Lieve Floor
Weer kreeg ik foto's en teksten van je trotse moeder. Ik stuur ze maar weer aan je door, dit wordt langzamerhand een levensdocument.
Ik hoop je spoedig weer even te zien.
Kus,
Mike.
Ha die drukke Mike!!
Hierbij stuur ik even wat unieke kiekjes door van de Hemelaar-kant! Floor is namelijk op bezoek geweest bij Nana (de Bosnische omat van Andor) en daarna bij Hanneke, zijn tante. En aangezien ze hen bijna nooit ziet is het toch wel leuk dat Nico alles heeft vastgelegd! Met Nana heeft ze liggen gymnastieken op de vloer en met Hanneke (beeldhouweres) heeft ze een mooi kaboutermannetje geboetseerd.
De baby wordt erg aanwezig. Hij/zij is nogal bewegelijk dus mijn buik vertoont zo nu en dan de raarste bobbels. Verder slaap ik nu echt niet meer lekker: er is geen confortabele positie meer aan te nemen, ik word van elk geluidje wakker en ik moet 20 keer per nacht plassen. Het wordt dus hoogtijd dat de baby binnenkort komt, alhoewel ik ook niet springend naar dat moment uitzie!
Nou ja, het moment dáárna dan........als er een pruttelend kermend smakkend mormeltje in de wieg ligt, dat lijkt me wel weer heel vertederend en spannend (en zwaar!!!). We zien het allemaal wel. Vind jij het spannend om weer opa te worden??????? Komt er wéér een website, of mag de baby inhaken op die van Floor?????
Ga jij Floor extra verwennen met dierentuin - en ballebak-uitstapjes als de baby er is, zodat ze zich niet teveel genegeerd voelt??
Wat vreselijk toch weer van die aanslagen in Londen niet? Het houdt duidelijk niet op met het terrorisme. Dat had ik eigenlijk ook niet verwacht, maar toch schrik ik er elke keer van op. Ik denk dat Amsterdam er heus ook wel een keer aan moet geloven. Het is bijna niet te voorkomen. Ik ben blij dat ik me momenteel niet meer twee keer per week in de spits op het Centraal Station moet begeven. Dat is ook typisch zo'n plek, en tijdstip, waarop een aanslag zou kunnen plaatsvinden. Als je een kleine peuter hebt en ook nog eens zwanger bent voel je je op dergelijke plekken (en uren) niet 100% op je gemak.
maandag, juli 11, 2005
donderdag, mei 26, 2005
Lieve Floor,
Van je moeder kreeg ik weer een trotse e-mail met nieuws over jou. Ik hoop maar dat ze het goed vindt dat ik ze weer op je site zet.
Ik heb er in ieder geval hartelijk om gelachen
Kus,
Opa Mikie.
Van Natascha
Hier gaat alles redelijk goed. Floor heeft net als ik geregeld last van moodswings en freakaanvalletjes, maar is vaak genoeg ook erg lief, amusant, gezellig en komisch. Misschien worden haar peuterhormoontjes beïnvloed door mijn hormonen.
Ze komt met de meest intelligente en grappige opmerkingen en redeneringen de laatste tijd. Zo zei ze vanmiddag op de fiets: 'mamaatje, niet ze slingeren op die fiets hoor anders wordt de baby misselijk'. Daarna vroeg ze waarom ze geen paard in de tuin mocht, net als Pipi Langkous. Ik zei dat onze tuin veel te klein was voor een paard. Maar toen passeerde we prompt twee Shetland Pony's waarop Floor meteen riep: 'maar deze paardjes zijn heel klein mama, die passen wel in onze tuin hoor!!'. Het wicht had nog gelijk ook, de beestjes waren echt minuscuul. Ik probeerde haar nog af te wimpelen door te zeggen dat paarden in het gras willen staan omdat ze dat zo lekker vinden. Hierop zei ze meteen wijs: 'mama toch, dan plukken we toch elke dag even wat grasjes voor de paardjes hè??'. Ja, wat nu?? Dat wordt een paard.
Nu ik toch weer bezig ben
(en het blik 'Floor's uitspraken en perikelen' in mijn geheugen heb opengetrokken) volgen hier nog wat van haar kreten:
Nadat ik was bandjes voor haar had gekocht: 'mama, heb je ze wel getest??'
Gisteravond toen ze hoorde dat ze vandaag naar de dierentuin mocht met Han: 'ooh mama! dan moet ik vroeg slapen hoor want dan moet ik extra fit zijn' (wat een verantwoordelijkheidsbesef!).
Vorige week kreeg ze niet haar beloofde ijsje omdat ze zich heel erg had misdragen in de vorm van krijspartijen en mekkerattacks. Andor gaf haar wel rozijntjes onder het motto: 'dit zijn liefheidsnoepjes, eet er maar veel van, misschien doe je dan weer lief'. Ze at ze meteen op en zei:'zo nu ben ik weer heeeeeel lief. Mag ik nu wél een ijsje dan?'.
Twee weken geleden was de crèche dicht en miste ze haar speelvriendjes verschrikkelijk. Ze was zó desperaat om sociaal contact dat ze in de Ikea opeens allemaal wildvreemde kindjes ging aanklampen: 'hallo, ik ben Floor. Ik ben drie. Ik woon ik Muiden...etc..' (het was echt heel sneu om te zien want de meeste kindjes keken alleen maar verbaasd en liepen snel weg).
Floor zegt op de meest ongepaste plaatsen (zoals bij de bakker): 'oh mama, jij hebt zulleke lieve tietjes en lieve billetjes'.
Dit is alweer heel lang geleden (maart??). Kiran was op bezoek in Wormerveer en moest opeens zachtjes huilen. Andor vroeg waarom en hij zei dat Floor hem zat te knuffelen. Andor zei dat dat toch juist fijn was waarop hij snikkend antwoordde: 'ja maar ze mag me niet likken!!'.
Floor heeft met Valentijnsdag de hele etalage van de bakker leeggeroofd (alle plastic harten onder het dekje van haar kinderwagen verstopt en mee naar huis vervoerd).
In maart constateerde Floor dat papa maar platte billen heeft: 'papa jij hebt heel platte billen, ik heb mooie ronde billetjes'.
Laatst zei ze in de auto: 'mama, ik wil zo graag een piepmeltje!!'. Ik zei dat dat helaas niet ging. 'Maar mama ik wil niet altijd maar een meisje blijven!!' was het antwoord.
Deze maand heeft Omat voor het eerst haar kunstgebit er uitgehaald en aan Floor geshowd. Dat heeft een onuitwisbare indruk gemaakt op Floor. Vanaf nu zegt ze elke dag: 'Omat heeft neptanden!! Ze heeft te veel genoept!'. En ze verkondigt aan iedereen (ook wildvreemden) die ook maar iets zoets nuttigt dat ze dat toch zeker niet te veel moeten doen omdat ze dan net als Omat neptanden moeten. Zelfs tegen oma Zena zegt ze nu dat ze geen snoep mee mag nemen als ze komt omdat anders haar tanden eruit zullen vallen.
Als ik niet naar haar luister zegt ze: 'mama, ik zeg het nog één keer hoor!'.
Laatst concludeerde ze het volgende: 'mama jouw gordijnen zijn erg handig, papa's deuren niet'. De deuren in Wormerveer klemmen nogal dus ze krijgt ze vaak niet open. Ik heb boven geen deuren.
Een paar weken geleden vroeg ze tijdens het opstaan en wijzend naar haar bedje: 'mam, heb ik vannacht veel gewoeld??'.
In de supermarkt wil ze nogal eens luidkeels roepen: 'mama ik vind je zo lief' (alle mensen vertederd).
In april vroeg ze zich opeens ernstig af waar spoken dan wel niet wonen.....want 'Nainie was vannacht zo bang want hij had een droom met een spook er in!'
Ik kan Floor's jas niet aantrekken zonder eerst minstens drie frutsels uit haar hand te nemen. Ze heeft altijd een paar spulletjes bij zich, waar we ook heengaan. laatst vroeg ik of het niet praktischer was als we ze in een klein tasje zouden doen. Hierop zei ze verontwaardigd: 'nee mama, ik heb ze goed vastgeklemd hoor!' (wat een volwassen taalgebruik!).
Ze kan eindeloos kwetteren in de auto. Als ik me moet concentreren is dat soms echt een beetje te veel van het goede. Laatst vroeg ik haar of ze even stil kon zijn omdat we anders tegen een boom zouden rijden. Toen zei ze: 'mama, er zijn hier helemaal geen bomen, je kan wel tegen een paal rijden!'
.
Ze maakt van alles een wedstrijdje en roept steeds verheugd : 'ik ben gewonnen!!'.
Laatst liepen we door Muiden en Floor riep uit: 'lekkeh ik wil nu een spatij!'. Ik snapte er echt niks van totdat ik de kraam van de Vietnamees zag. Ze bedoelde een pastij!
Vorige week kermde ze luid: 'au au ik heb mijn achtervoet gestoten!'.
Vanmorgen tijdens het afdrogen vroeg ze opeens: 'heeft Nainie ook liesjes?'
Ze is erg met auto's bezig, heeft precies door als een auto oud is en zijn beste tijd heeft gehad. Dan zegt ze: 'die auto is oud, die moet naar de autosloperij'.
Toen we laatst de kapotte douche hebben verwijderd vroeg ze: 'moeten kapotte douches ook naar de garage?'.
Als mensen naar de tandarts moeten zegt ze meteen: 'ik ben ook naar de tandarts geweest, die heeft naar mijn oogjes gekeken' (ze is bij de oogarts geweest!).
En dit is eigenlijk maar een greep uit alle dingen die ze rondbazuint.
Feit is dat ze echt erg handig wordt met beredeneren en ik haar nauwelijks meer kan afschepen met een flauw excuus. Ze blijft de discussie aangaan.
Ze vraagt momenteel ook 1000 keer per dag 'ja maar waarom???'. Nadat ik het haarfijn heb uitgelegd zegt ze gewoon weer doodleuk: 'maar waarom??' en dat gaat maar door. Soms word ik er knettergek van. Maar het is ook erg leuk om te zien dat ze mijn uitleg altijd goed onthoudt en later weer verwerkt in haar andere vragen en uitspraken. Ze is vreselijk leergierig (hoort ook bij haar leeftijd).
Ik moet nu echt snel naar beneden mijn kleine ronkende bloem wakker maken. Ze ligt namelijk uitgeteld op de bank want ze heeft een zeer intensieve dag achter de rug: eerst met mij naar het strand, toen met Opa Han naar de dierentuin, waar ze kilometers heeft gelopen (is niet haar specialiteit). We hebben haar als een geknakt kwijlend hoopje peuter vanuit de auto de woonkamer ingezeuld (ja want ze weegt inmiddels wel 15 kilo!). Als ik haar nu niet wakker maak dan slaapt ze vanavond om 22 uur nog niet......
Van je moeder kreeg ik weer een trotse e-mail met nieuws over jou. Ik hoop maar dat ze het goed vindt dat ik ze weer op je site zet.
Ik heb er in ieder geval hartelijk om gelachen
Kus,
Opa Mikie.
Van Natascha
Hier gaat alles redelijk goed. Floor heeft net als ik geregeld last van moodswings en freakaanvalletjes, maar is vaak genoeg ook erg lief, amusant, gezellig en komisch. Misschien worden haar peuterhormoontjes beïnvloed door mijn hormonen.
Ze komt met de meest intelligente en grappige opmerkingen en redeneringen de laatste tijd. Zo zei ze vanmiddag op de fiets: 'mamaatje, niet ze slingeren op die fiets hoor anders wordt de baby misselijk'. Daarna vroeg ze waarom ze geen paard in de tuin mocht, net als Pipi Langkous. Ik zei dat onze tuin veel te klein was voor een paard. Maar toen passeerde we prompt twee Shetland Pony's waarop Floor meteen riep: 'maar deze paardjes zijn heel klein mama, die passen wel in onze tuin hoor!!'. Het wicht had nog gelijk ook, de beestjes waren echt minuscuul. Ik probeerde haar nog af te wimpelen door te zeggen dat paarden in het gras willen staan omdat ze dat zo lekker vinden. Hierop zei ze meteen wijs: 'mama toch, dan plukken we toch elke dag even wat grasjes voor de paardjes hè??'. Ja, wat nu?? Dat wordt een paard.
Nu ik toch weer bezig ben
(en het blik 'Floor's uitspraken en perikelen' in mijn geheugen heb opengetrokken) volgen hier nog wat van haar kreten:
Nadat ik was bandjes voor haar had gekocht: 'mama, heb je ze wel getest??'
Gisteravond toen ze hoorde dat ze vandaag naar de dierentuin mocht met Han: 'ooh mama! dan moet ik vroeg slapen hoor want dan moet ik extra fit zijn' (wat een verantwoordelijkheidsbesef!).
Vorige week kreeg ze niet haar beloofde ijsje omdat ze zich heel erg had misdragen in de vorm van krijspartijen en mekkerattacks. Andor gaf haar wel rozijntjes onder het motto: 'dit zijn liefheidsnoepjes, eet er maar veel van, misschien doe je dan weer lief'. Ze at ze meteen op en zei:'zo nu ben ik weer heeeeeel lief. Mag ik nu wél een ijsje dan?'.
Twee weken geleden was de crèche dicht en miste ze haar speelvriendjes verschrikkelijk. Ze was zó desperaat om sociaal contact dat ze in de Ikea opeens allemaal wildvreemde kindjes ging aanklampen: 'hallo, ik ben Floor. Ik ben drie. Ik woon ik Muiden...etc..' (het was echt heel sneu om te zien want de meeste kindjes keken alleen maar verbaasd en liepen snel weg).
Floor zegt op de meest ongepaste plaatsen (zoals bij de bakker): 'oh mama, jij hebt zulleke lieve tietjes en lieve billetjes'.
Dit is alweer heel lang geleden (maart??). Kiran was op bezoek in Wormerveer en moest opeens zachtjes huilen. Andor vroeg waarom en hij zei dat Floor hem zat te knuffelen. Andor zei dat dat toch juist fijn was waarop hij snikkend antwoordde: 'ja maar ze mag me niet likken!!'.
Floor heeft met Valentijnsdag de hele etalage van de bakker leeggeroofd (alle plastic harten onder het dekje van haar kinderwagen verstopt en mee naar huis vervoerd).
In maart constateerde Floor dat papa maar platte billen heeft: 'papa jij hebt heel platte billen, ik heb mooie ronde billetjes'.
Laatst zei ze in de auto: 'mama, ik wil zo graag een piepmeltje!!'. Ik zei dat dat helaas niet ging. 'Maar mama ik wil niet altijd maar een meisje blijven!!' was het antwoord.
Deze maand heeft Omat voor het eerst haar kunstgebit er uitgehaald en aan Floor geshowd. Dat heeft een onuitwisbare indruk gemaakt op Floor. Vanaf nu zegt ze elke dag: 'Omat heeft neptanden!! Ze heeft te veel genoept!'. En ze verkondigt aan iedereen (ook wildvreemden) die ook maar iets zoets nuttigt dat ze dat toch zeker niet te veel moeten doen omdat ze dan net als Omat neptanden moeten. Zelfs tegen oma Zena zegt ze nu dat ze geen snoep mee mag nemen als ze komt omdat anders haar tanden eruit zullen vallen.
Als ik niet naar haar luister zegt ze: 'mama, ik zeg het nog één keer hoor!'.
Laatst concludeerde ze het volgende: 'mama jouw gordijnen zijn erg handig, papa's deuren niet'. De deuren in Wormerveer klemmen nogal dus ze krijgt ze vaak niet open. Ik heb boven geen deuren.
Een paar weken geleden vroeg ze tijdens het opstaan en wijzend naar haar bedje: 'mam, heb ik vannacht veel gewoeld??'.
In de supermarkt wil ze nogal eens luidkeels roepen: 'mama ik vind je zo lief' (alle mensen vertederd).
In april vroeg ze zich opeens ernstig af waar spoken dan wel niet wonen.....want 'Nainie was vannacht zo bang want hij had een droom met een spook er in!'
Ik kan Floor's jas niet aantrekken zonder eerst minstens drie frutsels uit haar hand te nemen. Ze heeft altijd een paar spulletjes bij zich, waar we ook heengaan. laatst vroeg ik of het niet praktischer was als we ze in een klein tasje zouden doen. Hierop zei ze verontwaardigd: 'nee mama, ik heb ze goed vastgeklemd hoor!' (wat een volwassen taalgebruik!).
Ze kan eindeloos kwetteren in de auto. Als ik me moet concentreren is dat soms echt een beetje te veel van het goede. Laatst vroeg ik haar of ze even stil kon zijn omdat we anders tegen een boom zouden rijden. Toen zei ze: 'mama, er zijn hier helemaal geen bomen, je kan wel tegen een paal rijden!'
.
Ze maakt van alles een wedstrijdje en roept steeds verheugd : 'ik ben gewonnen!!'.
Laatst liepen we door Muiden en Floor riep uit: 'lekkeh ik wil nu een spatij!'. Ik snapte er echt niks van totdat ik de kraam van de Vietnamees zag. Ze bedoelde een pastij!
Vorige week kermde ze luid: 'au au ik heb mijn achtervoet gestoten!'.
Vanmorgen tijdens het afdrogen vroeg ze opeens: 'heeft Nainie ook liesjes?'
Ze is erg met auto's bezig, heeft precies door als een auto oud is en zijn beste tijd heeft gehad. Dan zegt ze: 'die auto is oud, die moet naar de autosloperij'.
Toen we laatst de kapotte douche hebben verwijderd vroeg ze: 'moeten kapotte douches ook naar de garage?'.
Als mensen naar de tandarts moeten zegt ze meteen: 'ik ben ook naar de tandarts geweest, die heeft naar mijn oogjes gekeken' (ze is bij de oogarts geweest!).
En dit is eigenlijk maar een greep uit alle dingen die ze rondbazuint.
Feit is dat ze echt erg handig wordt met beredeneren en ik haar nauwelijks meer kan afschepen met een flauw excuus. Ze blijft de discussie aangaan.
Ze vraagt momenteel ook 1000 keer per dag 'ja maar waarom???'. Nadat ik het haarfijn heb uitgelegd zegt ze gewoon weer doodleuk: 'maar waarom??' en dat gaat maar door. Soms word ik er knettergek van. Maar het is ook erg leuk om te zien dat ze mijn uitleg altijd goed onthoudt en later weer verwerkt in haar andere vragen en uitspraken. Ze is vreselijk leergierig (hoort ook bij haar leeftijd).
Ik moet nu echt snel naar beneden mijn kleine ronkende bloem wakker maken. Ze ligt namelijk uitgeteld op de bank want ze heeft een zeer intensieve dag achter de rug: eerst met mij naar het strand, toen met Opa Han naar de dierentuin, waar ze kilometers heeft gelopen (is niet haar specialiteit). We hebben haar als een geknakt kwijlend hoopje peuter vanuit de auto de woonkamer ingezeuld (ja want ze weegt inmiddels wel 15 kilo!). Als ik haar nu niet wakker maak dan slaapt ze vanavond om 22 uur nog niet......
maandag, mei 02, 2005
E-mail van Natascha:
Koninginnedag hebben we gister in de Jordaan gevierd, voor het huis van Kim (voormalig Wim, een vriendin van ons). Daar heeft Andor wat spulletjes verkocht. Later kwamen Gigi, Cindy, Sasha, Baruch en baby er ook nog bij zitten (ZIE FOTO!).
Al met al was het best te doen die dag. Druk doch gezellig. Floor was wel een beetje overrompeld door zoveel mensen, activiteiten en lawaai. Er kwam een slagwerk band langs, waarop Floor wegdook en klaagde dat de trommels zo hard waren. Ze werd wel een beetje koopziek en vraatzuchtig van al die kramen! Ze heeft uiteraard heel veel geten en gesnoept en een tas vol speelgoed bemachtigd. Overigens niet helemaal naar onze wens: de helft is rotzooi die ze toegestopt heeft gekregen toen mensen (om 18.00 uur) van hun zooi afwilde en de andere helft heeft ze gewoon GEPIKT!!!
Heel sneaky doet ze dat hoor! Wij hebben het meestal pas een half uur later door. Dan opeens tovert ze iets uit haar tas wat wij zeker niet voor haar hebben gekocht. En dan doet ze net of haar neus bloedt. Uiteraard hebben we haar streng toegesproken over haar kleptomanische gedrag. Ook heeft ze een hele dure doktersset van wel drie euro gekocht door snel twintig cent te geven en weg te dribbelen! Nou ja, ik reken het haar maar niet te streng aan aangezien ze nog maar een peuter is en duidelijk geen verstand heeft van valuta.
vrijdag, april 29, 2005
zondag, maart 13, 2005
Lieve Floortje,
Soms krijg ik per e-mail van die aardige berichten over jou, geschreven door je trotse moeder. Ik hoop maar dat ze het goed vindt dat ik ze op je website zet. Deze is van zondag 13 maart, een dag die zowel Natascha als ik deels achter de computer hebben doorgebracht.
Mike.
Hallo Vader! (en ook Mary)
Dus ook jij hebt je achter de computer geschaard op de zondagmiddag.......
Ik denk dat dat voor half Nederland geldt want Marktplaats is weer eens erg overbelast.
Ik vermoed inderdaad dat mijn beveiliging zeer streng is voor bijlages en dat hij daardoor die fotobijlage van Floor in de sneeuw heeft geweigerd, op mijn eigen account althans. Naar jou heb ik ze wel kunnen versturen via mijn webmail. Daarna heb ik je overigens niets meer gestuurd vanaf de webmail.
Ben je verder weer een beetje hersteld?
Met mij gaat het een stuk beter. Ik denk dat de baby een groeispurt heeft doorgemaakt en mijn arme baarmoeder even niet wist hoe 'ze' het had...En ik was natuurlijk weer veel te druk geweest, helpt ook niet echt.
Weer een intelligentietest
Dinsdagochtend om 10.30 uur moet Floor eventjes naar het consultatiebureau. Daar wordt ze gewogen, gemeten etc en ze moet een ogentest doen. Dat wil zeggen: ze gaan bekijken in hoeverre ze de dingen die ze ziet thuis kan brengen. Dus bij een plaatje van een poes moet ze ook 'poes' zeggen anders is er iets grondig mis met haar ontwikkeling. Ik heb al wat plaatjes uit het 'Groene Groeiboekje' met haar geoefend en ze weet alles prima te benoemen. Maar dat is geen nieuws natuurlijk. Floor is uitermate bij de tijd! Oja, maar waar ik via deze omweg naartoe wil is dat Floor vanaf een uurtje of 11.15 beschikbaar is voor de 'OPA-DAG'. Laten we nog even bellen over het transport.
Ik ben trouwens weer helemaal verliefd op haar
Ze is zo'n heerlijke meid! Vanmorgen heeft ze nadat ze wakker werd een uur zitten kirren en keuvelen in haar kamertje. Haar gebrabbel en geschuivel klinkt net als een kabbelend beekje, heel rustgevend en gemoedelijk. Ze speelt veel met Nainie en doet dan zijn stem met haar eigen stem na: een heel hoog benepen stemmetje. 'Nainie, wil je wat eten?', 'Ja hoor lekker, ik wil wel een beetje taart en sloep en dan wil ik slemmen', 'OK Nainie, dan gaan we nu even soepie roere en lekke slemme' etc etc. Het gaat maar door, haar dialogen met Nainie zijn eindeloos.
Daarna heeft ze gebadderd met AndorDan is het gewetter echt op een hoogtepunt. Ze vindt het héérlijk. Op een gegeven moment hoor ik haar zeggen: 'papa!!', Andor: 'jahaa', Floor: 'ik vinn jou so lief'. En dan weer: 'Nainie!!', Andor met benepen stem: 'jaaahaa' en zo gaat het gesprek tussen Nainie (Andor) en Floortje een kwartiertje door. Soms vergeet Andor na zo'n sessie zijn stem weer normaal te doen. Dan zegt Floor opeens: 'papa', waarop andor met een hoog stemmetje 'jaahaa' roept, en dan is Floor heel verontwaardigd: 'Nee Nainie jij bent geen papa!!'.
Ze wordt ook al echt een grote dame
Ze klimt tegenwoordig zélf op het toilet om een poep of plas te doen! Ze pakt zelf koekjes uit de kast en klimt op krukjes voor water, stopt video's in de recorder en zet de TV aan. Ze roept me als de telefoon gaat en legt een armpje om me heen als ik eens diep zucht. Als ik de deur uitloop zonder tas roept ze: 'mama, je bent je tas vergeten hoor!'. Ze houdt alles 100% in de smiezen. Laatst had ik de eettafel anders gezet, tot haar grote ontsteltenis ('wat heb je nou gedaan mama! Dat kan toch helemaal niet', dat moet weer terug zo'). Ze houdt niet van veranderingen in het interieur. Ze wil ook steeds bevestiging van mij als ze iets doet, zo'n 100 keer per dag. Dan roept ze: 'kijk eens mama'. Voorheen kon ik er nog wel mee wegkomen als ik niet echt helemaal keek. Maar dat heeft ze nu meteen door. 'Je kijkt helemaal niet mama!', verzucht ze in dat geval verontwaardigd.
En last but not least: ZE FIETST ZELFSTANDIG!
Vanmorgen zag ik het voor het eerst: Floortje licht gebogen, hangend over het stuurtje in uiterste concentratie. Haar grote platvoetjes staken zijwaards uit op de trappers. En daar ging ze.
Ik kreeg tranen in mijn ogen, zó veel hield ik van haar op dat moment en zo emotioneel was ik dat ze weer een stukje groter en wijzer is. Ze zag er zo kwetsbaar uit....Mijn grote én kleine meid.
Nog een paar van haar grappige opmerkingen van de laatste tijd:
'Ik wil EXEL tapasta hoor!' (Elmex dus)
'Mama, kom nou, anders laat ik je alleen hoor' (in het museum toen ik niet doorliep)
'Niet zo zeuren nou mama' (toen ik keihard met mijn autoband een stoeprand raakte en zodoende even mopperde)
'Ik heb je gehoord mama!' (toen ik voor de tweede keer zei: 'kijk Floor daar is het park van Omat'. Een uur daarvoor had ik haar uitgelegd dat als ze één keer iets vraagt ik haar 'heb gehoord', en dat ze het dan dus niet nog 20 keer mekkerend hoeft te herhalen. De slimme wijsneus lanceerde het weldra terug op mijn bord!)
'Ik vinn het niet blij dat opa Hann er niet is' (toen Han in Cuba zat)
'Moet oma Nee nu een kroontje op??' (Toen we naar Renee's verjaadag gingen)
'mama ik will de maan zo graag even pakke! Ik hou zo van de maan!' (toen ze de volle maan zag vanuit de auto)
'Waarom zijn jou tiete zo gegroeid mama?, mag ik ze even kriebele??' (wat een observatievermogen)
'Ohh, dat vindt de baby niet so leuk' (als ze iets luidruchting laat vallen)
'Wanneer komt de baby nou?, zal ik hem er even uithalen mama, doe je mond maar even open!'
En zo verblijdt ze mij de hele dag met haar grappige uitspraken.
Ze heeft ook een goed geheugen trouwens
Vanmorgen heeft ze een jaar oude zelfgemaakte ketting (van kapotgeknipte rietjes en een flessendop) uit een doos gevist. Ze wist meteen dat ze die ketting nog op de oude creche had gemaakt. Ook weet ze nog feilloos dingen te vertellen van vorige zomer. Van bijvoorbeeld het zomerhuisje en alle kindjes die daar toen waren (bij naam!!) en dat Chris toen ook is langsgekomen en opa Maikie en Meehie.
Nou, zo kan 'ie wel weer eventjes he? De complimenten richting Floor moeten drupsgewijs worden gedoseerd, anders haken de lezers af.... Over een maandje of wat zal ik jullie weer lastigvallen!
Natascha
Soms krijg ik per e-mail van die aardige berichten over jou, geschreven door je trotse moeder. Ik hoop maar dat ze het goed vindt dat ik ze op je website zet. Deze is van zondag 13 maart, een dag die zowel Natascha als ik deels achter de computer hebben doorgebracht.
Mike.
Hallo Vader! (en ook Mary)
Dus ook jij hebt je achter de computer geschaard op de zondagmiddag.......
Ik denk dat dat voor half Nederland geldt want Marktplaats is weer eens erg overbelast.
Ik vermoed inderdaad dat mijn beveiliging zeer streng is voor bijlages en dat hij daardoor die fotobijlage van Floor in de sneeuw heeft geweigerd, op mijn eigen account althans. Naar jou heb ik ze wel kunnen versturen via mijn webmail. Daarna heb ik je overigens niets meer gestuurd vanaf de webmail.
Ben je verder weer een beetje hersteld?
Met mij gaat het een stuk beter. Ik denk dat de baby een groeispurt heeft doorgemaakt en mijn arme baarmoeder even niet wist hoe 'ze' het had...En ik was natuurlijk weer veel te druk geweest, helpt ook niet echt.
Weer een intelligentietest
Dinsdagochtend om 10.30 uur moet Floor eventjes naar het consultatiebureau. Daar wordt ze gewogen, gemeten etc en ze moet een ogentest doen. Dat wil zeggen: ze gaan bekijken in hoeverre ze de dingen die ze ziet thuis kan brengen. Dus bij een plaatje van een poes moet ze ook 'poes' zeggen anders is er iets grondig mis met haar ontwikkeling. Ik heb al wat plaatjes uit het 'Groene Groeiboekje' met haar geoefend en ze weet alles prima te benoemen. Maar dat is geen nieuws natuurlijk. Floor is uitermate bij de tijd! Oja, maar waar ik via deze omweg naartoe wil is dat Floor vanaf een uurtje of 11.15 beschikbaar is voor de 'OPA-DAG'. Laten we nog even bellen over het transport.
Ik ben trouwens weer helemaal verliefd op haar
Ze is zo'n heerlijke meid! Vanmorgen heeft ze nadat ze wakker werd een uur zitten kirren en keuvelen in haar kamertje. Haar gebrabbel en geschuivel klinkt net als een kabbelend beekje, heel rustgevend en gemoedelijk. Ze speelt veel met Nainie en doet dan zijn stem met haar eigen stem na: een heel hoog benepen stemmetje. 'Nainie, wil je wat eten?', 'Ja hoor lekker, ik wil wel een beetje taart en sloep en dan wil ik slemmen', 'OK Nainie, dan gaan we nu even soepie roere en lekke slemme' etc etc. Het gaat maar door, haar dialogen met Nainie zijn eindeloos.
Daarna heeft ze gebadderd met AndorDan is het gewetter echt op een hoogtepunt. Ze vindt het héérlijk. Op een gegeven moment hoor ik haar zeggen: 'papa!!', Andor: 'jahaa', Floor: 'ik vinn jou so lief'. En dan weer: 'Nainie!!', Andor met benepen stem: 'jaaahaa' en zo gaat het gesprek tussen Nainie (Andor) en Floortje een kwartiertje door. Soms vergeet Andor na zo'n sessie zijn stem weer normaal te doen. Dan zegt Floor opeens: 'papa', waarop andor met een hoog stemmetje 'jaahaa' roept, en dan is Floor heel verontwaardigd: 'Nee Nainie jij bent geen papa!!'.
Ze wordt ook al echt een grote dame
Ze klimt tegenwoordig zélf op het toilet om een poep of plas te doen! Ze pakt zelf koekjes uit de kast en klimt op krukjes voor water, stopt video's in de recorder en zet de TV aan. Ze roept me als de telefoon gaat en legt een armpje om me heen als ik eens diep zucht. Als ik de deur uitloop zonder tas roept ze: 'mama, je bent je tas vergeten hoor!'. Ze houdt alles 100% in de smiezen. Laatst had ik de eettafel anders gezet, tot haar grote ontsteltenis ('wat heb je nou gedaan mama! Dat kan toch helemaal niet', dat moet weer terug zo'). Ze houdt niet van veranderingen in het interieur. Ze wil ook steeds bevestiging van mij als ze iets doet, zo'n 100 keer per dag. Dan roept ze: 'kijk eens mama'. Voorheen kon ik er nog wel mee wegkomen als ik niet echt helemaal keek. Maar dat heeft ze nu meteen door. 'Je kijkt helemaal niet mama!', verzucht ze in dat geval verontwaardigd.
En last but not least: ZE FIETST ZELFSTANDIG!
Vanmorgen zag ik het voor het eerst: Floortje licht gebogen, hangend over het stuurtje in uiterste concentratie. Haar grote platvoetjes staken zijwaards uit op de trappers. En daar ging ze.
Ik kreeg tranen in mijn ogen, zó veel hield ik van haar op dat moment en zo emotioneel was ik dat ze weer een stukje groter en wijzer is. Ze zag er zo kwetsbaar uit....Mijn grote én kleine meid.
Nog een paar van haar grappige opmerkingen van de laatste tijd:
'Ik wil EXEL tapasta hoor!' (Elmex dus)
'Mama, kom nou, anders laat ik je alleen hoor' (in het museum toen ik niet doorliep)
'Niet zo zeuren nou mama' (toen ik keihard met mijn autoband een stoeprand raakte en zodoende even mopperde)
'Ik heb je gehoord mama!' (toen ik voor de tweede keer zei: 'kijk Floor daar is het park van Omat'. Een uur daarvoor had ik haar uitgelegd dat als ze één keer iets vraagt ik haar 'heb gehoord', en dat ze het dan dus niet nog 20 keer mekkerend hoeft te herhalen. De slimme wijsneus lanceerde het weldra terug op mijn bord!)
'Ik vinn het niet blij dat opa Hann er niet is' (toen Han in Cuba zat)
'Moet oma Nee nu een kroontje op??' (Toen we naar Renee's verjaadag gingen)
'mama ik will de maan zo graag even pakke! Ik hou zo van de maan!' (toen ze de volle maan zag vanuit de auto)
'Waarom zijn jou tiete zo gegroeid mama?, mag ik ze even kriebele??' (wat een observatievermogen)
'Ohh, dat vindt de baby niet so leuk' (als ze iets luidruchting laat vallen)
'Wanneer komt de baby nou?, zal ik hem er even uithalen mama, doe je mond maar even open!'
En zo verblijdt ze mij de hele dag met haar grappige uitspraken.
Ze heeft ook een goed geheugen trouwens
Vanmorgen heeft ze een jaar oude zelfgemaakte ketting (van kapotgeknipte rietjes en een flessendop) uit een doos gevist. Ze wist meteen dat ze die ketting nog op de oude creche had gemaakt. Ook weet ze nog feilloos dingen te vertellen van vorige zomer. Van bijvoorbeeld het zomerhuisje en alle kindjes die daar toen waren (bij naam!!) en dat Chris toen ook is langsgekomen en opa Maikie en Meehie.
Nou, zo kan 'ie wel weer eventjes he? De complimenten richting Floor moeten drupsgewijs worden gedoseerd, anders haken de lezers af.... Over een maandje of wat zal ik jullie weer lastigvallen!
Natascha
vrijdag, maart 11, 2005
woensdag, maart 09, 2005
FLOORVERHALEN
Onze bloem was net zo onvoorstelbaar aan het mekkeren dat Andor haar mee naar buiten heeft gesleurd om uit te waaien (hopelijk waait ze niet weg). Even zorgde dat voor een nóg droter drama want uiteraard moest Nainie in zijn poppewagen mee. Maar je snapt dat dat niet zo'n goed idee was, gezien de miljoenen liters water die uit de hemel stortte. Maar goed, er was werkelijk niets met haar te beginnen, dus toen heeft Andor ten einde raad maar een vuilniszak over het ding getrokken en het op straat gezet.
Oh, nu komen ze net terug. Ik hoorde het gemekker al van verre aankomen, kennelijk meegevoerd door de wind. Volgens Andor was de wandeling een ware verschrikking! De wagen sloeg steeds om, gleed weg en de wieltjes liepen vast etc. Andor heeft er dus drie kwart van de tijd mee op zijn nek gelopen. Nu zit Floor enigszins gekalmeerd in bad te kwetteren. Zucht....... ze is af en toe wel een figuur hoor!
Floorteksten
Gisteren op weg naar de creche moest ik heel erg om haar lachen. Ik mopperde een beetje omdat ik mijn band heel hard de stoeprand raakte. Toen zei ze: 'toe nou mamaatje, niet zo zeuren he?!'
En vanmorgen hoorde ik, vanaf boven, een vreemd slobberend geluid. Ik vroeg wat ze aan het doen was, waarop ze heel serieus riep 'ik ben even de deur aan het aflikken hoor!'. Nou ja!
Verder treffen we Nainie steeds op de raarste plekken, in de raarste posities, onder de raarste 'dekentjes' aan (bv keukendoekjes), slechts zijn neusje en oren er boven uit stekend. Het ziet er niet uit, met name ook omdat Nainie er zelf niet meer uit ziet. Ik denk dat ik er een fotoreportage van ga maken.
Nu ik toch over haar bezig ben......ze heeft het de laatste weken ook steeds over 'toen ik nog een baby was......'. Volgens haar deed ze toen allerlei dingen die ze nu nog niet eens kan. En weet je dat ze inmiddels feilloos tot tien kan tellen?!
Ze heeft vorige week van mij een kindergereedschapssetje gekregen. Met zo'n riem waar alle hamertjes en schroevedraaiers in kunnen, wat overigens heel stoer bij haar staat!. Ze vindt de zaag en de bijl het leukst. Daarmee heeft ze loeihard op een plank staan hakken! 'Ja, leuk!', riep ze steeds 'lekke hard hamere!!'. Ze was alleen wel erg teleurgesteld dat er geen boor bij zat. Dat vond ze ‘zoo jammer ...’
Verder geen noemenswaardig nieuws. We gaan straks bij Bouk en Jaspar eten, met Floor. Dat wordt vast wel gezellig, mits ik een hele zwik speelgoed en videobanden meeneem voor Floor. Misschien kan ze nog wat paarden aaien en suikerklontjes voeren als ze dat durft.
Natas
IK BLIJF SCHOONMAKEN
Nou, ik heb net dus echt 2.5 uur zitten schoonmaken! Die twee monsters hebben mijn huis in deplorabele staat achtergelaten. Floor is natuurlijk de ergste. Ze weet haar frutsels, keukenatributen en speelgoed totaal door elkaar te halen en door het hele huis te verspreiden. Alleen al met het weer bij elkaar zoeken van het juiste speelgoed en het op de juiste plek terugleggen (dus de pannen bij haar fornuisje en niet onder haar donsdekje boven....) ben ik een uur beziggeweest. Haar kleurpotloden lagen in haar oven, haar plastick dieren had ze stuk voor stuk in een pannetje gestopt, al haar fruit, groente, worststukjes etc. lagen onder in haar speelgoedmand en tevens boven in de kledingkast, een aantal speeltjes vond ik terug in de wasmachine, Nainie's poppewagen was gevuld met mijn stenen, alle doosjes, tasjes emmertjes etc. zaten vol met kleine frutsels, overal lagen kleibollen met daarin een klein speeltje gepropt. En zo kan ik nog wel een uurtje doorgaan.
Het probleem is dat ze nog niet echt iets uitkiest om mee te spelen en daar even mee zoet is (b.v met haar boerderij en dieren, of haar puzzel). Nee, ze fragmenteert het speelgoed, gaat de dieren overal in stoppen, legt haar puzelstukjes in de pannetjes, ipv gewoon die stomme puzel te maken!! GRRR. Maar het is vaak ook wel heel lachwekkend hoor, om al die troepjes op de gekste plekken aan te treffen. Bovendien rangschikt ze haar spulletjes vaak wel mooi. Ze legt ze dan keurig in een cirkel en maakt er echt een kunstwerkje van. Zo heeft ze gister bij Bouk en Jaspar een prachtige snackschaal voor Nainie gemaakt.
Nog wel effe wennen …
Het was heel gezellig bij B&J. Alleen is het voor Floor wel een beetje te laat geworden (23.00 uur!!). Ze had een chinese kool uit de uiskast gerukt en in haar jas gestopt om aan de paarden te voeren. Maar ze dufde het niet aan de paarden te geven, ze waren kennelijk veel te groot en bedreigend. Overigens vonden de beesten de kool zalig. Ze was erg uitgelaten en enthousiast tijdens het bezoek en heeft zich daar dan ook flink uitgeleefd ! Ik ben heel trots op haar. Ze heeft niet gemekkert, heel zoet gespeeld, luidkeels gezongen, rondgerend, goed gegeten en zelfs Jaspar spontaan op zijn wang gezoend. Floor houdt duidelijk van bezoekjes en vistie, ze is heel sociaal en bloeit er erg van op.
Bouk en Jaspar zijn nog niet zo gewend aan kinderen. Hun huis
veranderde in 10 minuten van een strak leeg designhuis in een totale chaos (Floor had een enorme zak speelgoed meegenomen). Ik zag dat ze daar echt een beetje gestressed van werden: Floor met klei richting bank, Floor hamerend op de nieuwe tafel, Floor slepend met een stoel over de mooie gladde vloer, je snapt het wel.
Andor kon het natuurlijk niet laten om ze daarmee een beetje te plagen. Hij zei dat dit nog niets was, dat Floor nu uitermate braaf en netjes was, dat zij waarschijnlijk echt wel even zouden moeten wennen als er een bedrijvige peuter bij hun de boel ontregelt, op de muren tekent, op de bank pist, de tafel bekrast, overal speelgoed neerkwakt etc. En niet te vergeten de extra spullen die erbij zullen moeten komen, zoals een box etc. Ach, ik denk dat ze inderdaad hun vuurdoop wel zullen krijgen, maar zij zullen ook hun draai wel vinden.
Natascha
Onze bloem was net zo onvoorstelbaar aan het mekkeren dat Andor haar mee naar buiten heeft gesleurd om uit te waaien (hopelijk waait ze niet weg). Even zorgde dat voor een nóg droter drama want uiteraard moest Nainie in zijn poppewagen mee. Maar je snapt dat dat niet zo'n goed idee was, gezien de miljoenen liters water die uit de hemel stortte. Maar goed, er was werkelijk niets met haar te beginnen, dus toen heeft Andor ten einde raad maar een vuilniszak over het ding getrokken en het op straat gezet.
Oh, nu komen ze net terug. Ik hoorde het gemekker al van verre aankomen, kennelijk meegevoerd door de wind. Volgens Andor was de wandeling een ware verschrikking! De wagen sloeg steeds om, gleed weg en de wieltjes liepen vast etc. Andor heeft er dus drie kwart van de tijd mee op zijn nek gelopen. Nu zit Floor enigszins gekalmeerd in bad te kwetteren. Zucht....... ze is af en toe wel een figuur hoor!
Floorteksten
Gisteren op weg naar de creche moest ik heel erg om haar lachen. Ik mopperde een beetje omdat ik mijn band heel hard de stoeprand raakte. Toen zei ze: 'toe nou mamaatje, niet zo zeuren he?!'
En vanmorgen hoorde ik, vanaf boven, een vreemd slobberend geluid. Ik vroeg wat ze aan het doen was, waarop ze heel serieus riep 'ik ben even de deur aan het aflikken hoor!'. Nou ja!
Verder treffen we Nainie steeds op de raarste plekken, in de raarste posities, onder de raarste 'dekentjes' aan (bv keukendoekjes), slechts zijn neusje en oren er boven uit stekend. Het ziet er niet uit, met name ook omdat Nainie er zelf niet meer uit ziet. Ik denk dat ik er een fotoreportage van ga maken.
Nu ik toch over haar bezig ben......ze heeft het de laatste weken ook steeds over 'toen ik nog een baby was......'. Volgens haar deed ze toen allerlei dingen die ze nu nog niet eens kan. En weet je dat ze inmiddels feilloos tot tien kan tellen?!
Ze heeft vorige week van mij een kindergereedschapssetje gekregen. Met zo'n riem waar alle hamertjes en schroevedraaiers in kunnen, wat overigens heel stoer bij haar staat!. Ze vindt de zaag en de bijl het leukst. Daarmee heeft ze loeihard op een plank staan hakken! 'Ja, leuk!', riep ze steeds 'lekke hard hamere!!'. Ze was alleen wel erg teleurgesteld dat er geen boor bij zat. Dat vond ze ‘zoo jammer ...’
Verder geen noemenswaardig nieuws. We gaan straks bij Bouk en Jaspar eten, met Floor. Dat wordt vast wel gezellig, mits ik een hele zwik speelgoed en videobanden meeneem voor Floor. Misschien kan ze nog wat paarden aaien en suikerklontjes voeren als ze dat durft.
Natas
IK BLIJF SCHOONMAKEN
Nou, ik heb net dus echt 2.5 uur zitten schoonmaken! Die twee monsters hebben mijn huis in deplorabele staat achtergelaten. Floor is natuurlijk de ergste. Ze weet haar frutsels, keukenatributen en speelgoed totaal door elkaar te halen en door het hele huis te verspreiden. Alleen al met het weer bij elkaar zoeken van het juiste speelgoed en het op de juiste plek terugleggen (dus de pannen bij haar fornuisje en niet onder haar donsdekje boven....) ben ik een uur beziggeweest. Haar kleurpotloden lagen in haar oven, haar plastick dieren had ze stuk voor stuk in een pannetje gestopt, al haar fruit, groente, worststukjes etc. lagen onder in haar speelgoedmand en tevens boven in de kledingkast, een aantal speeltjes vond ik terug in de wasmachine, Nainie's poppewagen was gevuld met mijn stenen, alle doosjes, tasjes emmertjes etc. zaten vol met kleine frutsels, overal lagen kleibollen met daarin een klein speeltje gepropt. En zo kan ik nog wel een uurtje doorgaan.
Het probleem is dat ze nog niet echt iets uitkiest om mee te spelen en daar even mee zoet is (b.v met haar boerderij en dieren, of haar puzzel). Nee, ze fragmenteert het speelgoed, gaat de dieren overal in stoppen, legt haar puzelstukjes in de pannetjes, ipv gewoon die stomme puzel te maken!! GRRR. Maar het is vaak ook wel heel lachwekkend hoor, om al die troepjes op de gekste plekken aan te treffen. Bovendien rangschikt ze haar spulletjes vaak wel mooi. Ze legt ze dan keurig in een cirkel en maakt er echt een kunstwerkje van. Zo heeft ze gister bij Bouk en Jaspar een prachtige snackschaal voor Nainie gemaakt.
Nog wel effe wennen …
Het was heel gezellig bij B&J. Alleen is het voor Floor wel een beetje te laat geworden (23.00 uur!!). Ze had een chinese kool uit de uiskast gerukt en in haar jas gestopt om aan de paarden te voeren. Maar ze dufde het niet aan de paarden te geven, ze waren kennelijk veel te groot en bedreigend. Overigens vonden de beesten de kool zalig. Ze was erg uitgelaten en enthousiast tijdens het bezoek en heeft zich daar dan ook flink uitgeleefd ! Ik ben heel trots op haar. Ze heeft niet gemekkert, heel zoet gespeeld, luidkeels gezongen, rondgerend, goed gegeten en zelfs Jaspar spontaan op zijn wang gezoend. Floor houdt duidelijk van bezoekjes en vistie, ze is heel sociaal en bloeit er erg van op.
Bouk en Jaspar zijn nog niet zo gewend aan kinderen. Hun huis
veranderde in 10 minuten van een strak leeg designhuis in een totale chaos (Floor had een enorme zak speelgoed meegenomen). Ik zag dat ze daar echt een beetje gestressed van werden: Floor met klei richting bank, Floor hamerend op de nieuwe tafel, Floor slepend met een stoel over de mooie gladde vloer, je snapt het wel.
Andor kon het natuurlijk niet laten om ze daarmee een beetje te plagen. Hij zei dat dit nog niets was, dat Floor nu uitermate braaf en netjes was, dat zij waarschijnlijk echt wel even zouden moeten wennen als er een bedrijvige peuter bij hun de boel ontregelt, op de muren tekent, op de bank pist, de tafel bekrast, overal speelgoed neerkwakt etc. En niet te vergeten de extra spullen die erbij zullen moeten komen, zoals een box etc. Ach, ik denk dat ze inderdaad hun vuurdoop wel zullen krijgen, maar zij zullen ook hun draai wel vinden.
Natascha
dinsdag, januari 11, 2005
vrijdag, december 17, 2004
donderdag, december 02, 2004
Hoi allemaal
Ik moet het even kwijt (trotse moeder immers…)
Die Floor is toch zo vreselijk grappig soms......Vanmiddag zei ze in de kringloopwinkel: 'mama, deze beker is steen, die kan valle en dan is ie kapot hoor, kijk deze is plastick, die kan niet kapot, koop die maar he mamaattje??!!'. Later die dag reed er een ambulance langs, waarop ze zei: 'mama die aubulasse gaat toch niet over iemand heen rijde he? Dan gaat ie dood.' ('nee Floor er IS waarschijnlijk al iemand (half) dood' wilde ik bijna zeggen).
Geen snoep maar HARING
Daarna wilde ze per sé een broodje haring met zuur. Ze heeft twintig minuten geduldig gewacht bij de kraam en af en toe riep ze: 'ik wul haring, lekke broodje harrig, met zuur he mama?'. Alle oude mannetjes daar konden hun oren niet geloven, een peuter die om haring smeekt, dat is toch wel merkwaardig. Toen ze eindelijk haar broodje had trok ze meteen de aandacht van diverse honden in en rondom de kraam, hetgeen voor de nodige paniek zorgde. 'Ga weg enge stoute hond, kkksssskkkkssss (wapperend met haar handjes)' brulde ze. En als de beesten dan niet meteen weggingen ging ze spastisch met haar benen flappen en moest ik de hond wegjagen.
Turkse invloed
Vanavond heeft ze voor het eerst echt met haar heupen gedanst. Ze draaide haar kont helemaal heen en weer. Dat zag er fantastisch uit! Zoiets moeten we eigenlijk vastleggen op video......
En......................hier komt het grote nieuws: ze heeft haar eerste KOPPOTERS getekend. Eerst maakte ze er plotseling eentje met alleen een gezicht en poten, daarna een nieuwe met ook ogen en een mond (helaas meteen gewist door haar), vervolgens ging ze er haren op tekenen (ronde krulletjes) en tot slot maakte ze drie koppoters (kijk maar goed naar de rondjes) met slungelige armen (die met die krulletjes had ze inmiddels weer weggeveegd, jammer), met een hele grote erachter. En toen zei ze: 'kijk, dit is mama, dit is papa en dit is Floortje....'En die grote koppoter erachter?', vroegen wij.
'Dat is zon' zei ze. Vind je het niet wat?! Wij zijn heel trots op deze nieuwe ontwikkeling! Die laatste versie heb ik dan ook meteen gefotografeerd om aan iedereen te kunnen showen. Het lijkt misschien allemaal wat overdreven, maar wij hebben twee jaar alleen bruut gekras van haar mogen aanschouwen (ook in al onze boeken). En dan besluit ze opeens van de ene op de andere seconde écht te tekenen, heel apart!
Move over van Gogh!
Natascha
Ik moet het even kwijt (trotse moeder immers…)
Die Floor is toch zo vreselijk grappig soms......Vanmiddag zei ze in de kringloopwinkel: 'mama, deze beker is steen, die kan valle en dan is ie kapot hoor, kijk deze is plastick, die kan niet kapot, koop die maar he mamaattje??!!'. Later die dag reed er een ambulance langs, waarop ze zei: 'mama die aubulasse gaat toch niet over iemand heen rijde he? Dan gaat ie dood.' ('nee Floor er IS waarschijnlijk al iemand (half) dood' wilde ik bijna zeggen).
Geen snoep maar HARING
Daarna wilde ze per sé een broodje haring met zuur. Ze heeft twintig minuten geduldig gewacht bij de kraam en af en toe riep ze: 'ik wul haring, lekke broodje harrig, met zuur he mama?'. Alle oude mannetjes daar konden hun oren niet geloven, een peuter die om haring smeekt, dat is toch wel merkwaardig. Toen ze eindelijk haar broodje had trok ze meteen de aandacht van diverse honden in en rondom de kraam, hetgeen voor de nodige paniek zorgde. 'Ga weg enge stoute hond, kkksssskkkkssss (wapperend met haar handjes)' brulde ze. En als de beesten dan niet meteen weggingen ging ze spastisch met haar benen flappen en moest ik de hond wegjagen.
Turkse invloed
Vanavond heeft ze voor het eerst echt met haar heupen gedanst. Ze draaide haar kont helemaal heen en weer. Dat zag er fantastisch uit! Zoiets moeten we eigenlijk vastleggen op video......
En......................hier komt het grote nieuws: ze heeft haar eerste KOPPOTERS getekend. Eerst maakte ze er plotseling eentje met alleen een gezicht en poten, daarna een nieuwe met ook ogen en een mond (helaas meteen gewist door haar), vervolgens ging ze er haren op tekenen (ronde krulletjes) en tot slot maakte ze drie koppoters (kijk maar goed naar de rondjes) met slungelige armen (die met die krulletjes had ze inmiddels weer weggeveegd, jammer), met een hele grote erachter. En toen zei ze: 'kijk, dit is mama, dit is papa en dit is Floortje....'En die grote koppoter erachter?', vroegen wij.
'Dat is zon' zei ze. Vind je het niet wat?! Wij zijn heel trots op deze nieuwe ontwikkeling! Die laatste versie heb ik dan ook meteen gefotografeerd om aan iedereen te kunnen showen. Het lijkt misschien allemaal wat overdreven, maar wij hebben twee jaar alleen bruut gekras van haar mogen aanschouwen (ook in al onze boeken). En dan besluit ze opeens van de ene op de andere seconde écht te tekenen, heel apart!
Move over van Gogh!
Natascha
donderdag, november 25, 2004
SNURK...
Ik wilde het even hebben over Floor's slaapgedrag (EN DIT MAG ZEKER OOK OP HAAR SITE WANT MEN MOET WETEN DAT ZE NIET ALTIJD ZO VOORBEELDIG IS, AL NEEM IK HAAR DAT NIET KWALIJK).
Slaaptekort
Ik heb in drie maanden geen nacht doorgeslapen. Sterker nog, ik lig al drie maanden uuuuren per nacht wakker. Ze heeft een rithme ontwikkeld waardoor ze steeds rond een uur of vier wakker wordt, en dan luidkeels gaat kermen. Meestal zegt ze dat ze een nachtmerrie heeft gehad over een leeuw of tijger die haar wil bijten. Naar haar zeggen staat het beest dan bij de verwarming. Ik doe dan wat waarschijnlijk alle moeder in deze situatie doen: haar troosten, het zogenaamde beest op zijn billen slaan en wegjagen en haar bedlampje aanzetten. Maar een half uur later blijkt ze nog niet te slapen en komt ze krijsend van angst naar mijn bed gerend. Goed, dan ligt ze dus in mijn bed. Als het daarbij zou blijven hoor je mij niet klagen. Maar het wicht woelt, kreunt en trappelt de hele verdere nacht waardoor ik echt geen oog meer dicht doe!
GeREMde slaap
Gisterochtend had ik echt een soort freak van ellende. Ik kon er gewoon niet meer tegen. Ik moest denken aan dat (psychologische??) onderzoek wat ooit is gedaan, waarbij ze mensen gedurende de hele nacht tijdens hun REM-slaap wekten. Die arme mensen werden al vrij snel zwaar geïrriteerd, depressief en sommige zelfs psychotisch! Nou, al die dingen voelde ik me gisterochtend.
Vanacht heb ik, toen het weer eens vier uur was en de leeuw zijn vaste ronde deed, voor de afwisseling een bedje voor haar NAAST mijn bed gemaakt. Dat ik daar niet eerder op ben gekomen zeg, ik heb stukken beter geslapen. De meeste mensen zeggen dat ik haar moet dwingen om in haar eigen bed te blijven, dat ze anders nooit meer alleen zal slapen, maar dat kan ik niet hoor. Ik kan me zo goed voorstellen hoe bang ze is na zo'n droom. Ik heb het zelf vroeger ook heel erg gehad.
Ik heb er voor gestudeerd, nietwaar!
Bovendien heb ik het fenomeen eens op antropologische wijze geanalyseerd en kwam tot de volgende conclusie:
Baby's en dreumessen zijn 's nachts nog niet bang omdat ze (gedurende de hele geschiedenis van de mens) altijd heel dicht bij de moeder worden gehouden. Peuters, echter, slaan hun vleugeltjes uit en nemen de benen, gaan er steeds meer zelfs op uit en raken uit het zicht van hun moeder. Daardoor worden ze een heel kwetsbare prooi voor roofdieren, die er vroeger natuurlijk wel waren. Het is dus belangrijk op deze leeftijd dat ze een sterk (want ze zijn extra kwetsbaar) gevoel van angst ontwikkelen. Dat is voor die kleintjes een heel nieuw gevoel. In het donker wordt dat gevoel nog eens 100 keer versterkt want dan zijn ze immers een nóg kwetsbaardere prooi.
Lekker in de groep
Het is dus een heel natuurlijk gevoel dat ze dan zo dicht mogelijk bij andere mensen willen slapen. Vroeger was het heel normaal dat dat ook gebeurde en in veel andere culturen is het nog steeds de normaalste zaak van de wereld. Floor is op een leeftijd dat ze nog niet echt rationeel kan denken. Haar wereld (en zeker 's nachts) bestaat uit gevoel. En in het donker voelt ze zich niet veilig omdat dat zo diep geworteld zit in haar genen. Wellicht kan ze, over een jaar, die natuurlijke angst wat beter rationaliseren en beseffen dat haar angst ongegrond is. Er zijn immers geen tijgers hier en of ze nu naast mama ligt of vijf meter verder in een andere kamer maakt ook niets uit. Wanneer ze dit straks zélf inziet denk ik dat ze weldegelijk over die angst heengroeid. Misschien groeit ze er zelfs wel extra snel overheen omdat ze nu een gevoel van veiligheid meekrijgt dat haar basis vormt voor later....
Goed, mijn theorie!
Alle adviezen van consultatiebureau's en vriendinnen ten spijt! Dat wij, gekke westerlingen, nu allerlei nieuwe gewoonten hebben aangenomen wil niet zeggen dat wij daarmee ook het genetisch materiaal van ons kroost even kunnen muteren. En als wij het hier allemaal zo goed doen, en zogenaamd de wijsheid in pacht hebben, dan zouden alle mensen toch heel gelukkig moeten zijn. Maar nergens ter wereld komt depressie zo veel voor als in het westen.....(al wil het niet zeggen dat dat uitsluitend te wijten is aan het isolement waarin onze peuters nachtelijks verkeren).
Tenslotte...
Elk kind is natuurlijk ook anders. Het ene kind is gevoeliger dat het andere. Ik moest het gewoon even kwijt, aangezien ik er al maaaaanden mee tob, en nu lijkt alsof ik het licht gezien heb. Over een jaar maak ik de balans op.....
Natascha – doodmoe…
Ik wilde het even hebben over Floor's slaapgedrag (EN DIT MAG ZEKER OOK OP HAAR SITE WANT MEN MOET WETEN DAT ZE NIET ALTIJD ZO VOORBEELDIG IS, AL NEEM IK HAAR DAT NIET KWALIJK).
Slaaptekort
Ik heb in drie maanden geen nacht doorgeslapen. Sterker nog, ik lig al drie maanden uuuuren per nacht wakker. Ze heeft een rithme ontwikkeld waardoor ze steeds rond een uur of vier wakker wordt, en dan luidkeels gaat kermen. Meestal zegt ze dat ze een nachtmerrie heeft gehad over een leeuw of tijger die haar wil bijten. Naar haar zeggen staat het beest dan bij de verwarming. Ik doe dan wat waarschijnlijk alle moeder in deze situatie doen: haar troosten, het zogenaamde beest op zijn billen slaan en wegjagen en haar bedlampje aanzetten. Maar een half uur later blijkt ze nog niet te slapen en komt ze krijsend van angst naar mijn bed gerend. Goed, dan ligt ze dus in mijn bed. Als het daarbij zou blijven hoor je mij niet klagen. Maar het wicht woelt, kreunt en trappelt de hele verdere nacht waardoor ik echt geen oog meer dicht doe!
GeREMde slaap
Gisterochtend had ik echt een soort freak van ellende. Ik kon er gewoon niet meer tegen. Ik moest denken aan dat (psychologische??) onderzoek wat ooit is gedaan, waarbij ze mensen gedurende de hele nacht tijdens hun REM-slaap wekten. Die arme mensen werden al vrij snel zwaar geïrriteerd, depressief en sommige zelfs psychotisch! Nou, al die dingen voelde ik me gisterochtend.
Vanacht heb ik, toen het weer eens vier uur was en de leeuw zijn vaste ronde deed, voor de afwisseling een bedje voor haar NAAST mijn bed gemaakt. Dat ik daar niet eerder op ben gekomen zeg, ik heb stukken beter geslapen. De meeste mensen zeggen dat ik haar moet dwingen om in haar eigen bed te blijven, dat ze anders nooit meer alleen zal slapen, maar dat kan ik niet hoor. Ik kan me zo goed voorstellen hoe bang ze is na zo'n droom. Ik heb het zelf vroeger ook heel erg gehad.
Ik heb er voor gestudeerd, nietwaar!
Bovendien heb ik het fenomeen eens op antropologische wijze geanalyseerd en kwam tot de volgende conclusie:
Baby's en dreumessen zijn 's nachts nog niet bang omdat ze (gedurende de hele geschiedenis van de mens) altijd heel dicht bij de moeder worden gehouden. Peuters, echter, slaan hun vleugeltjes uit en nemen de benen, gaan er steeds meer zelfs op uit en raken uit het zicht van hun moeder. Daardoor worden ze een heel kwetsbare prooi voor roofdieren, die er vroeger natuurlijk wel waren. Het is dus belangrijk op deze leeftijd dat ze een sterk (want ze zijn extra kwetsbaar) gevoel van angst ontwikkelen. Dat is voor die kleintjes een heel nieuw gevoel. In het donker wordt dat gevoel nog eens 100 keer versterkt want dan zijn ze immers een nóg kwetsbaardere prooi.
Lekker in de groep
Het is dus een heel natuurlijk gevoel dat ze dan zo dicht mogelijk bij andere mensen willen slapen. Vroeger was het heel normaal dat dat ook gebeurde en in veel andere culturen is het nog steeds de normaalste zaak van de wereld. Floor is op een leeftijd dat ze nog niet echt rationeel kan denken. Haar wereld (en zeker 's nachts) bestaat uit gevoel. En in het donker voelt ze zich niet veilig omdat dat zo diep geworteld zit in haar genen. Wellicht kan ze, over een jaar, die natuurlijke angst wat beter rationaliseren en beseffen dat haar angst ongegrond is. Er zijn immers geen tijgers hier en of ze nu naast mama ligt of vijf meter verder in een andere kamer maakt ook niets uit. Wanneer ze dit straks zélf inziet denk ik dat ze weldegelijk over die angst heengroeid. Misschien groeit ze er zelfs wel extra snel overheen omdat ze nu een gevoel van veiligheid meekrijgt dat haar basis vormt voor later....
Goed, mijn theorie!
Alle adviezen van consultatiebureau's en vriendinnen ten spijt! Dat wij, gekke westerlingen, nu allerlei nieuwe gewoonten hebben aangenomen wil niet zeggen dat wij daarmee ook het genetisch materiaal van ons kroost even kunnen muteren. En als wij het hier allemaal zo goed doen, en zogenaamd de wijsheid in pacht hebben, dan zouden alle mensen toch heel gelukkig moeten zijn. Maar nergens ter wereld komt depressie zo veel voor als in het westen.....(al wil het niet zeggen dat dat uitsluitend te wijten is aan het isolement waarin onze peuters nachtelijks verkeren).
Tenslotte...
Elk kind is natuurlijk ook anders. Het ene kind is gevoeliger dat het andere. Ik moest het gewoon even kwijt, aangezien ik er al maaaaanden mee tob, en nu lijkt alsof ik het licht gezien heb. Over een jaar maak ik de balans op.....
Natascha – doodmoe…
maandag, oktober 18, 2004
September 2004
Lieve Floor!
Het wordt tijd dat ik weer eens een paar van je ontwikkelingen op papier zet.
Je bent zo verschrikkelijk groot en pienter geworden!
Je spekkige beentjes zijn veranderd in slanke lange stelten en je puttige billetjes zijn uitgegroeid tot stevige ronde kadetjes.
Toilettraining:
Je bent half zindelijk. De ene keer draai je enorme bolussen op je potje, waarna je er ter beloning een stickertje op mag plakken. De andere keer doe je de boodschap helaas in je broek. De ravage is dan niet te overzien. Maar als mama je streng toespreekt zeg je: ‘maar het was een ongelukje mamaaatje’. Waarop ik meteen smelt en je in mijn armen neem. Daarna zeg je meestal: ‘mama, jij ben lieff’.
Onlangs heb ik besloten het proces nóg meer te stimuleren door een grabbelton met cadeautjes voor je neer te zetten in de keuken. Als je op het potje hebt gepoept mag je een cadeautje pakken, hetgeen je bijzonder verrukt! Je hebt al een doosje houten nepbonbons, nep taartstukken, een kleipers (om worsten en spaghetti van klei te maken), een zeepje en een papierperforator met figuurtjes binnengesleept. Volgens mij ben je al lang zindelijk maar houd je je van de domme zodat je gewoon steeds meer cadeautjes krijgt!
Over poep gesproken:
. Je bent gek op Ome Willem en zijn broodjes poep. Papa roept af en toe: ‘lust jij een lekker broodje poep?’, waarop jij verafschuwd antwoordt: ‘bah papa een broodje poep dat kan toch niet! Dat finde de kinderen toch niet lekkuh!!!’. Afgelopen zomer in Schoorl heeft papa een keutel van jou op een boterham gedaan en zo een écht broodje poep voor je gemaakt. Je bent er gillend voor weggerend.
. Een tijdje geleden heb ik per ongeluk een poepbroekje van je in de wasmachine gegooid. Toen ik de wasmachine aanzette zag ik al spoedig twee ronde keutels voor het raampje geplakt zitten. Het was een krankzinnig stupide gezicht! Ik wilde meteen de wasmachine stop zetten zodat ik de keutels er uit kon vissen, maar de wasmachine was geblokkeerd omdat hij vol water zat. Wat een ellende! De drolletjes hebben een uur rondgedraaid voor het raampje (waaraan jij veel pret hebt beleefd) en, zoals ik al vreesde, zijn totaal uit elkaar gespat tijdens het centrifugeren. Ik kon wel huilen. De drollen waren vermalen en zaten verpulverd in alle kledingstukken.
Toen ik de machine eindelijk open kon doen werd ik achterovergeslagen door een verdelgende stank. Ik heb met dichtgeknepen neus her en der nog wat restjes drolpulver uit de kleding kunnen verwijderen en daarna meteen de hele lading met kilo’s waspoeder teruggegooid! De aangetaste kledingstukken ruiken nu nog steeds een beetje organisch en soms vind ik er een nog een tarwevliesje of half zonnebloempitje in terug.
. Af en toe poep je in bad! Dat vind ik echt een horror want het is heel bewerkelijk om op te ruimen. Als ik geluk heb ben ik er snel bij en kan ik de drol nog tamelijk in tact het bad uit vissen ( met mijn blote hand). Maar meestal moet ik je hele bad uitdouchen en met toiletpapier het totaal verstopte afvoerputje schoonvegen. Dit alles terwijl jij mekkerend, rillend en druipend naast mij staat. Gelukkig schaam je je tijdens die sessies wel en zeg je: ‘so sorry mamaaatje, het was een ongelukje hoor mamaatje’. En dan geef je me kusjes en aaitjes.
. Als je een poep hebt gedaan zeg je: ‘ik heb poepie plaan!’
. Je bent tegenwoordig erg gevoelig voor geuren. Met name de geur van verse gier kan je niet waarderen. Bij de gewaarwording van gier zeg je: ‘ruik ik nouwww?’ en vervolgens krijg je een fit. In Frankrijk hebben we menigmaal om je gelachen als we door pas gegierde weilanden reden. Dan kneep je (na:’ruik ik nouwww?’) je neusje verwoed dicht en ging je vreselijk tekeer: blleeeeeh stinkieee!! Vieze koeiepoep, bahhhh, weg poep! Ga weg vieze koeiepoepie!! Blehhhhhhhh stinkie poep!! Etc’
Even nog iets over plassen:
. Onlangs ging mama plassen en jij snelde naar de badkamer toe. ‘Oh, goed zo mamaatje’ kirde je, ‘ga maar lekke plasse, dan krijg je straks een dodootje ( =kadootje)’. Toen ik doortrok riep je enthousiast: ‘goed zo mamaaaatje, ik ben heeel trots op jou hoor, liefe mamaatje’. Later bracht je me een van je speeltjes als kadootje.
. In Frankrijk heb je een paar keer als wraak (als je iets niet mocht van mij) in je broek geplast. En een keer van ellende toen je in je vinger werd gestoken door een wesp. Je liet per direct krijsend alles lopen……..
Badderen en zingen:
Als je in bad mag trek je zelf in een mum van tijd al je kleren uit en dartel je vrolijk de badkamer binnen. Soms is het bad nog helemaal niet klaar en sta je al nakend ongeduldig naast me te schuifelen. In bad was je jezelf grondig en kraai je van plezier. Meestal ga je ook zingen, luidkeels met overslaande stem.
Dat gaat dan zo:
‘op een groote pannestoel zat met rode stippe!!!! Kabouter spliibeen krak met een zuhhhucht in de lucht, schaap kindje schaap prikkebeen, kraaaak pannestoel ik heb zio’n slaaahaaap, beide beentjes in de luuuhhhuuuucht’.
Er is geen touw aan vast te knopen. Je breidt meerdere liedjes ineen, maar met grote overtuiging! In de kinderwagen zing je ook fanatiek en dat trekt vaak vertederd publiek.
(‘Poesje Mauw’ kan je overigens wél helemaal foutloos zingen)
Nainie:
Je hebt momenteel een grote liefde: NIJN! Ofwel ‘NAINIE’. Nijn heb je bij je geboorte van tante Boukje gehad. Hij oogt heel lief en een beetje ouderwets en als je aan zijn staart trekt kraamt hij een muziekje uit. Je vond Nainie altijd al wel interessant, maar sinds een paar maanden ben je vergroeid met hem. Naine is het helemaal. Het is ‘Nainie dit’ en ‘Nainie dat’, ‘Nainie’, ‘Naine’ , ‘Naaaahhhhaaaiiinieeee’ (als je hem per ongeluk laat vallen). Tot voor kort legde je Nainie nog wel eens eventjes neer. Maar sinds je hem een keer bent vergeten in de speelhoek van een A/C wegrestaurant laat je hem heen seconde meer los.
Dat geschiedde als volgt:
Na een vakantie van drie weken in Frankrijk wilde we vlak voor de Nederlandse grens op de valreep nog iets eten in een wegrestaurant. Jij stortte je meteen in de kinderspeelhoek. Vervolgens gingen we weg, maar toen papa de auto wilde starten vroeg hij opeens: ‘pori, waar is Nainie??’ We hadden het moeten filmen Floor! Je trok helemaal wit weg, tot aan groenig toe, en kreeg een verbijsterde uitdrukking op je gezicht. Vijf seconden later schreeuwde je ‘Naiiinnnieeeee, oooooohhhh, Naiiiiinieeee, Naaaaaaahaaaaiiinieeee, mij Nainie weg, ohhh neeee, Naiiiinieee’. De Engelse termen ‘howling’ en ‘whailing’ dekken je reactie precies. Het was in en in hartverscheurend. Gelukkig rende, held, papa direct terug naar het restaurant, dook de speelhoek in (waarbij hij zijn rug lelijk bezeerde aan het lage poortje) en redde Nainie, die afgedankt in de hoek lag, van zijn noodlot.
Nadien heb je het beest niet meer losgelaten. Soms wordt ik er gek van want tijdens het aankleden blijft hij steeds in de mouw van je trui zitten. Je zegt ’s nachts geregeld ‘OOOHH NAAAINIIE’ in je slaap, op een huilerige toon. Ik kan niet anders concluderen dan dat je door het wegrestaurant voorval een mini trauma hebt opgelopen.
Nieuwe crèche:
Je bent onlangs naar een nieuwe crèche gegaan, genaamd KRISKRAS, in Muiderberg bij oma Nee in de straat. Je vroeg steeds maar waarom je daar heen moest. Als ik uitlegde dat het handig was omdat mama nu in Muiden woont en omdat oma Nee in dezelfde straat woont als de crèche, nam je daar geen genoegen mee en zei je weer: ‘ja maar mama waarom dan mama?’, en dan herhaalde ik het hele verhaal. Waarop jij weer begon: ‘ja maar mama waarom dan?’. Tot vier keer toe heb ik het uitgelegd maar je keek me nog steeds vragend aan. De volgende dag schijn je hetzelfde gedaan te hebben bij oma Nee, die op een gegeven moment geïrriteerd ‘DAAROM!’ riep. ‘Ohhh’ antwoordde je toen tevreden.
Je moet echt flink wennen aan je nieuwe crèche, vindt het allemaal maar dubieus! Nieuwe leidsters, vreemde kindjes, je kan het niet echt waarderen. Vorige week had je je tweede wendag. Ik ben er een tijdje bijgebleven en toen ging het heel goed. Je speelde zoet en gemoedelijk. Maar toen ik aanstalten maakte om weg te gaan hing je opeens aan mijn been en huilde je stilletjes met een hele grote vierkante pruillip. Je wilde absoluut niet dat ik wegging, maar op een gegeven moment moest ik weg. De leidster zette je achter het raam zodat je naar me kon zwaaien. Maar zwaaien deed je niet. Je keek me woedend, gedesillusioneerd, verbeten en vol verdriet aan. Het was verschrikkelijk, mijn moederhart brak en ik was er de hele dag naar van. Toen ik je weer kwam ophalen was je niet meer boos, gelukkig. Je knuffelde me uitbundig, en de leidsters zeiden dat het redelijk was gegaan, maar dat je nog wel wat stilletjes was.
Wat je wel heel leuk vindt is dat je elke donderdag na de crèche wordt opgehaald door oma Nee! Daar blijf je dan lekker eten. En als je geluk hebt mag je in bad, en met opa Han de Teletubbies op de computer doen. Je kan al heel behendig met de muis klikken.
Pannestoelen
Onlangs gingen we samen wandelen door het bos in Muiderberg. Je was helemaal opgewonden want ons doel was beukennoten, eikels, paddestoelen en kastanjes zoeken. En dingetjes zoeken vind je heel spannend. Je begrijpt dat we alles bij elkaar misschien maar 100 meter hebben gewandeld, want je stond om de meter stil om eens uitgebreid met je kont omhoog en je hoofd (rood) naar beneden de grond af te speuren. Heel aandoenlijk kwam je me steeds je vondsten laten zien en als het beukennootjes waren moest ik ze direct pellen zodat je ze kon verorberen. Heerlijk vond je ze! ‘Lekkuh, lekkuh’. Je hebt, in een onbewaakt moment, ook stevig je tanden gezet in een groene eikel. ‘Bah’ zei je, ‘dit vit ik nie so lekkuh hoor!’.
Ik was een beetje teleurgesteld omdat we helemaal geen paddestoel hadden gezien, maar ik had dan ook helemaal niet goed gekeken. Want toen we dezelfde weg terugliepen zei jij enthousiast: ‘kijk mama een pannestoeletje!!’. En twee seconden later: ‘kijk mama, nog meer pannestoelen!’. Domme mama had een hele kolonie paddestoelen straal over het hoofd gezien! Eén paddestoel trok in het bijzonder je aandacht: een rode met witte stippen! Je begon meteen te zingen: ‘op een grote paddestoel, root met witte stippe, zat spillebeen, krak beentjes in de lucht, hoepla!!!!! La la’. Ik was heel trots op je sublieme onderscheidingsvermogen en je scherpe zicht. Je loenst dan wel een beetje maar je houdt alles toch heel goed in de smiezen hoor!
Je grappige uitspraken van de afgelopen maanden :
‘Dit is heel saai’ (tijdens het nieuws) april
‘wil je niet of geen?’, ‘wil je wel of ja?’ mei
‘ja maar dat wull ik!!’ (dat wil ik, je zat op dat moment in de ik wil fase) juni
‘de cd is kapot!’(tijdens een house CD die zo bedoeld was) juni
‘pas ik bijna niet meer in, moet in mense stoeltje!’ (toen je je kinderstoeltje bijna niet meer in kwam) juni
‘Daar sitte wieletjes onder, grote wieletjes en wij hebbe kleine wieletjes’(er kwam een vrachtwagen langs) juli
‘Zoek maar even een goed plekje he?’ (terwijl ik mijn auto ging parkeren) augustus
‘Wat een kutweer’ (tijdens een windhoos in Schoorl) Juli
‘kijk een aubulasse’ (er reed een ambulance langs) juli
‘Kijk een polliepoenne’ (een pompoen) september
‘kijk een paapoen’ (pompoen, een dag later)
‘jij heb lange sokke, ik heb korte sokke’ (tijdens het aankleden) september
‘ík heb lekkere hammetjes!’ (over je dijbeentjes) augustus
‘mama, wat het jij lieve dijbeenetjes’ (terwijl je mijn dijbeen streelde) september
‘maar ik wil met mijn billetjes slemmen/=zwemmen (toen je zonder zwembroekje te water wilde) augustus
‘zijn de mossetjes boodschappen doen?’ (toen je geen mossels kon vinden op de rotsen tijdens de vakantie in Frankrijk) september
‘ik heb grote luier en mama jij hebt kleine luiertje’ (toen ik een maandverbandje pakte) juli
‘water in yoghurt finde mama’s lekke!’ (toen er niet genoeg yoghurt meer was en ik er water bij moest doen) augustus
‘ga jij auto mellekie geven?’ en ‘heeft de auto dorst?’(toen ik moest tanken) september
Op een morgen was mijn autoruit helemaal volgescheten door een familie kraaien. Je zei: ‘hebbe vogels op jou auto gepoept? Toen ik dit beaamde zei je: ‘hebbe se wel sorry gezegd?’ Deze uitspraak staat voor mij op nummer één! september
‘ja maar zij geve mij so hommer /=geven mij zo’n honger/" (toen je het niet kon laten om in oma Nee’s dadelpot te graaien. Dit is ook een van je meest fantastische uitspraken. Jij bent immers niet stout! Je plaats de verantwoordelijkheid geheel bij de dadels die jou dat hongergevoel aandoen, fantastisch! juli
Toen Renee je laatst van de crèche haalde vroeg je waar de auto was. Renee zei: ‘die is thuis’, waarop je verontrust antwoordde: ‘maar dat is een ramp! Dan is alles kapot, deuren kapot ramen kapot, alles kapot!!!’. Opeens begon het Renee te dagen…: ‘nee , Floor, de auto staat niet in het huis maar vóór het huis!’. Je slaakte naar haar zeggen een zucht van opluchting. September
‘ja maar mama, je hebt mij toch?’ (toen ik een beetje aan het mopperen was) september
‘Wat is dat?’ (toen papa onder de douche stapte), ‘dat is een piemel’ antwoordde papa, waarop jij zei: ‘oh! Opa Aan heeft ook een piemel, mama Tasha heeft geen piemel!!’ september
‘Dit is Muiwden!’ (als we Muiden binnenrijden), en ‘dit is Muiwderberrug, hier woont oma Nee en mij nieuwe cresj is ook hier!’ (als we Muiderberg binnenrijden), én ‘papa woont in Wommerfeer’ (na deze uitspraken) september
Dat waren weer even in een notendop je ontwikkelingen! Wederom kan ik alleen maar zeggen:
‘FLOOR GA ZO DOOR!!!!!!!!!’
XXXXXX Je mama
Lieve Floor!
Het wordt tijd dat ik weer eens een paar van je ontwikkelingen op papier zet.
Je bent zo verschrikkelijk groot en pienter geworden!
Je spekkige beentjes zijn veranderd in slanke lange stelten en je puttige billetjes zijn uitgegroeid tot stevige ronde kadetjes.
Toilettraining:
Je bent half zindelijk. De ene keer draai je enorme bolussen op je potje, waarna je er ter beloning een stickertje op mag plakken. De andere keer doe je de boodschap helaas in je broek. De ravage is dan niet te overzien. Maar als mama je streng toespreekt zeg je: ‘maar het was een ongelukje mamaaatje’. Waarop ik meteen smelt en je in mijn armen neem. Daarna zeg je meestal: ‘mama, jij ben lieff’.
Onlangs heb ik besloten het proces nóg meer te stimuleren door een grabbelton met cadeautjes voor je neer te zetten in de keuken. Als je op het potje hebt gepoept mag je een cadeautje pakken, hetgeen je bijzonder verrukt! Je hebt al een doosje houten nepbonbons, nep taartstukken, een kleipers (om worsten en spaghetti van klei te maken), een zeepje en een papierperforator met figuurtjes binnengesleept. Volgens mij ben je al lang zindelijk maar houd je je van de domme zodat je gewoon steeds meer cadeautjes krijgt!
Over poep gesproken:
. Je bent gek op Ome Willem en zijn broodjes poep. Papa roept af en toe: ‘lust jij een lekker broodje poep?’, waarop jij verafschuwd antwoordt: ‘bah papa een broodje poep dat kan toch niet! Dat finde de kinderen toch niet lekkuh!!!’. Afgelopen zomer in Schoorl heeft papa een keutel van jou op een boterham gedaan en zo een écht broodje poep voor je gemaakt. Je bent er gillend voor weggerend.
. Een tijdje geleden heb ik per ongeluk een poepbroekje van je in de wasmachine gegooid. Toen ik de wasmachine aanzette zag ik al spoedig twee ronde keutels voor het raampje geplakt zitten. Het was een krankzinnig stupide gezicht! Ik wilde meteen de wasmachine stop zetten zodat ik de keutels er uit kon vissen, maar de wasmachine was geblokkeerd omdat hij vol water zat. Wat een ellende! De drolletjes hebben een uur rondgedraaid voor het raampje (waaraan jij veel pret hebt beleefd) en, zoals ik al vreesde, zijn totaal uit elkaar gespat tijdens het centrifugeren. Ik kon wel huilen. De drollen waren vermalen en zaten verpulverd in alle kledingstukken.
Toen ik de machine eindelijk open kon doen werd ik achterovergeslagen door een verdelgende stank. Ik heb met dichtgeknepen neus her en der nog wat restjes drolpulver uit de kleding kunnen verwijderen en daarna meteen de hele lading met kilo’s waspoeder teruggegooid! De aangetaste kledingstukken ruiken nu nog steeds een beetje organisch en soms vind ik er een nog een tarwevliesje of half zonnebloempitje in terug.
. Af en toe poep je in bad! Dat vind ik echt een horror want het is heel bewerkelijk om op te ruimen. Als ik geluk heb ben ik er snel bij en kan ik de drol nog tamelijk in tact het bad uit vissen ( met mijn blote hand). Maar meestal moet ik je hele bad uitdouchen en met toiletpapier het totaal verstopte afvoerputje schoonvegen. Dit alles terwijl jij mekkerend, rillend en druipend naast mij staat. Gelukkig schaam je je tijdens die sessies wel en zeg je: ‘so sorry mamaaatje, het was een ongelukje hoor mamaatje’. En dan geef je me kusjes en aaitjes.
. Als je een poep hebt gedaan zeg je: ‘ik heb poepie plaan!’
. Je bent tegenwoordig erg gevoelig voor geuren. Met name de geur van verse gier kan je niet waarderen. Bij de gewaarwording van gier zeg je: ‘ruik ik nouwww?’ en vervolgens krijg je een fit. In Frankrijk hebben we menigmaal om je gelachen als we door pas gegierde weilanden reden. Dan kneep je (na:’ruik ik nouwww?’) je neusje verwoed dicht en ging je vreselijk tekeer: blleeeeeh stinkieee!! Vieze koeiepoep, bahhhh, weg poep! Ga weg vieze koeiepoepie!! Blehhhhhhhh stinkie poep!! Etc’
Even nog iets over plassen:
. Onlangs ging mama plassen en jij snelde naar de badkamer toe. ‘Oh, goed zo mamaatje’ kirde je, ‘ga maar lekke plasse, dan krijg je straks een dodootje ( =kadootje)’. Toen ik doortrok riep je enthousiast: ‘goed zo mamaaaatje, ik ben heeel trots op jou hoor, liefe mamaatje’. Later bracht je me een van je speeltjes als kadootje.
. In Frankrijk heb je een paar keer als wraak (als je iets niet mocht van mij) in je broek geplast. En een keer van ellende toen je in je vinger werd gestoken door een wesp. Je liet per direct krijsend alles lopen……..
Badderen en zingen:
Als je in bad mag trek je zelf in een mum van tijd al je kleren uit en dartel je vrolijk de badkamer binnen. Soms is het bad nog helemaal niet klaar en sta je al nakend ongeduldig naast me te schuifelen. In bad was je jezelf grondig en kraai je van plezier. Meestal ga je ook zingen, luidkeels met overslaande stem.
Dat gaat dan zo:
‘op een groote pannestoel zat met rode stippe!!!! Kabouter spliibeen krak met een zuhhhucht in de lucht, schaap kindje schaap prikkebeen, kraaaak pannestoel ik heb zio’n slaaahaaap, beide beentjes in de luuuhhhuuuucht’.
Er is geen touw aan vast te knopen. Je breidt meerdere liedjes ineen, maar met grote overtuiging! In de kinderwagen zing je ook fanatiek en dat trekt vaak vertederd publiek.
(‘Poesje Mauw’ kan je overigens wél helemaal foutloos zingen)
Nainie:
Je hebt momenteel een grote liefde: NIJN! Ofwel ‘NAINIE’. Nijn heb je bij je geboorte van tante Boukje gehad. Hij oogt heel lief en een beetje ouderwets en als je aan zijn staart trekt kraamt hij een muziekje uit. Je vond Nainie altijd al wel interessant, maar sinds een paar maanden ben je vergroeid met hem. Naine is het helemaal. Het is ‘Nainie dit’ en ‘Nainie dat’, ‘Nainie’, ‘Naine’ , ‘Naaaahhhhaaaiiinieeee’ (als je hem per ongeluk laat vallen). Tot voor kort legde je Nainie nog wel eens eventjes neer. Maar sinds je hem een keer bent vergeten in de speelhoek van een A/C wegrestaurant laat je hem heen seconde meer los.
Dat geschiedde als volgt:
Na een vakantie van drie weken in Frankrijk wilde we vlak voor de Nederlandse grens op de valreep nog iets eten in een wegrestaurant. Jij stortte je meteen in de kinderspeelhoek. Vervolgens gingen we weg, maar toen papa de auto wilde starten vroeg hij opeens: ‘pori, waar is Nainie??’ We hadden het moeten filmen Floor! Je trok helemaal wit weg, tot aan groenig toe, en kreeg een verbijsterde uitdrukking op je gezicht. Vijf seconden later schreeuwde je ‘Naiiinnnieeeee, oooooohhhh, Naiiiiinieeee, Naaaaaaahaaaaiiinieeee, mij Nainie weg, ohhh neeee, Naiiiinieee’. De Engelse termen ‘howling’ en ‘whailing’ dekken je reactie precies. Het was in en in hartverscheurend. Gelukkig rende, held, papa direct terug naar het restaurant, dook de speelhoek in (waarbij hij zijn rug lelijk bezeerde aan het lage poortje) en redde Nainie, die afgedankt in de hoek lag, van zijn noodlot.
Nadien heb je het beest niet meer losgelaten. Soms wordt ik er gek van want tijdens het aankleden blijft hij steeds in de mouw van je trui zitten. Je zegt ’s nachts geregeld ‘OOOHH NAAAINIIE’ in je slaap, op een huilerige toon. Ik kan niet anders concluderen dan dat je door het wegrestaurant voorval een mini trauma hebt opgelopen.
Nieuwe crèche:
Je bent onlangs naar een nieuwe crèche gegaan, genaamd KRISKRAS, in Muiderberg bij oma Nee in de straat. Je vroeg steeds maar waarom je daar heen moest. Als ik uitlegde dat het handig was omdat mama nu in Muiden woont en omdat oma Nee in dezelfde straat woont als de crèche, nam je daar geen genoegen mee en zei je weer: ‘ja maar mama waarom dan mama?’, en dan herhaalde ik het hele verhaal. Waarop jij weer begon: ‘ja maar mama waarom dan?’. Tot vier keer toe heb ik het uitgelegd maar je keek me nog steeds vragend aan. De volgende dag schijn je hetzelfde gedaan te hebben bij oma Nee, die op een gegeven moment geïrriteerd ‘DAAROM!’ riep. ‘Ohhh’ antwoordde je toen tevreden.
Je moet echt flink wennen aan je nieuwe crèche, vindt het allemaal maar dubieus! Nieuwe leidsters, vreemde kindjes, je kan het niet echt waarderen. Vorige week had je je tweede wendag. Ik ben er een tijdje bijgebleven en toen ging het heel goed. Je speelde zoet en gemoedelijk. Maar toen ik aanstalten maakte om weg te gaan hing je opeens aan mijn been en huilde je stilletjes met een hele grote vierkante pruillip. Je wilde absoluut niet dat ik wegging, maar op een gegeven moment moest ik weg. De leidster zette je achter het raam zodat je naar me kon zwaaien. Maar zwaaien deed je niet. Je keek me woedend, gedesillusioneerd, verbeten en vol verdriet aan. Het was verschrikkelijk, mijn moederhart brak en ik was er de hele dag naar van. Toen ik je weer kwam ophalen was je niet meer boos, gelukkig. Je knuffelde me uitbundig, en de leidsters zeiden dat het redelijk was gegaan, maar dat je nog wel wat stilletjes was.
Wat je wel heel leuk vindt is dat je elke donderdag na de crèche wordt opgehaald door oma Nee! Daar blijf je dan lekker eten. En als je geluk hebt mag je in bad, en met opa Han de Teletubbies op de computer doen. Je kan al heel behendig met de muis klikken.
Pannestoelen
Onlangs gingen we samen wandelen door het bos in Muiderberg. Je was helemaal opgewonden want ons doel was beukennoten, eikels, paddestoelen en kastanjes zoeken. En dingetjes zoeken vind je heel spannend. Je begrijpt dat we alles bij elkaar misschien maar 100 meter hebben gewandeld, want je stond om de meter stil om eens uitgebreid met je kont omhoog en je hoofd (rood) naar beneden de grond af te speuren. Heel aandoenlijk kwam je me steeds je vondsten laten zien en als het beukennootjes waren moest ik ze direct pellen zodat je ze kon verorberen. Heerlijk vond je ze! ‘Lekkuh, lekkuh’. Je hebt, in een onbewaakt moment, ook stevig je tanden gezet in een groene eikel. ‘Bah’ zei je, ‘dit vit ik nie so lekkuh hoor!’.
Ik was een beetje teleurgesteld omdat we helemaal geen paddestoel hadden gezien, maar ik had dan ook helemaal niet goed gekeken. Want toen we dezelfde weg terugliepen zei jij enthousiast: ‘kijk mama een pannestoeletje!!’. En twee seconden later: ‘kijk mama, nog meer pannestoelen!’. Domme mama had een hele kolonie paddestoelen straal over het hoofd gezien! Eén paddestoel trok in het bijzonder je aandacht: een rode met witte stippen! Je begon meteen te zingen: ‘op een grote paddestoel, root met witte stippe, zat spillebeen, krak beentjes in de lucht, hoepla!!!!! La la’. Ik was heel trots op je sublieme onderscheidingsvermogen en je scherpe zicht. Je loenst dan wel een beetje maar je houdt alles toch heel goed in de smiezen hoor!
Je grappige uitspraken van de afgelopen maanden :
‘Dit is heel saai’ (tijdens het nieuws) april
‘wil je niet of geen?’, ‘wil je wel of ja?’ mei
‘ja maar dat wull ik!!’ (dat wil ik, je zat op dat moment in de ik wil fase) juni
‘de cd is kapot!’(tijdens een house CD die zo bedoeld was) juni
‘pas ik bijna niet meer in, moet in mense stoeltje!’ (toen je je kinderstoeltje bijna niet meer in kwam) juni
‘Daar sitte wieletjes onder, grote wieletjes en wij hebbe kleine wieletjes’(er kwam een vrachtwagen langs) juli
‘Zoek maar even een goed plekje he?’ (terwijl ik mijn auto ging parkeren) augustus
‘Wat een kutweer’ (tijdens een windhoos in Schoorl) Juli
‘kijk een aubulasse’ (er reed een ambulance langs) juli
‘Kijk een polliepoenne’ (een pompoen) september
‘kijk een paapoen’ (pompoen, een dag later)
‘jij heb lange sokke, ik heb korte sokke’ (tijdens het aankleden) september
‘ík heb lekkere hammetjes!’ (over je dijbeentjes) augustus
‘mama, wat het jij lieve dijbeenetjes’ (terwijl je mijn dijbeen streelde) september
‘maar ik wil met mijn billetjes slemmen/=zwemmen (toen je zonder zwembroekje te water wilde) augustus
‘zijn de mossetjes boodschappen doen?’ (toen je geen mossels kon vinden op de rotsen tijdens de vakantie in Frankrijk) september
‘ik heb grote luier en mama jij hebt kleine luiertje’ (toen ik een maandverbandje pakte) juli
‘water in yoghurt finde mama’s lekke!’ (toen er niet genoeg yoghurt meer was en ik er water bij moest doen) augustus
‘ga jij auto mellekie geven?’ en ‘heeft de auto dorst?’(toen ik moest tanken) september
Op een morgen was mijn autoruit helemaal volgescheten door een familie kraaien. Je zei: ‘hebbe vogels op jou auto gepoept? Toen ik dit beaamde zei je: ‘hebbe se wel sorry gezegd?’ Deze uitspraak staat voor mij op nummer één! september
‘ja maar zij geve mij so hommer /=geven mij zo’n honger/" (toen je het niet kon laten om in oma Nee’s dadelpot te graaien. Dit is ook een van je meest fantastische uitspraken. Jij bent immers niet stout! Je plaats de verantwoordelijkheid geheel bij de dadels die jou dat hongergevoel aandoen, fantastisch! juli
Toen Renee je laatst van de crèche haalde vroeg je waar de auto was. Renee zei: ‘die is thuis’, waarop je verontrust antwoordde: ‘maar dat is een ramp! Dan is alles kapot, deuren kapot ramen kapot, alles kapot!!!’. Opeens begon het Renee te dagen…: ‘nee , Floor, de auto staat niet in het huis maar vóór het huis!’. Je slaakte naar haar zeggen een zucht van opluchting. September
‘ja maar mama, je hebt mij toch?’ (toen ik een beetje aan het mopperen was) september
‘Wat is dat?’ (toen papa onder de douche stapte), ‘dat is een piemel’ antwoordde papa, waarop jij zei: ‘oh! Opa Aan heeft ook een piemel, mama Tasha heeft geen piemel!!’ september
‘Dit is Muiwden!’ (als we Muiden binnenrijden), en ‘dit is Muiwderberrug, hier woont oma Nee en mij nieuwe cresj is ook hier!’ (als we Muiderberg binnenrijden), én ‘papa woont in Wommerfeer’ (na deze uitspraken) september
Dat waren weer even in een notendop je ontwikkelingen! Wederom kan ik alleen maar zeggen:
‘FLOOR GA ZO DOOR!!!!!!!!!’
XXXXXX Je mama
vrijdag, september 10, 2004
Floor op vakantie
Prachtige stranden, zei je moeder over de telefoon. En zo te zien klopt dat aardig. Opa Nico, die met oma Zena even bij jullie op bezoek was, heeft er meteen een aantal prachtige foto?s van gemaakt.
Prachtige stranden, MAAR WETEN JE OUDERS NIET DAT KINDERARBEID VERBODEN IS????
Heel leuk en gezellig natuurlijk, pappa en mamma en opa en oma erbij. Maar het is toch niet aardig dat ze jou alle mosselen laten plukken voor het avondmaal. Heb je zelf wel genoeg gegeten?
Kom maar snel terug, dan kunnen we (als mamma niet kijkt) hier in de buurt even een haring gaan eten.
Kus,
Opa Mike.
Prachtige stranden, zei je moeder over de telefoon. En zo te zien klopt dat aardig. Opa Nico, die met oma Zena even bij jullie op bezoek was, heeft er meteen een aantal prachtige foto?s van gemaakt.
Prachtige stranden, MAAR WETEN JE OUDERS NIET DAT KINDERARBEID VERBODEN IS????
Heel leuk en gezellig natuurlijk, pappa en mamma en opa en oma erbij. Maar het is toch niet aardig dat ze jou alle mosselen laten plukken voor het avondmaal. Heb je zelf wel genoeg gegeten?
Kom maar snel terug, dan kunnen we (als mamma niet kijkt) hier in de buurt even een haring gaan eten.
Kus,
Opa Mike.
maandag, augustus 23, 2004
maandag, augustus 16, 2004
maandag, augustus 02, 2004
Thuisvakantie.
Wij waren de afgelopen dagen in Ruigoord met Floor. Zo direct gaan we er weer heen (morgen weer werken). Vannacht zijn we maar even bij mij gaan slapen omdat het daar 's nachts erg lawaaiig aan toe gaat. Zondagochtend om 8 uur waren ze nog aan het housen en bij elk hoogtepunt lag Floor diep te zuchten, kreunen en draaide ze zich geïrriteerd om. Als moeder is het vreselijk om te zien hoe je kind lijdt onder een belabberde nachtrust dus ik stond erop dat we gisteravond weggingen.
Maar goed, Floor heeft daar twee topdagen gehad.
Ze heeft zo veel aandacht en liefkozingen gekregen dat ze het bijna niet meer aankon en steeds ging loensen van vermoeidheid. Maar in bed leggen hielp niet want ze wilde niks missen. Ze heeft gezwommen in haar band op het strandje daar. Met allerlei vreemde én bekende mensen geknuffeld en gespeeld (ze spant iedereen voor haar karretje en palmt geroutineerd in). Ze heeft overal eten afgetroggeld (bij Fabiola zelfs een hele pannenkoek!), door het zwarte zand gerold, gezongen, op trampolines gesprongen, bij mensen in bed gekropen, op trommels geslagen etc etc.
Vuil maar gelukkig.
Ze zag er helemaal vervuild en verwilderd uit, maar des te snoeziger natuurlijk: haren in één grote dreadbol, hele bruine konen met vegen modder, een bindi op haar voorhoofd (te danken aan Chris), een Tiedie Indabroekje met franje en een zeer laaghangende luier. Als ze even geen aandacht kreeg keek ze rond en koos ze haar volgende slachtoffer (man, vrouw, hond of kind, het maakt haar niet uit). Dan zag je haar er naar toe schuifelen en lonken........Vervolgens was ze weer een uurtje zoet.
Oh, en ze heeft duidelijk mijn genen.
Want ze heeft anderhalf uur gestaag met de Hara Krishna's meegelopen. Ze was diep onder de indruk van hun muziek en dans (en gratis griesmeelpudding). Op een gegeven moment stond ze alleen nog naar met een bungelde luier te hopsen op de bellen en trommels. Opeens vroeg ze: 'wat singe se nouwww?'. Daarna heeft ze nog een half uurtje 'haja kisna hala raaaamaaaaa' gebruld terwijl ze haar armpjes in de lucht gooide. Je had erbij moeten zijn! Het was echt een ultiem gezicht. Gelukkig hielden de Krishna's er op een gegeven moment zélf mee op, want als het aan Floor lag was ze de ganse nacht doorgegaan. Ze is door de kaalste Krishna bekroond met een Goudsbloem in d'r haar.
Sociaal aapje.
Wat ik vooral zo leuk vond aan haar gedrag die twee dagen is dat ze nog totaal niet bevooroordeeld is naar mensen en ze nog niet beoordeelt op hun uiterlijk en eventueel afwijkend gedrag. En je hebt daar natuurlijk nogal wat afwijkende types en wierdo's, maar Floor vind ze allemaal reuze lief. En de meesten zijn ook heel erg lief en geven haar heel speciale aandacht. Sommige mensen zijn ook wat eenzaam en als Floor dan bij ze komt zitten fleuren ze helemaal op.
Zelfs macho’s smelten.
Ze ging bijvoorbeeld bij een heel stoere, wat hard uitziende man zitten (iemand waar de gemiddelde volwassene met een veilige boog omheen loopt). en begon te ratelen en te kirren. Opeens sloeg ze haar armpje om hem heen en je zag hem ter plekke smelten en zachtaardig worden. Iedereen heeft daar geconstateerd dat Floor heel erg sociaal is en over een hoge dosis humor beschikt.
Zo, als ik nu nóg meer complimenten aan het adres van Floor ga opschrijven wordt het hele verhaal ongeloofwaardig...Ik houd er maar mee op. Je mag dit Ruigoord stukje wel op de site zetten hoor (hint).
Natascha.
Wij waren de afgelopen dagen in Ruigoord met Floor. Zo direct gaan we er weer heen (morgen weer werken). Vannacht zijn we maar even bij mij gaan slapen omdat het daar 's nachts erg lawaaiig aan toe gaat. Zondagochtend om 8 uur waren ze nog aan het housen en bij elk hoogtepunt lag Floor diep te zuchten, kreunen en draaide ze zich geïrriteerd om. Als moeder is het vreselijk om te zien hoe je kind lijdt onder een belabberde nachtrust dus ik stond erop dat we gisteravond weggingen.
Maar goed, Floor heeft daar twee topdagen gehad.
Ze heeft zo veel aandacht en liefkozingen gekregen dat ze het bijna niet meer aankon en steeds ging loensen van vermoeidheid. Maar in bed leggen hielp niet want ze wilde niks missen. Ze heeft gezwommen in haar band op het strandje daar. Met allerlei vreemde én bekende mensen geknuffeld en gespeeld (ze spant iedereen voor haar karretje en palmt geroutineerd in). Ze heeft overal eten afgetroggeld (bij Fabiola zelfs een hele pannenkoek!), door het zwarte zand gerold, gezongen, op trampolines gesprongen, bij mensen in bed gekropen, op trommels geslagen etc etc.
Vuil maar gelukkig.
Ze zag er helemaal vervuild en verwilderd uit, maar des te snoeziger natuurlijk: haren in één grote dreadbol, hele bruine konen met vegen modder, een bindi op haar voorhoofd (te danken aan Chris), een Tiedie Indabroekje met franje en een zeer laaghangende luier. Als ze even geen aandacht kreeg keek ze rond en koos ze haar volgende slachtoffer (man, vrouw, hond of kind, het maakt haar niet uit). Dan zag je haar er naar toe schuifelen en lonken........Vervolgens was ze weer een uurtje zoet.
Oh, en ze heeft duidelijk mijn genen.
Want ze heeft anderhalf uur gestaag met de Hara Krishna's meegelopen. Ze was diep onder de indruk van hun muziek en dans (en gratis griesmeelpudding). Op een gegeven moment stond ze alleen nog naar met een bungelde luier te hopsen op de bellen en trommels. Opeens vroeg ze: 'wat singe se nouwww?'. Daarna heeft ze nog een half uurtje 'haja kisna hala raaaamaaaaa' gebruld terwijl ze haar armpjes in de lucht gooide. Je had erbij moeten zijn! Het was echt een ultiem gezicht. Gelukkig hielden de Krishna's er op een gegeven moment zélf mee op, want als het aan Floor lag was ze de ganse nacht doorgegaan. Ze is door de kaalste Krishna bekroond met een Goudsbloem in d'r haar.
Sociaal aapje.
Wat ik vooral zo leuk vond aan haar gedrag die twee dagen is dat ze nog totaal niet bevooroordeeld is naar mensen en ze nog niet beoordeelt op hun uiterlijk en eventueel afwijkend gedrag. En je hebt daar natuurlijk nogal wat afwijkende types en wierdo's, maar Floor vind ze allemaal reuze lief. En de meesten zijn ook heel erg lief en geven haar heel speciale aandacht. Sommige mensen zijn ook wat eenzaam en als Floor dan bij ze komt zitten fleuren ze helemaal op.
Zelfs macho’s smelten.
Ze ging bijvoorbeeld bij een heel stoere, wat hard uitziende man zitten (iemand waar de gemiddelde volwassene met een veilige boog omheen loopt). en begon te ratelen en te kirren. Opeens sloeg ze haar armpje om hem heen en je zag hem ter plekke smelten en zachtaardig worden. Iedereen heeft daar geconstateerd dat Floor heel erg sociaal is en over een hoge dosis humor beschikt.
Zo, als ik nu nóg meer complimenten aan het adres van Floor ga opschrijven wordt het hele verhaal ongeloofwaardig...Ik houd er maar mee op. Je mag dit Ruigoord stukje wel op de site zetten hoor (hint).
Natascha.
zondag, augustus 01, 2004
dinsdag, juli 27, 2004
Abonneren op:
Posts (Atom)