WELKOM FLOORTJE

Februari 2004

Lieve Floor!


Was je ooit zo?n lieve meid?..
Nu zit je in de peuterpubertijd!

En dat wil ik even duidelijk hebben vastgelegd zodat je je later kan gaan schamen! Nee hoor, dat hoeft helemaal niet. Volgens de boekjes ben je nog steeds een modelkind (van twee): dwars, onvoorspelbaar, mekkerig, koppig en poeslief tegelijk. Het hoort er allemaal bij, maar je vergt af en toe veel geduld, uithoudingsvermogen en begrip van ons.

Je moodswings kunnen heel intens zijn. Van het ene op het andere moment verander je van een kraaiende peuter in een briesende traanbal. Wij weten dan echt niet wat we mee maken, maar ook jij kijkt na zo?n aanval vaak verward en ontdaan (en beschaamd op z?n tijd, gelukkig).

Gistermiddag heb je werkelijk mijn limiet overschreden. Om de vijf seconden was het ?wil dit!?, ?wil dat?, ?wil nu!?, ?wil, wil, wil, wil, wil, wihil? en ?nee, nee, nee, nee, nee, neehee?. Om gek van te worden! Maar ik kreeg er ook de slappe lach van. En natuurlijk ging ik je een beetje pesten door telkens ?wil, wil, nee, nee? terug te roepen hetgeen je niet kon waarderen. Met als resultaat een gepikeerde peuter.

Winkelen is niet meer zoals het was.
?Vroeger? zat braaf en geduldig in je wagen en gaf ik je hoogstens eens een koekje om je stil te houden. Maar nu is winkelen met jou nauwelijks meer mogelijk. Je breekt de hele tent af als je de kans krijgt en krijst de boel bij elkaar als ik dat probeer te verhinderen. Bovendien poog je steeds te ontsnappen uit winkels, heel onverantwoordelijk.

Ik gesp je extra goed vast maar dat biedt meestal geen uitkomst. Bij het zien van koek en snoep wurm je je gewoon los, jumpt de wagen uit en valt het lekkernij resoluut aan. Als ik je probeer te grijpen ren je heel hard weg, de zak openrukkend, en propt snel het snoep in je mond. Zo heb ik tegen wil en dank al menig vies chemisch snoepgoed moeten afrekenen. Na zo?n snoepaanval ben je door alle suikers n?g opstandiger. We hebben dan ook besloten je minder zoetigheid te geven.

Maar het is natuurlijk niet alleen maar kommer en kwel!
Je bent ook een hele lieve meid. En grappig en aandoenlijk.
Je eigen willetje maakt je meer tot een persoon en dat is erg leuk om te zien. Laatst zei ik ?Pori? tegen je waarop je heel verontwaardigd terugzei: ?nee ik heet geen Powie, ook geen meissie, heet Floortje!?. Dat vond ik fenomenaal, fantastisch gewoon. Dat je over zulke zaken nadenkt en het op jou manier wil.


Af en toe heb je momenten waarop je weer een baby wilt zijn en zoek je naar bescherming en warmte.
Dan kruip je helemaal bij me weg en mag ik je volop knuffelen. Kennelijk heb je dan even genoeg van het ontdekken van de wereld en je eigen wil en zoek je de vertrouwde symbiose weer op. Ik vind het heerlijk wanneer je zo doet en word er altijd een beetje emotioneel van. Je wordt al zo groot maar bent tegelijkertijd ook nog steeds zo klein.

Gister heb ik samen met jou je derde paar schoentjes gekocht:
?All Stars? met grote bloemen er op, maatje 25.
Ik had al een poosje het vermoeden dat je andere schoentjes te klein waren. Je zei namelijk steeds dat je lopen niet meer leuk vond. Maar als ik je voetje op de onderkant van je schoentje legde leek de schoen heel ruim te passen. In de schoenenwinkel, na de voetmeting, bleek echter meteen dat je schoentjes te klein waren! Volgens de verkoopster was mijn meetmethode heel ineffectief, het hieltje zit namelijk nooit helemaal achterin de schoen (stomme mama). Arme meid! Je hebt waarschijnlijk wekenlang beurse tenen gehad.

Je spraakvermogen is met sprongen vooruit gegaan.
Je maakt af en toe complete zinnen van zo?n vier ? vijf woorden. Heel knap voor een peuter van jou leeftijd. Je krijgt van iedereen complimenten. Ik hoor constant ?wat praat ze goed, en dat voor haar leeftijd!?. Ik ben dan natuurlijk apetrots en trek nog wat meer woordjes uit je om te showen hoe knap je bent.

Laatst zei je toen papa wegreed: ?zo, even papa uitzwaaien? en daarna ?nu even aankleden?. Gisteravond zei ik dat je naar bed moest waarop je zei: ?echt niet?. Ik stond versteld! Volgens papa had je dat op de cr?che geleerd.

Je kent al heel veel dieren bij naam (en doet ook de dierengeluiden na). Je imitatie van een varken is heel amusant, namelijk: ?ggguuuuhhh, ggghhuuuhh; (dit samen met heftige buikbewegingen). Je woordenkennis van etenswaar is het grootst. Met name lekkernijen weet je feilloos te benoemen.

En dat brengt me bij je obsessie voor eten.
Die is zeker niet minder geworden. Je bent wel een stuk kieskeuriger. Maar als je iets lekker vindt moet je het hebben. Je klimt op krukken, ontwricht kastjes, rukt zakken open etc. om bij je lekkernij te komen. Vorige week heb je zelfs een kiwi met schil en al verorberd. Bij oma Renee en opa Han pik je steeds dadels uit een glazen pot. Voor we het beseffen heb je er vaak alweer een stuk of wat in je mond.

Vaak hoop je ook dat je dingen kan eten. Zo beet je eens verwachtingsvol in een krulspeld en lik je aan plaatjes van ijsjes. Gister viel je nota bene een stuk straatkrijt aan. We liepen langs de speeltuin waar kinderen met straatkrijt in de weer waren. Plotseling rende je naar de krijten, pakte een roze op een hapte toe. De kinderen keken verbijsterd! Op zulke momenten houd ik heel veel van je.

Peuterpubertijd of niet, je bent gewoon een geweldige meid!!