September 2004
Lieve Floor!
Het wordt tijd dat ik weer eens een paar van je ontwikkelingen op papier zet.
Je bent zo verschrikkelijk groot en pienter geworden!
Je spekkige beentjes zijn veranderd in slanke lange stelten en je puttige billetjes zijn uitgegroeid tot stevige ronde kadetjes.
Toilettraining:
Je bent half zindelijk. De ene keer draai je enorme bolussen op je potje, waarna je er ter beloning een stickertje op mag plakken. De andere keer doe je de boodschap helaas in je broek. De ravage is dan niet te overzien. Maar als mama je streng toespreekt zeg je: ‘maar het was een ongelukje mamaaatje’. Waarop ik meteen smelt en je in mijn armen neem. Daarna zeg je meestal: ‘mama, jij ben lieff’.
Onlangs heb ik besloten het proces nóg meer te stimuleren door een grabbelton met cadeautjes voor je neer te zetten in de keuken. Als je op het potje hebt gepoept mag je een cadeautje pakken, hetgeen je bijzonder verrukt! Je hebt al een doosje houten nepbonbons, nep taartstukken, een kleipers (om worsten en spaghetti van klei te maken), een zeepje en een papierperforator met figuurtjes binnengesleept. Volgens mij ben je al lang zindelijk maar houd je je van de domme zodat je gewoon steeds meer cadeautjes krijgt!
Over poep gesproken:
. Je bent gek op Ome Willem en zijn broodjes poep. Papa roept af en toe: ‘lust jij een lekker broodje poep?’, waarop jij verafschuwd antwoordt: ‘bah papa een broodje poep dat kan toch niet! Dat finde de kinderen toch niet lekkuh!!!’. Afgelopen zomer in Schoorl heeft papa een keutel van jou op een boterham gedaan en zo een écht broodje poep voor je gemaakt. Je bent er gillend voor weggerend.
. Een tijdje geleden heb ik per ongeluk een poepbroekje van je in de wasmachine gegooid. Toen ik de wasmachine aanzette zag ik al spoedig twee ronde keutels voor het raampje geplakt zitten. Het was een krankzinnig stupide gezicht! Ik wilde meteen de wasmachine stop zetten zodat ik de keutels er uit kon vissen, maar de wasmachine was geblokkeerd omdat hij vol water zat. Wat een ellende! De drolletjes hebben een uur rondgedraaid voor het raampje (waaraan jij veel pret hebt beleefd) en, zoals ik al vreesde, zijn totaal uit elkaar gespat tijdens het centrifugeren. Ik kon wel huilen. De drollen waren vermalen en zaten verpulverd in alle kledingstukken.
Toen ik de machine eindelijk open kon doen werd ik achterovergeslagen door een verdelgende stank. Ik heb met dichtgeknepen neus her en der nog wat restjes drolpulver uit de kleding kunnen verwijderen en daarna meteen de hele lading met kilo’s waspoeder teruggegooid! De aangetaste kledingstukken ruiken nu nog steeds een beetje organisch en soms vind ik er een nog een tarwevliesje of half zonnebloempitje in terug.
. Af en toe poep je in bad! Dat vind ik echt een horror want het is heel bewerkelijk om op te ruimen. Als ik geluk heb ben ik er snel bij en kan ik de drol nog tamelijk in tact het bad uit vissen ( met mijn blote hand). Maar meestal moet ik je hele bad uitdouchen en met toiletpapier het totaal verstopte afvoerputje schoonvegen. Dit alles terwijl jij mekkerend, rillend en druipend naast mij staat. Gelukkig schaam je je tijdens die sessies wel en zeg je: ‘so sorry mamaaatje, het was een ongelukje hoor mamaatje’. En dan geef je me kusjes en aaitjes.
. Als je een poep hebt gedaan zeg je: ‘ik heb poepie plaan!’
. Je bent tegenwoordig erg gevoelig voor geuren. Met name de geur van verse gier kan je niet waarderen. Bij de gewaarwording van gier zeg je: ‘ruik ik nouwww?’ en vervolgens krijg je een fit. In Frankrijk hebben we menigmaal om je gelachen als we door pas gegierde weilanden reden. Dan kneep je (na:’ruik ik nouwww?’) je neusje verwoed dicht en ging je vreselijk tekeer: blleeeeeh stinkieee!! Vieze koeiepoep, bahhhh, weg poep! Ga weg vieze koeiepoepie!! Blehhhhhhhh stinkie poep!! Etc’
Even nog iets over plassen:
. Onlangs ging mama plassen en jij snelde naar de badkamer toe. ‘Oh, goed zo mamaatje’ kirde je, ‘ga maar lekke plasse, dan krijg je straks een dodootje ( =kadootje)’. Toen ik doortrok riep je enthousiast: ‘goed zo mamaaaatje, ik ben heeel trots op jou hoor, liefe mamaatje’. Later bracht je me een van je speeltjes als kadootje.
. In Frankrijk heb je een paar keer als wraak (als je iets niet mocht van mij) in je broek geplast. En een keer van ellende toen je in je vinger werd gestoken door een wesp. Je liet per direct krijsend alles lopen……..
Badderen en zingen:
Als je in bad mag trek je zelf in een mum van tijd al je kleren uit en dartel je vrolijk de badkamer binnen. Soms is het bad nog helemaal niet klaar en sta je al nakend ongeduldig naast me te schuifelen. In bad was je jezelf grondig en kraai je van plezier. Meestal ga je ook zingen, luidkeels met overslaande stem.
Dat gaat dan zo:
‘op een groote pannestoel zat met rode stippe!!!! Kabouter spliibeen krak met een zuhhhucht in de lucht, schaap kindje schaap prikkebeen, kraaaak pannestoel ik heb zio’n slaaahaaap, beide beentjes in de luuuhhhuuuucht’.
Er is geen touw aan vast te knopen. Je breidt meerdere liedjes ineen, maar met grote overtuiging! In de kinderwagen zing je ook fanatiek en dat trekt vaak vertederd publiek.
(‘Poesje Mauw’ kan je overigens wél helemaal foutloos zingen)
Nainie:
Je hebt momenteel een grote liefde: NIJN! Ofwel ‘NAINIE’. Nijn heb je bij je geboorte van tante Boukje gehad. Hij oogt heel lief en een beetje ouderwets en als je aan zijn staart trekt kraamt hij een muziekje uit. Je vond Nainie altijd al wel interessant, maar sinds een paar maanden ben je vergroeid met hem. Naine is het helemaal. Het is ‘Nainie dit’ en ‘Nainie dat’, ‘Nainie’, ‘Naine’ , ‘Naaaahhhhaaaiiinieeee’ (als je hem per ongeluk laat vallen). Tot voor kort legde je Nainie nog wel eens eventjes neer. Maar sinds je hem een keer bent vergeten in de speelhoek van een A/C wegrestaurant laat je hem heen seconde meer los.
Dat geschiedde als volgt:
Na een vakantie van drie weken in Frankrijk wilde we vlak voor de Nederlandse grens op de valreep nog iets eten in een wegrestaurant. Jij stortte je meteen in de kinderspeelhoek. Vervolgens gingen we weg, maar toen papa de auto wilde starten vroeg hij opeens: ‘pori, waar is Nainie??’ We hadden het moeten filmen Floor! Je trok helemaal wit weg, tot aan groenig toe, en kreeg een verbijsterde uitdrukking op je gezicht. Vijf seconden later schreeuwde je ‘Naiiinnnieeeee, oooooohhhh, Naiiiiinieeee, Naaaaaaahaaaaiiinieeee, mij Nainie weg, ohhh neeee, Naiiiinieee’. De Engelse termen ‘howling’ en ‘whailing’ dekken je reactie precies. Het was in en in hartverscheurend. Gelukkig rende, held, papa direct terug naar het restaurant, dook de speelhoek in (waarbij hij zijn rug lelijk bezeerde aan het lage poortje) en redde Nainie, die afgedankt in de hoek lag, van zijn noodlot.
Nadien heb je het beest niet meer losgelaten. Soms wordt ik er gek van want tijdens het aankleden blijft hij steeds in de mouw van je trui zitten. Je zegt ’s nachts geregeld ‘OOOHH NAAAINIIE’ in je slaap, op een huilerige toon. Ik kan niet anders concluderen dan dat je door het wegrestaurant voorval een mini trauma hebt opgelopen.
Nieuwe crèche:
Je bent onlangs naar een nieuwe crèche gegaan, genaamd KRISKRAS, in Muiderberg bij oma Nee in de straat. Je vroeg steeds maar waarom je daar heen moest. Als ik uitlegde dat het handig was omdat mama nu in Muiden woont en omdat oma Nee in dezelfde straat woont als de crèche, nam je daar geen genoegen mee en zei je weer: ‘ja maar mama waarom dan mama?’, en dan herhaalde ik het hele verhaal. Waarop jij weer begon: ‘ja maar mama waarom dan?’. Tot vier keer toe heb ik het uitgelegd maar je keek me nog steeds vragend aan. De volgende dag schijn je hetzelfde gedaan te hebben bij oma Nee, die op een gegeven moment geïrriteerd ‘DAAROM!’ riep. ‘Ohhh’ antwoordde je toen tevreden.
Je moet echt flink wennen aan je nieuwe crèche, vindt het allemaal maar dubieus! Nieuwe leidsters, vreemde kindjes, je kan het niet echt waarderen. Vorige week had je je tweede wendag. Ik ben er een tijdje bijgebleven en toen ging het heel goed. Je speelde zoet en gemoedelijk. Maar toen ik aanstalten maakte om weg te gaan hing je opeens aan mijn been en huilde je stilletjes met een hele grote vierkante pruillip. Je wilde absoluut niet dat ik wegging, maar op een gegeven moment moest ik weg. De leidster zette je achter het raam zodat je naar me kon zwaaien. Maar zwaaien deed je niet. Je keek me woedend, gedesillusioneerd, verbeten en vol verdriet aan. Het was verschrikkelijk, mijn moederhart brak en ik was er de hele dag naar van. Toen ik je weer kwam ophalen was je niet meer boos, gelukkig. Je knuffelde me uitbundig, en de leidsters zeiden dat het redelijk was gegaan, maar dat je nog wel wat stilletjes was.
Wat je wel heel leuk vindt is dat je elke donderdag na de crèche wordt opgehaald door oma Nee! Daar blijf je dan lekker eten. En als je geluk hebt mag je in bad, en met opa Han de Teletubbies op de computer doen. Je kan al heel behendig met de muis klikken.
Pannestoelen
Onlangs gingen we samen wandelen door het bos in Muiderberg. Je was helemaal opgewonden want ons doel was beukennoten, eikels, paddestoelen en kastanjes zoeken. En dingetjes zoeken vind je heel spannend. Je begrijpt dat we alles bij elkaar misschien maar 100 meter hebben gewandeld, want je stond om de meter stil om eens uitgebreid met je kont omhoog en je hoofd (rood) naar beneden de grond af te speuren. Heel aandoenlijk kwam je me steeds je vondsten laten zien en als het beukennootjes waren moest ik ze direct pellen zodat je ze kon verorberen. Heerlijk vond je ze! ‘Lekkuh, lekkuh’. Je hebt, in een onbewaakt moment, ook stevig je tanden gezet in een groene eikel. ‘Bah’ zei je, ‘dit vit ik nie so lekkuh hoor!’.
Ik was een beetje teleurgesteld omdat we helemaal geen paddestoel hadden gezien, maar ik had dan ook helemaal niet goed gekeken. Want toen we dezelfde weg terugliepen zei jij enthousiast: ‘kijk mama een pannestoeletje!!’. En twee seconden later: ‘kijk mama, nog meer pannestoelen!’. Domme mama had een hele kolonie paddestoelen straal over het hoofd gezien! Eén paddestoel trok in het bijzonder je aandacht: een rode met witte stippen! Je begon meteen te zingen: ‘op een grote paddestoel, root met witte stippe, zat spillebeen, krak beentjes in de lucht, hoepla!!!!! La la’. Ik was heel trots op je sublieme onderscheidingsvermogen en je scherpe zicht. Je loenst dan wel een beetje maar je houdt alles toch heel goed in de smiezen hoor!
Je grappige uitspraken van de afgelopen maanden :
‘Dit is heel saai’ (tijdens het nieuws) april
‘wil je niet of geen?’, ‘wil je wel of ja?’ mei
‘ja maar dat wull ik!!’ (dat wil ik, je zat op dat moment in de ik wil fase) juni
‘de cd is kapot!’(tijdens een house CD die zo bedoeld was) juni
‘pas ik bijna niet meer in, moet in mense stoeltje!’ (toen je je kinderstoeltje bijna niet meer in kwam) juni
‘Daar sitte wieletjes onder, grote wieletjes en wij hebbe kleine wieletjes’(er kwam een vrachtwagen langs) juli
‘Zoek maar even een goed plekje he?’ (terwijl ik mijn auto ging parkeren) augustus
‘Wat een kutweer’ (tijdens een windhoos in Schoorl) Juli
‘kijk een aubulasse’ (er reed een ambulance langs) juli
‘Kijk een polliepoenne’ (een pompoen) september
‘kijk een paapoen’ (pompoen, een dag later)
‘jij heb lange sokke, ik heb korte sokke’ (tijdens het aankleden) september
‘ík heb lekkere hammetjes!’ (over je dijbeentjes) augustus
‘mama, wat het jij lieve dijbeenetjes’ (terwijl je mijn dijbeen streelde) september
‘maar ik wil met mijn billetjes slemmen/=zwemmen (toen je zonder zwembroekje te water wilde) augustus
‘zijn de mossetjes boodschappen doen?’ (toen je geen mossels kon vinden op de rotsen tijdens de vakantie in Frankrijk) september
‘ik heb grote luier en mama jij hebt kleine luiertje’ (toen ik een maandverbandje pakte) juli
‘water in yoghurt finde mama’s lekke!’ (toen er niet genoeg yoghurt meer was en ik er water bij moest doen) augustus
‘ga jij auto mellekie geven?’ en ‘heeft de auto dorst?’(toen ik moest tanken) september
Op een morgen was mijn autoruit helemaal volgescheten door een familie kraaien. Je zei: ‘hebbe vogels op jou auto gepoept? Toen ik dit beaamde zei je: ‘hebbe se wel sorry gezegd?’ Deze uitspraak staat voor mij op nummer één! september
‘ja maar zij geve mij so hommer /=geven mij zo’n honger/" (toen je het niet kon laten om in oma Nee’s dadelpot te graaien. Dit is ook een van je meest fantastische uitspraken. Jij bent immers niet stout! Je plaats de verantwoordelijkheid geheel bij de dadels die jou dat hongergevoel aandoen, fantastisch! juli
Toen Renee je laatst van de crèche haalde vroeg je waar de auto was. Renee zei: ‘die is thuis’, waarop je verontrust antwoordde: ‘maar dat is een ramp! Dan is alles kapot, deuren kapot ramen kapot, alles kapot!!!’. Opeens begon het Renee te dagen…: ‘nee , Floor, de auto staat niet in het huis maar vóór het huis!’. Je slaakte naar haar zeggen een zucht van opluchting. September
‘ja maar mama, je hebt mij toch?’ (toen ik een beetje aan het mopperen was) september
‘Wat is dat?’ (toen papa onder de douche stapte), ‘dat is een piemel’ antwoordde papa, waarop jij zei: ‘oh! Opa Aan heeft ook een piemel, mama Tasha heeft geen piemel!!’ september
‘Dit is Muiwden!’ (als we Muiden binnenrijden), en ‘dit is Muiwderberrug, hier woont oma Nee en mij nieuwe cresj is ook hier!’ (als we Muiderberg binnenrijden), én ‘papa woont in Wommerfeer’ (na deze uitspraken) september
Dat waren weer even in een notendop je ontwikkelingen! Wederom kan ik alleen maar zeggen:
‘FLOOR GA ZO DOOR!!!!!!!!!’
XXXXXX Je mama
maandag, oktober 18, 2004
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten