Even een korte update van Taric's leventje (voor zijn site, en die van Floor?!).
Gister was ik met Floor krokodil aan het spelen (lees: in haar buik en dijbenen aan het happen) en telkens wanneer zij het uitschaterde van plezier begon Taric heel hard mee te schateren. Zat ik dus met twee schaterende kinderen. Ik wist niet dat Taric al zo pienter was dat hij al echt om dingen kan lachen die niet direct betrekking hebben op hemzelf.
Hij eet trouwens als een bezetene! Pap, fruit, bonen, aardappels,liga's....alles gaat erin. Hij is zeer gulzig en spert zijn mond wijd open als hij het lepeltje in het vizier krijgt. Net een jong vogeltje. Het is alleen wel lastig dat hij dan steeds het kommetje wil pakken en naar zich toe trekt en tevens naar de lepel slaat. Gister heeft hij 'BRRRRRRRRRRRRRRRRR' gezegd terwijl hij wortelprut in zijn mond had. Het resultaat was afschuwelijk. En daar moest hij uiteraard weer om schateren.
Verder zijn er weer twee tanden op komst. Hoektanden wel te verstaan. Hij is nu al redelijk gevaarlijk met zijn twee onderscheermesjes, maar straks zal het helemaal uitkijken worden. Hij zit zó erg in de orale fase dat niets binnen het bereik van 50 centimeter van zijn kaken veilig is. Hij doorboort en verslindt werkelijk alles. Tot op heden heeft hij het volgende verscheurd of gekraakt: een TV gids, twee tijdschriften, een pen, een tomatensteel, Floors tekening, de afstandsbediening, een mousepad, het menu van de Chinees en een stuk schapenvacht.
Daarnaast heeft hij twee kettingen van mijn nek gerukt. Kapot! Zijn handjes zijn net klittebandjes. Als hij iets tegen zijn handjes aan voelt klappen ze meteen dicht en krijg je het er amper meer uit. Het enige wat helpt is het lospellen van zijn vingertjes.
Hij heeft sinds een week een nieuwe slaapgewoonte ontwikkeld: op zijn buik liggen. Als ik hem in bed leg hoor ik meteen een druk geworstel en gekraak. Daarna mekkert hij wat. En als ik dan kom kijken zie ik standaard een opgeheven kont en een heel groot kaal achterhoofd. Een bijzonder lachwekkend tafereel. Als ik hem weer omdraai wordt hij heel boos en verzet zich hevig. Daar is hij absoluut niet van gediend, en hij draait zich dan ook meteen weer terug. 'Weer die kale knikker!!!!' roept Floor dan.
Floor heeft overigens drie namen voor hem: 'kale knikker', 'zuurbekje' en 'speenbekje'......Het klinkt erg beledigend, maar ze zegt het altijd vol tederheid en liefde. Hij begint inmiddels te wennen aan haar houdgrepen en zuigt dan niet meer zo nerveus op zijn speen. Ik begin zelfs te vermoeden dat hij zijn grote zus begint te waarderen.
donderdag, februari 16, 2006
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten