WELKOM FLOORTJE

Zijn jullie wel altijd engeltjes...?

(Een brief van jullie overwerkte moeder aan opa Maikie)

Lieve Mike,

Nee, hoor ik ben gewoon thuis, maar kon de telefoon niet opnemen omdat Taric finaal uit zijn plaat ging. Hij was uitgegleden in een plasje water op de badkamervloer en had zich tot aan zijn oksels ondergescheten. Nu zit ik met herriestoppers in achter de computer omdat hij al een half uur aan het krijsen is in zijn bedje. Hij is niet zo gediend van zijn bedje en valt liever onder mijn oksel voor de televisie in slaap. Maar ik denk dat hij nu toch de strijd aan het verliezen is. Ik hoor spenengesabbel en knorretjes.......

Het waren een hectische paar dagen. Twee kinderen in toom houden die van verveling en overtollige energie tegen de muren opklauteren is echt niet gemakkelijk. Als het mooi weer is kan ik ze gewoon ergens buiten loslaten en maken ze bovendien niet zo'n vreselijke troep!! Gister had Floor gelukkig wel een feestje bij Tijn, maar in de middag was ze echt niet te genieten. Een dag duurt lang als je om 6.00 uur opstaat! Dan is een feestje van twee uur echt zo om. Uit pure wanhoop ben ik met haar gaan winkelen, terwijl ik amper geld heb, maar liever nog minder geld dan totaal sufgemekkerd worden. Gelukkig is het toen toch nog een leuke middag geworden. Shopping en spending doet zelfs bij dameskleuters wonderen! Floor is een echt meisje wat dat betreft. Die is gewoon helemaal in haar nopjes als je meisjes dingen met haar doet: opmaken, verkleden, winkelen, etc etc.

In de winkel aangekomen ze trok meteen een hele coole spijkerbroek uit een rekje en zei": 'mammaaa dit is een hele mooie koelie broek en ook helemaal mijn maat hoor!! Eve passen toch niet??!!'. Ze hield hem heel geroutineerd voor haar beentjes op haar heupjes. Vervolgens heeft ze er ook een heel leuk roze T-shirtje met tropische vogels bij uitgezocht. Daarna stoof ze naar de pashokjes waar ze zich meteen in haar nieuwe kleren wurmde en trots tien keer voor de spiegel ronddraaide. Ondertussen kroop Taric door de winkel tussen de sportschoenen richting een mand met sportsokken. Floor klampte wat mensen aan om haar nieuwe outfit te showen (een vertederd 'acht gut wat schattig, wat een lief meiske!!' klonk door de winkel...(ze moesten eens weten!). Taric zat inmiddels in de sokkenmand de etiketten van de sokken af te eten.

Het was nog heel moeilijk om Floor de winkel weer uit te krijgen want 'mama kijk die hoedjes zijn zo mooi en kijk toch naar die schattige tasjes en mammmmmaaa kijk nou die trui is jou lievelingskleur en mammma kijk wat een hele mooie balletpakjes en mamam amammam mmmmaaammmmaaaa' . Taric ramde hard met een paar dure Nikes op de vloer waarvan hij de veters ook al helemaal had afgewerkt. De schoenen dropen van de kwijl.
Toen Floor Taric in hoedjes en truitjes en nieuwe sokjes wilde hullen (hij krijste het uit van vernedering en onmacht) heb ik ingegrepen en Floor het vooruitzicht van de ballenbak voorgeschoteld. Prompt liet ze Taric zitten met een scheef hoedje en stoof de winkel uit.

Maar helaas, de ballenbak bleek vol. Natuurlijk! Iedereen had vrij en wilde vakantiegeld uitgeven dus alle kinderen moesten gedumpt worden in de ballenbak. Floor was ontroostbaar dus heb ik voorgesteld om naar de Toys're Us te gaan waar ze een nog veel grotere speelgelegenheid hebben (ook bij de MAXIS!). Taric, die weer veilig in zijn wagen zat, zoog opgelucht en tevreden aan zijn speen.....

De Toys're Us bleek een doorslaand succes! Floor heeft er wel een uur gespeeld. En dan met name in de plastic speelgoedhuisjes. Ze had ook direct een vriendje gemaakt, Bart, waar ze de woning mee deelde. Samen voerde ze een heel geëmancipeerd huishouden. Bart deed de was en Floortje kookte het eten. Taric mocht ook meedoen. Hij heeft twaalf rondjes om het huisje gelopen en elke keer als hij voor het raampje verscheen kreeg hij een kopje thee.

Toen we thuiskwamen ben ik bij mijn overbuurvrouw Odette en haar dochtertje Judy, die bij Floor op de kleuterschool zit, langs gegaan. Ze hadden namelijk een nieuw lief klein Cypers poesje van een paar weken. Schattig! Alleen waren Floor en Taar vreselijk bang voor het poesje! Floor vluchtte direct naar boven, onder het motto van 'ik wil in Judy's kamertje spelen hoor'. En Taric dook huilend weg in mijn schoot. Na een poosje waren mijn mietjes van kinderen wel een beetje aan het wezentje gewend en kon ik rustig met Odette aan de rosé.

Tot dat Floor en Judy beneden kwamen: naakt met enorme zwarte stippen op hun lijfjes en een ietwat rode ondergrond. Ze bleken 'heersbeesjes' te zijn en deden piepend en kirrend een dansje om ons heen. Daarna verdwenen ze weer naar boven. Taric had inmiddels al zijn moed verzameld en kroop het katje achterna, de tafel onder. Helaas kwam hij met zijn grote luierkont vast te zitten tussen twee stoelen en huilde daarover luidkeels. Het katje kreeg er een dikke staart van en maakte sprongetjes met een hoge rug. Ik heb Taric nog nooit zó verbijsterd zien kijken naar iets. En hij veranderde in een soort plank. Na dit avontuur heeft hij wel een half uur op mijn schoot gezeten, handjes strak om mijn handen geklemd...nerveus aan zijn speen zuigend, grotere ogen dan ooit.....

Toen kwamen Floor en Judy weer beneden, maar nu totaal onherkenbaar. Ze hadden alle schmink plus de mascara, lippenstift en oogschaduw van Odette over heel hun lichaam, gezicht én haren uitgesmeerd. Het waren een soort monsters geworden die bovendien afgaven op de trapleuning en de muren. Een regelrechte verschrikking. Odette heeft ze meteen onder de douche gezet waar ze ook de nodige sporen hebben achtergelaten.

Anyway, die dag ben ik dus redelijk goed doorgekomen. Wel totaal uitgeput en doorgedraaid...maar het was uiteindelijk toch heel leuk.

Maar vanmorgen begon het hele patroon weer van voren af aan. Mekker de mekker, ik wil dit en dat en nog veel meer. Ze kropen en stuiterden weer tegen de muren op. Na wanhopig te hebben rondgebeld bleken Jobbie, Tijn, Roan, Judy, Annabel, Kim, Nora, Roos en Roosje allemaal niet thuis te zijn. Wat die families allemaal uitvoeren met dit weer is mij een raadsel. Floor en Taar waren nog net iets te verkouden om bij Famke of Chris te logeren. En aangezien het wederom geen strandweer was ben ik uit pure wanhoop maar gaan struinen door Muiden. Met een heel ongeduldige Floor aan mijn arm die werkelijk bij iedereen wilde aanbellen om te kijken of er misschien ook een kindje woonde die met haar wilde spelen.......

Uiteindelijk ben ik maar een ijsje met haar gaan kopen (ik heb de ijscoman nog nooit zo verveeld gezien en de ijsbakken waren nog helemaal vol en gladgestreken) en kwam ik op het lumineuze idee om bij Raja uit haar kleuterklas aan te bellen. Die woont wee huizen verderop van de ijscoman aan de Herengracht . Raja is een heel leuk meisje en tevens Floortjes beste vriendinnetje uit haar klas. En ik was helemaal vergeten om Raja te bellen die dag.

Raja bleek thuis! En Raja had heel veel zin in een ijsje en nog meer zin om Floor te zien. Vergezeld door haar Russische kindermeisje, met een neus-piercing en dreadlocks, zijn we enorm grote decadente ijsjes gaan eten. Het zusje van Raja, genaamd Galina, heeft dit alles moeten missen omdat ze haar middagdutje deed.
Toen het begon te regenen zijn we maar snel bij hen naar binnen gegaan. Taric begon meteen rond te kruipen en zich overal aan op te trekken. Ik voelde me daarbij niet zo rustig want alles waar hij zich aan kón optrekken was enorm duur of antiek, en ik heb nog geen WA-verzekering......

Ik weet niet precies wát die mensen doen voor de kost, maar feit is wel dat ze bakken met geld hebben. Dat grachtenpand alleen al is een vermogen waard. Het is zeker twee keer zo groot als jouw huis op de Prinsengracht was en heeft ook nog een tuinhuis dat groter is dan mijn huis.
Zij is Russisch, vandaar het Russische kindermeisje, en hij doet iets met kunst. Ze zijn overigens heel aardig dus ik denk dat ik ze binnenkort eens wat meer ga uithoren.

Uiteindelijk heb ik Floor daar maar achtergelaten want ze was onder geen voorwaarden weg te krijgen uit Raja's kamertje. De meiden hadden zich weer helemaal toegetakeld met glitters en schmink en lipgloss en viltstift en highlighters. Floor is aan het eind van de dag keurig weer afgeleverd door het Russische kindermeisje.

Je snapt dat ik dezer dagen niet zo heel veel tijd kan vinden om me te storten op mijn interesses (ja ik heb ook interesses) en potentiële werkplannen. En dan heb ik het alleen nog maar gehad over de afgelopen twee dagen. Dit frustreert me soms wel heel erg, maar ik weet tegelijkertijd ook dat het nu gewoon even niet anders kan en dat ik wel weer in rustiger vaarwater zal belanden. Mijn tijd komt nog wel. Maar toch is het wel zwaar hoor, nu.

Dus: kan jij dinsdag weer komen??? Dan stort ik me achter de computer! Wellicht kan je blijven eten zodat we daarna nog wat meer kunnen praten over 'Kakelbont' (ben de naam toch weer aan het heroverwegen). Zo niet dan is dat niet erg hoor! Er komen nog meer dagen......Is Mary's schouder weer een beetje meegaand? En haar moeder ook?

En dan nog iets anders m.b.t. planmatig en praktisch: zou je het leuk vinden als Floortje in haar Pinkstervakantie twee nachtjes bij opa Maikie en Meehie mag logeren??? Ik denk dat zij dat namelijk ook heel leuk zou vinden aangezien ze nu voornamelijk met mij zit opgescheept en af en toe echt toe is aan andere mensen, sferen en gewoontes. Daar fleurt ze van op (laatst bij Han en Renee is ze totaal opgeleefd).

Eind volgende week, dus vanaf de 2e tot en met de 11e juni heeft ze vakantie. Laat maar weten of jij en Mary daar wat in zien en zo ja, wanneer dan....... Ik hoor het allemaal wel. Ik hoop dat het ook goed gaat met jou.

Nou, Taric en Floor zijn nu echt vertrokken en ik moet nog zo'n vijf mensen terugbellen......

Dagggg liefs Tas