zoals papa’s sleutels in de WC keilen, limonade op de muur en tafels smeren, schuurmiddel in je haar masseren, de wasmachine leegtrekken etc etc. Ook zeur je de ganse dag om koekjes en lollies. Als ik dan stellig ‘nee’ zeg werp je je (zoals ik al zei) plat op de grond en bonk je al flappend met je vuistjes op de vloer onder luid nepgemekker.

Een ander stout trekje is dat je dingen afpakt. Als ik dan het terug wil pakken ren je snel weg terwijl je me aankijkt met fonkelende oogjes. Erg lastig, maar ook wel grappig. Waar we echt niet meer om kunnen lachen is dat je nog immer je eten op de grond gooit. Zo houd je bijvoorbeeld een stuk aardappel even in de lucht waarna je het doelmatig naast je stoel laat vallen. Ook sperziebonen bungelen ettelijke seconden in de hoogte om met een plofje naast de aardappel te belanden. Floor, ik zeg het nog een keer: ‘het is gewoon niet meer grappig!’. Genoeg over de terrible two. We hebben besloten er niet al teveel aandacht aan te besteden. Het hoort er gewoon bij en gaat ook weer gewoon over……

Je hebt een stevige liefde ontwikkeld voor je knuffeldieren/poppen.
Waren eerst alleen Poes en Nijn favoriet, nu het zijn Poes, Nijn, andere Poes, andere Nijn, Popje, Muis en Beertje die constant moeten worden meegezeuld. Het is een amusant gezicht hoe je met al die beesten en poppen in je armpjes geklemd rond waggelt. Helaas valt er vaak een beest of pop op de grond waardoor je moet bukken, zodat er wéér een beest of pop ontglipt, een drama als gevolg! Het gekke is dat je soms juist met opzet je beesten en poppen uit bed smijt. Dan hoor ik beneden harde bonken.

Boekjes lezen vind je nog steeds enig.
Je kan bijna al de plaatjes benoemen. Laatst lazen we een boekje met afbeeldingen van etenswaren. Toen een ijsje verscheen dook je er bovenop en ging je eraan likken. Ik zei dat het geen echt ijsje was, maar je wilde er niet aan en hapte nog een keer hoopvol aan het plaatje. Op zulke momenten kan ik je zelf wel opeten!

Zindelijk ben je nog niet.
En dat is maar goed ook want ik zou die dikke luierkont erg missen. Van mij mag je er nog wel een paar maandjes over doen. Je bent wel erg bezig met het verschijnsel poepen en plassen en vertelt ons keurig wanneer je een poep hebt gedaan (‘poeppie daan’). Maar even van de voren waarschuwen bij aandrang, zodat we een potje onder je billen kunnen planten, doe je dus nog niet. Eén keer heb je een drol op het potje gedraaid, maar dat was toeval. Je liep al de hele ochtend in je blote billen met het potje te zeulen. Steeds als je erop ging zitten zeiden wij: ‘kom Floor, doe eens een poep’. Dan ging je persen en waarachtig produceerde je een drol van formaat. Daarna zette je Poes en Nijn op het potje (die er helemaal in verdween waardoor alleen zijn oren nog uitstaken) en zei: ‘Nijn en Poes ook poepppe’. We gingen er vanuit dat je het principe van drollen draaien op je potje nu wel doorhad, maar de volgende dag was je het voorval alweer vergeten en poepte je routineus in je luier.

Je voert met genoegen opdrachten uit.
Als we bijvoorbeeld zeggen: ‘Floor gooi dit maar in de prullenbak’, ‘pak je schoentjes’, ‘doe je jasje aan’, ‘pak de TV gids even’, ‘pak de afstandsbediening’’, ‘loop maar naar boven’ etc etc, dan doe je dat meteen. In dat opzicht ben je heel braaf.

Je bent nog steeds gek op dansen.
Het liefst dans je op meneer de Uil (‘meeer uiwwwl’) en Nijntje. Je danstechniek is niets veranderd. Nog steeds draai je voornamelijk rondjes en klap je af en toe in je handjes. Als je heel enthousiast bent maak je springbewegingen waarbij je voetjes op de grond blijven. Laatst zijn we weer met je op een kinderfeest geweest in Ruigoord. Je was nog niet binnen of je begon al rondjes te draaien. Kiran en ‘tante’ Christine met haar nichtje Anouk waren daar ook. Als je wilt mag je op ballet!

Je woordenschat is fenomenaal uitgebreid.
Je begrijpt bijna alles en je zegt elke dag nieuwe woorden. Bovendien maak je steeds moeilijkere zinsconstructies. Hier volgt een greep uit je kunnen:

 Dieren: paaid, ottie (hond), woef, viss, blubb, koe, boe, sjaap, meee, tip (kip), tokk, aan (haan), kukkuku, leeuw, poesss, mouw, eit (geit), duif, roekoek, uiwwl, muis, piep, Ripskskie (Rimskie de poes van Oma Renee en opa Han)
 Familie: opa Noko, oma nijena, opa Maikie, oma Nee, opa Ann, Pepke, Bakje, Japster…….
 Lichaamsdelen: je weet elk lichaamsdeel te benoemen. Je navel (napal) heeft de voorkeur.
 Etenswaar: in die categorie blink je uit! Vooral kooekkie, taait, lollie, ais, kidderkoekkie, pinnekais, hone-ing, vleeessie, sieneappel, zijn veelgenoemd.
 Overige leuke uitspraken: mamma tuss (=kus, waarop je me met stijve, scheve lipjes, zoals een kameel doet, een kusje geeft), mama uie (=huilen), emo, grote nijn! (=kangeroo), grote broem broem (=tractor), Chrisiie misse (ik mis Christine, Je bent helemaal idolaat van mijn vriendin Christine).
 Ohhh: als we haar iets uitleggen, bv: ‘nee Floor dit is geen poes maar een konijn’, dan zegt ze ‘nain ohhh’. Soms zegt ze ook gewoon ‘ooh’ als we haar uitleggen wat iets is of hoe iets werkt.
 Zinsstructuur:
deze’(vooral ‘deze ook’ zeg je vaak),
ook (bv: ‘mama ook poeppe’ of ‘papa ook slape’),
grote, kleine, dikke
doen (‘mama doen, als iets niet lukt)’,
beetje (‘beetje appsap’ beetje zeg je vaak als je doordramt)
even (‘eve sitte’, even dit doen, even dat doen etc),
nee (als je iets niet wilt zeg je nee en herhaal je wat we je voegen dus: ‘nee bed gaan’),
ja (als je iets wél wilt herhaal je wat we je vroegen en eindig je met ja! Dus: ‘buiten toe ja!’)
niet (gister riep je zowaar: ‘papa is er niet!’, toen we thuiskwamen en hij er inderdaad niet was)
nou ‘mamma nou?’ betekent: ‘wat doet mamma nou?, ‘poes nou?’ betekent: ‘waar is de poes nou?’ ‘Nou’ zeg je altijd als iets of iemand iets raars doet of als je iets kwijt bent.

 Als we vragen waar iets is en je kan het niet vinden dan houd je je handjes in de lucht en trek je een vragend gezicht.
 Je legt ook steeds meer verbanden, bijvoorbeeld, toen ik zei: ’oma Renee is lief he?’, zei jij meteen ‘opa Maikie ook lief’. En toen oma Renee zei dat Floortje een dikke buik heeft, zei Floortje daarop: ‘opa Ann ook dikke buik’. Daar hebben we kostelijk om gelachen.
 Vanmorgen vroeg ik aan Andor of hij mijn sokken had gezien. Jij zei meteen: ‘mamma sokke nou? Mamma kouwe voete’.
 Je hebt veel meer door dan we denken en je komt ook vaak terug op zaken. Wanneer je een gesprek hebt opgepikt (bv over dat we straks naar oma gaan) dan blijf je erop hameren dat dat ook echt gebeurt.

Nou meid, dat was het weer even.
Ik ga nu snel beneden een kijkje nemen want zo te horen zet je de boel weer op stelten en drijf je je vader tot het uiterste. Heel kort? Je wilt naar je vriendje Kika toe en wel NU (‘Kikkkkkaaaa toe’!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’). En omdat je eerst je jas aan moet verlies je je geduld en haal je briesend de keukenkastjes leeg (om kennelijk maar iets te doen te hebben). Maar zo te horen is je woedeaanval weer geweken. Ik hoor je kirren: ‘eerst jas aan??, ooohhh. Kika toe nu jaaaaaa’. En daar gaan jullie!