Ik moet het even kwijt (trotse moeder immers…)
Die Floor is toch zo vreselijk grappig soms......Vanmiddag zei ze in de kringloopwinkel: 'mama, deze beker is steen, die kan valle en dan is ie kapot hoor, kijk deze is plastick, die kan niet kapot, koop die maar he mamaattje??!!'. Later die dag reed er een ambulance langs, waarop ze zei: 'mama die aubulasse gaat toch niet over iemand heen rijde he? Dan gaat ie dood.' ('nee Floor er IS waarschijnlijk al iemand (half) dood' wilde ik bijna zeggen).
Geen snoep maar HARING
Daarna wilde ze per sé een broodje haring met zuur. Ze heeft twintig minuten geduldig gewacht bij de kraam en af en toe riep ze: 'ik wul haring, lekke broodje harrig, met zuur he mama?'. Alle oude mannetjes daar konden hun oren niet geloven, een peuter die om haring smeekt, dat is toch wel merkwaardig. Toen ze eindelijk haar broodje had trok ze meteen de aandacht van diverse honden in en rondom de kraam, hetgeen voor de nodige paniek zorgde. 'Ga weg enge stoute hond, kkksssskkkkssss (wapperend met haar handjes)' brulde ze. En als de beesten dan niet meteen weggingen ging ze spastisch met haar benen flappen en moest ik de hond wegjagen.
Turkse invloed
Vanavond heeft ze voor het eerst echt met haar heupen gedanst. Ze draaide haar kont helemaal heen en weer. Dat zag er fantastisch uit! Zoiets moeten we eigenlijk vastleggen op video......
En......................hier komt het grote nieuws: ze heeft haar eerste KOPPOTERS getekend. Eerst maakte ze er plotseling eentje met alleen een gezicht en poten, daarna een nieuwe met ook ogen en een mond (helaas meteen gewist door haar), vervolgens ging ze er haren op tekenen (ronde krulletjes) en tot slot maakte ze drie koppoters (kijk maar goed naar de rondjes) met slungelige armen (die met die krulletjes had ze inmiddels weer weggeveegd, jammer), met een hele grote erachter. En toen zei ze: 'kijk, dit is mama, dit is papa en dit is Floortje....'En die grote koppoter erachter?', vroegen wij.
'Dat is zon' zei ze. Vind je het niet wat?! Wij zijn heel trots op deze nieuwe ontwikkeling! Die laatste versie heb ik dan ook meteen gefotografeerd om aan iedereen te kunnen showen. Het lijkt misschien allemaal wat overdreven, maar wij hebben twee jaar alleen bruut gekras van haar mogen aanschouwen (ook in al onze boeken). En dan besluit ze opeens van de ene op de andere seconde écht te tekenen, heel apart!
Move over van Gogh!
Natascha
Geen opmerkingen:
Een reactie posten