Al helemaal zelfstandig. Geconcentreerd kleren kiezen en aankleden...hoe lang nog voordat ze make-up vraagt voor haar verjaardag...?

Hoi allemaal

Ik moet het even kwijt (trotse moeder immers…)
Die Floor is toch zo vreselijk grappig soms......Vanmiddag zei ze in de kringloopwinkel: 'mama, deze beker is steen, die kan valle en dan is ie kapot hoor, kijk deze is plastick, die kan niet kapot, koop die maar he mamaattje??!!'. Later die dag reed er een ambulance langs, waarop ze zei: 'mama die aubulasse gaat toch niet over iemand heen rijde he? Dan gaat ie dood.' ('nee Floor er IS waarschijnlijk al iemand (half) dood' wilde ik bijna zeggen).

Geen snoep maar HARING
Daarna wilde ze per sé een broodje haring met zuur. Ze heeft twintig minuten geduldig gewacht bij de kraam en af en toe riep ze: 'ik wul haring, lekke broodje harrig, met zuur he mama?'. Alle oude mannetjes daar konden hun oren niet geloven, een peuter die om haring smeekt, dat is toch wel merkwaardig. Toen ze eindelijk haar broodje had trok ze meteen de aandacht van diverse honden in en rondom de kraam, hetgeen voor de nodige paniek zorgde. 'Ga weg enge stoute hond, kkksssskkkkssss (wapperend met haar handjes)' brulde ze. En als de beesten dan niet meteen weggingen ging ze spastisch met haar benen flappen en moest ik de hond wegjagen.

Turkse invloed
Vanavond heeft ze voor het eerst echt met haar heupen gedanst. Ze draaide haar kont helemaal heen en weer. Dat zag er fantastisch uit! Zoiets moeten we eigenlijk vastleggen op video......
En......................hier komt het grote nieuws: ze heeft haar eerste KOPPOTERS getekend. Eerst maakte ze er plotseling eentje met alleen een gezicht en poten, daarna een nieuwe met ook ogen en een mond (helaas meteen gewist door haar), vervolgens ging ze er haren op tekenen (ronde krulletjes) en tot slot maakte ze drie koppoters (kijk maar goed naar de rondjes) met slungelige armen (die met die krulletjes had ze inmiddels weer weggeveegd, jammer), met een hele grote erachter. En toen zei ze: 'kijk, dit is mama, dit is papa en dit is Floortje....'En die grote koppoter erachter?', vroegen wij.
'Dat is zon' zei ze. Vind je het niet wat?! Wij zijn heel trots op deze nieuwe ontwikkeling! Die laatste versie heb ik dan ook meteen gefotografeerd om aan iedereen te kunnen showen. Het lijkt misschien allemaal wat overdreven, maar wij hebben twee jaar alleen bruut gekras van haar mogen aanschouwen (ook in al onze boeken). En dan besluit ze opeens van de ene op de andere seconde écht te tekenen, heel apart!
Move over van Gogh!

Natascha

De eerste echte tekening van Floor.

Is Floor altijd zo meegaand en schattig...?

SNURK...

Ik wilde het even hebben over Floor's slaapgedrag (EN DIT MAG ZEKER OOK OP HAAR SITE WANT MEN MOET WETEN DAT ZE NIET ALTIJD ZO VOORBEELDIG IS, AL NEEM IK HAAR DAT NIET KWALIJK).

Slaaptekort
Ik heb in drie maanden geen nacht doorgeslapen. Sterker nog, ik lig al drie maanden uuuuren per nacht wakker. Ze heeft een rithme ontwikkeld waardoor ze steeds rond een uur of vier wakker wordt, en dan luidkeels gaat kermen. Meestal zegt ze dat ze een nachtmerrie heeft gehad over een leeuw of tijger die haar wil bijten. Naar haar zeggen staat het beest dan bij de verwarming. Ik doe dan wat waarschijnlijk alle moeder in deze situatie doen: haar troosten, het zogenaamde beest op zijn billen slaan en wegjagen en haar bedlampje aanzetten. Maar een half uur later blijkt ze nog niet te slapen en komt ze krijsend van angst naar mijn bed gerend. Goed, dan ligt ze dus in mijn bed. Als het daarbij zou blijven hoor je mij niet klagen. Maar het wicht woelt, kreunt en trappelt de hele verdere nacht waardoor ik echt geen oog meer dicht doe!

GeREMde slaap
Gisterochtend had ik echt een soort freak van ellende. Ik kon er gewoon niet meer tegen. Ik moest denken aan dat (psychologische??) onderzoek wat ooit is gedaan, waarbij ze mensen gedurende de hele nacht tijdens hun REM-slaap wekten. Die arme mensen werden al vrij snel zwaar geïrriteerd, depressief en sommige zelfs psychotisch! Nou, al die dingen voelde ik me gisterochtend.
Vanacht heb ik, toen het weer eens vier uur was en de leeuw zijn vaste ronde deed, voor de afwisseling een bedje voor haar NAAST mijn bed gemaakt. Dat ik daar niet eerder op ben gekomen zeg, ik heb stukken beter geslapen. De meeste mensen zeggen dat ik haar moet dwingen om in haar eigen bed te blijven, dat ze anders nooit meer alleen zal slapen, maar dat kan ik niet hoor. Ik kan me zo goed voorstellen hoe bang ze is na zo'n droom. Ik heb het zelf vroeger ook heel erg gehad.

Ik heb er voor gestudeerd, nietwaar!
Bovendien heb ik het fenomeen eens op antropologische wijze geanalyseerd en kwam tot de volgende conclusie:
Baby's en dreumessen zijn 's nachts nog niet bang omdat ze (gedurende de hele geschiedenis van de mens) altijd heel dicht bij de moeder worden gehouden. Peuters, echter, slaan hun vleugeltjes uit en nemen de benen, gaan er steeds meer zelfs op uit en raken uit het zicht van hun moeder. Daardoor worden ze een heel kwetsbare prooi voor roofdieren, die er vroeger natuurlijk wel waren. Het is dus belangrijk op deze leeftijd dat ze een sterk (want ze zijn extra kwetsbaar) gevoel van angst ontwikkelen. Dat is voor die kleintjes een heel nieuw gevoel. In het donker wordt dat gevoel nog eens 100 keer versterkt want dan zijn ze immers een nóg kwetsbaardere prooi.

Lekker in de groep
Het is dus een heel natuurlijk gevoel dat ze dan zo dicht mogelijk bij andere mensen willen slapen. Vroeger was het heel normaal dat dat ook gebeurde en in veel andere culturen is het nog steeds de normaalste zaak van de wereld. Floor is op een leeftijd dat ze nog niet echt rationeel kan denken. Haar wereld (en zeker 's nachts) bestaat uit gevoel. En in het donker voelt ze zich niet veilig omdat dat zo diep geworteld zit in haar genen. Wellicht kan ze, over een jaar, die natuurlijke angst wat beter rationaliseren en beseffen dat haar angst ongegrond is. Er zijn immers geen tijgers hier en of ze nu naast mama ligt of vijf meter verder in een andere kamer maakt ook niets uit. Wanneer ze dit straks zélf inziet denk ik dat ze weldegelijk over die angst heengroeid. Misschien groeit ze er zelfs wel extra snel overheen omdat ze nu een gevoel van veiligheid meekrijgt dat haar basis vormt voor later....

Goed, mijn theorie!
Alle adviezen van consultatiebureau's en vriendinnen ten spijt! Dat wij, gekke westerlingen, nu allerlei nieuwe gewoonten hebben aangenomen wil niet zeggen dat wij daarmee ook het genetisch materiaal van ons kroost even kunnen muteren. En als wij het hier allemaal zo goed doen, en zogenaamd de wijsheid in pacht hebben, dan zouden alle mensen toch heel gelukkig moeten zijn. Maar nergens ter wereld komt depressie zo veel voor als in het westen.....(al wil het niet zeggen dat dat uitsluitend te wijten is aan het isolement waarin onze peuters nachtelijks verkeren).

Tenslotte...
Elk kind is natuurlijk ook anders. Het ene kind is gevoeliger dat het andere. Ik moest het gewoon even kwijt, aangezien ik er al maaaaanden mee tob, en nu lijkt alsof ik het licht gezien heb. Over een jaar maak ik de balans op.....

Natascha – doodmoe…

September 2004

Lieve Floor!

Het wordt tijd dat ik weer eens een paar van je ontwikkelingen op papier zet.
Je bent zo verschrikkelijk groot en pienter geworden!
Je spekkige beentjes zijn veranderd in slanke lange stelten en je puttige billetjes zijn uitgegroeid tot stevige ronde kadetjes.

Toilettraining:
Je bent half zindelijk. De ene keer draai je enorme bolussen op je potje, waarna je er ter beloning een stickertje op mag plakken. De andere keer doe je de boodschap helaas in je broek. De ravage is dan niet te overzien. Maar als mama je streng toespreekt zeg je: ‘maar het was een ongelukje mamaaatje’. Waarop ik meteen smelt en je in mijn armen neem. Daarna zeg je meestal: ‘mama, jij ben lieff’.

Onlangs heb ik besloten het proces nóg meer te stimuleren door een grabbelton met cadeautjes voor je neer te zetten in de keuken. Als je op het potje hebt gepoept mag je een cadeautje pakken, hetgeen je bijzonder verrukt! Je hebt al een doosje houten nepbonbons, nep taartstukken, een kleipers (om worsten en spaghetti van klei te maken), een zeepje en een papierperforator met figuurtjes binnengesleept. Volgens mij ben je al lang zindelijk maar houd je je van de domme zodat je gewoon steeds meer cadeautjes krijgt!

Over poep gesproken:
. Je bent gek op Ome Willem en zijn broodjes poep. Papa roept af en toe: ‘lust jij een lekker broodje poep?’, waarop jij verafschuwd antwoordt: ‘bah papa een broodje poep dat kan toch niet! Dat finde de kinderen toch niet lekkuh!!!’. Afgelopen zomer in Schoorl heeft papa een keutel van jou op een boterham gedaan en zo een écht broodje poep voor je gemaakt. Je bent er gillend voor weggerend.
. Een tijdje geleden heb ik per ongeluk een poepbroekje van je in de wasmachine gegooid. Toen ik de wasmachine aanzette zag ik al spoedig twee ronde keutels voor het raampje geplakt zitten. Het was een krankzinnig stupide gezicht! Ik wilde meteen de wasmachine stop zetten zodat ik de keutels er uit kon vissen, maar de wasmachine was geblokkeerd omdat hij vol water zat. Wat een ellende! De drolletjes hebben een uur rondgedraaid voor het raampje (waaraan jij veel pret hebt beleefd) en, zoals ik al vreesde, zijn totaal uit elkaar gespat tijdens het centrifugeren. Ik kon wel huilen. De drollen waren vermalen en zaten verpulverd in alle kledingstukken.
Toen ik de machine eindelijk open kon doen werd ik achterovergeslagen door een verdelgende stank. Ik heb met dichtgeknepen neus her en der nog wat restjes drolpulver uit de kleding kunnen verwijderen en daarna meteen de hele lading met kilo’s waspoeder teruggegooid! De aangetaste kledingstukken ruiken nu nog steeds een beetje organisch en soms vind ik er een nog een tarwevliesje of half zonnebloempitje in terug.

. Af en toe poep je in bad! Dat vind ik echt een horror want het is heel bewerkelijk om op te ruimen. Als ik geluk heb ben ik er snel bij en kan ik de drol nog tamelijk in tact het bad uit vissen ( met mijn blote hand). Maar meestal moet ik je hele bad uitdouchen en met toiletpapier het totaal verstopte afvoerputje schoonvegen. Dit alles terwijl jij mekkerend, rillend en druipend naast mij staat. Gelukkig schaam je je tijdens die sessies wel en zeg je: ‘so sorry mamaaatje, het was een ongelukje hoor mamaatje’. En dan geef je me kusjes en aaitjes.
. Als je een poep hebt gedaan zeg je: ‘ik heb poepie plaan!’
. Je bent tegenwoordig erg gevoelig voor geuren. Met name de geur van verse gier kan je niet waarderen. Bij de gewaarwording van gier zeg je: ‘ruik ik nouwww?’ en vervolgens krijg je een fit. In Frankrijk hebben we menigmaal om je gelachen als we door pas gegierde weilanden reden. Dan kneep je (na:’ruik ik nouwww?’) je neusje verwoed dicht en ging je vreselijk tekeer: blleeeeeh stinkieee!! Vieze koeiepoep, bahhhh, weg poep! Ga weg vieze koeiepoepie!! Blehhhhhhhh stinkie poep!! Etc’


Even nog iets over plassen:

. Onlangs ging mama plassen en jij snelde naar de badkamer toe. ‘Oh, goed zo mamaatje’ kirde je, ‘ga maar lekke plasse, dan krijg je straks een dodootje ( =kadootje)’. Toen ik doortrok riep je enthousiast: ‘goed zo mamaaaatje, ik ben heeel trots op jou hoor, liefe mamaatje’. Later bracht je me een van je speeltjes als kadootje.
. In Frankrijk heb je een paar keer als wraak (als je iets niet mocht van mij) in je broek geplast. En een keer van ellende toen je in je vinger werd gestoken door een wesp. Je liet per direct krijsend alles lopen……..

Badderen en zingen:

Als je in bad mag trek je zelf in een mum van tijd al je kleren uit en dartel je vrolijk de badkamer binnen. Soms is het bad nog helemaal niet klaar en sta je al nakend ongeduldig naast me te schuifelen. In bad was je jezelf grondig en kraai je van plezier. Meestal ga je ook zingen, luidkeels met overslaande stem.
Dat gaat dan zo:
‘op een groote pannestoel zat met rode stippe!!!! Kabouter spliibeen krak met een zuhhhucht in de lucht, schaap kindje schaap prikkebeen, kraaaak pannestoel ik heb zio’n slaaahaaap, beide beentjes in de luuuhhhuuuucht’.
Er is geen touw aan vast te knopen. Je breidt meerdere liedjes ineen, maar met grote overtuiging! In de kinderwagen zing je ook fanatiek en dat trekt vaak vertederd publiek.

(‘Poesje Mauw’ kan je overigens wél helemaal foutloos zingen)


Nainie:

Je hebt momenteel een grote liefde: NIJN! Ofwel ‘NAINIE’. Nijn heb je bij je geboorte van tante Boukje gehad. Hij oogt heel lief en een beetje ouderwets en als je aan zijn staart trekt kraamt hij een muziekje uit. Je vond Nainie altijd al wel interessant, maar sinds een paar maanden ben je vergroeid met hem. Naine is het helemaal. Het is ‘Nainie dit’ en ‘Nainie dat’, ‘Nainie’, ‘Naine’ , ‘Naaaahhhhaaaiiinieeee’ (als je hem per ongeluk laat vallen). Tot voor kort legde je Nainie nog wel eens eventjes neer. Maar sinds je hem een keer bent vergeten in de speelhoek van een A/C wegrestaurant laat je hem heen seconde meer los.

Dat geschiedde als volgt:
Na een vakantie van drie weken in Frankrijk wilde we vlak voor de Nederlandse grens op de valreep nog iets eten in een wegrestaurant. Jij stortte je meteen in de kinderspeelhoek. Vervolgens gingen we weg, maar toen papa de auto wilde starten vroeg hij opeens: ‘pori, waar is Nainie??’ We hadden het moeten filmen Floor! Je trok helemaal wit weg, tot aan groenig toe, en kreeg een verbijsterde uitdrukking op je gezicht. Vijf seconden later schreeuwde je ‘Naiiinnnieeeee, oooooohhhh, Naiiiiinieeee, Naaaaaaahaaaaiiinieeee, mij Nainie weg, ohhh neeee, Naiiiinieee’. De Engelse termen ‘howling’ en ‘whailing’ dekken je reactie precies. Het was in en in hartverscheurend. Gelukkig rende, held, papa direct terug naar het restaurant, dook de speelhoek in (waarbij hij zijn rug lelijk bezeerde aan het lage poortje) en redde Nainie, die afgedankt in de hoek lag, van zijn noodlot.

Nadien heb je het beest niet meer losgelaten. Soms wordt ik er gek van want tijdens het aankleden blijft hij steeds in de mouw van je trui zitten. Je zegt ’s nachts geregeld ‘OOOHH NAAAINIIE’ in je slaap, op een huilerige toon. Ik kan niet anders concluderen dan dat je door het wegrestaurant voorval een mini trauma hebt opgelopen.


Nieuwe crèche:

Je bent onlangs naar een nieuwe crèche gegaan, genaamd KRISKRAS, in Muiderberg bij oma Nee in de straat. Je vroeg steeds maar waarom je daar heen moest. Als ik uitlegde dat het handig was omdat mama nu in Muiden woont en omdat oma Nee in dezelfde straat woont als de crèche, nam je daar geen genoegen mee en zei je weer: ‘ja maar mama waarom dan mama?’, en dan herhaalde ik het hele verhaal. Waarop jij weer begon: ‘ja maar mama waarom dan?’. Tot vier keer toe heb ik het uitgelegd maar je keek me nog steeds vragend aan. De volgende dag schijn je hetzelfde gedaan te hebben bij oma Nee, die op een gegeven moment geïrriteerd ‘DAAROM!’ riep. ‘Ohhh’ antwoordde je toen tevreden.

Je moet echt flink wennen aan je nieuwe crèche, vindt het allemaal maar dubieus! Nieuwe leidsters, vreemde kindjes, je kan het niet echt waarderen. Vorige week had je je tweede wendag. Ik ben er een tijdje bijgebleven en toen ging het heel goed. Je speelde zoet en gemoedelijk. Maar toen ik aanstalten maakte om weg te gaan hing je opeens aan mijn been en huilde je stilletjes met een hele grote vierkante pruillip. Je wilde absoluut niet dat ik wegging, maar op een gegeven moment moest ik weg. De leidster zette je achter het raam zodat je naar me kon zwaaien. Maar zwaaien deed je niet. Je keek me woedend, gedesillusioneerd, verbeten en vol verdriet aan. Het was verschrikkelijk, mijn moederhart brak en ik was er de hele dag naar van. Toen ik je weer kwam ophalen was je niet meer boos, gelukkig. Je knuffelde me uitbundig, en de leidsters zeiden dat het redelijk was gegaan, maar dat je nog wel wat stilletjes was.

Wat je wel heel leuk vindt is dat je elke donderdag na de crèche wordt opgehaald door oma Nee! Daar blijf je dan lekker eten. En als je geluk hebt mag je in bad, en met opa Han de Teletubbies op de computer doen. Je kan al heel behendig met de muis klikken.


Pannestoelen

Onlangs gingen we samen wandelen door het bos in Muiderberg. Je was helemaal opgewonden want ons doel was beukennoten, eikels, paddestoelen en kastanjes zoeken. En dingetjes zoeken vind je heel spannend. Je begrijpt dat we alles bij elkaar misschien maar 100 meter hebben gewandeld, want je stond om de meter stil om eens uitgebreid met je kont omhoog en je hoofd (rood) naar beneden de grond af te speuren. Heel aandoenlijk kwam je me steeds je vondsten laten zien en als het beukennootjes waren moest ik ze direct pellen zodat je ze kon verorberen. Heerlijk vond je ze! ‘Lekkuh, lekkuh’. Je hebt, in een onbewaakt moment, ook stevig je tanden gezet in een groene eikel. ‘Bah’ zei je, ‘dit vit ik nie so lekkuh hoor!’.

Ik was een beetje teleurgesteld omdat we helemaal geen paddestoel hadden gezien, maar ik had dan ook helemaal niet goed gekeken. Want toen we dezelfde weg terugliepen zei jij enthousiast: ‘kijk mama een pannestoeletje!!’. En twee seconden later: ‘kijk mama, nog meer pannestoelen!’. Domme mama had een hele kolonie paddestoelen straal over het hoofd gezien! Eén paddestoel trok in het bijzonder je aandacht: een rode met witte stippen! Je begon meteen te zingen: ‘op een grote paddestoel, root met witte stippe, zat spillebeen, krak beentjes in de lucht, hoepla!!!!! La la’. Ik was heel trots op je sublieme onderscheidingsvermogen en je scherpe zicht. Je loenst dan wel een beetje maar je houdt alles toch heel goed in de smiezen hoor!


Je grappige uitspraken van de afgelopen maanden :

‘Dit is heel saai’ (tijdens het nieuws) april
‘wil je niet of geen?’, ‘wil je wel of ja?’ mei
‘ja maar dat wull ik!!’ (dat wil ik, je zat op dat moment in de ik wil fase) juni
‘de cd is kapot!’(tijdens een house CD die zo bedoeld was) juni
‘pas ik bijna niet meer in, moet in mense stoeltje!’ (toen je je kinderstoeltje bijna niet meer in kwam) juni
‘Daar sitte wieletjes onder, grote wieletjes en wij hebbe kleine wieletjes’(er kwam een vrachtwagen langs) juli
‘Zoek maar even een goed plekje he?’ (terwijl ik mijn auto ging parkeren) augustus
‘Wat een kutweer’ (tijdens een windhoos in Schoorl) Juli
‘kijk een aubulasse’ (er reed een ambulance langs) juli
‘Kijk een polliepoenne’ (een pompoen) september
‘kijk een paapoen’ (pompoen, een dag later)
‘jij heb lange sokke, ik heb korte sokke’ (tijdens het aankleden) september
‘ík heb lekkere hammetjes!’ (over je dijbeentjes) augustus
‘mama, wat het jij lieve dijbeenetjes’ (terwijl je mijn dijbeen streelde) september
‘maar ik wil met mijn billetjes slemmen/=zwemmen (toen je zonder zwembroekje te water wilde) augustus
‘zijn de mossetjes boodschappen doen?’ (toen je geen mossels kon vinden op de rotsen tijdens de vakantie in Frankrijk) september
‘ik heb grote luier en mama jij hebt kleine luiertje’ (toen ik een maandverbandje pakte) juli
‘water in yoghurt finde mama’s lekke!’ (toen er niet genoeg yoghurt meer was en ik er water bij moest doen) augustus
‘ga jij auto mellekie geven?’ en ‘heeft de auto dorst?’(toen ik moest tanken) september
Op een morgen was mijn autoruit helemaal volgescheten door een familie kraaien. Je zei: ‘hebbe vogels op jou auto gepoept? Toen ik dit beaamde zei je: ‘hebbe se wel sorry gezegd?’ Deze uitspraak staat voor mij op nummer één! september
‘ja maar zij geve mij so hommer /=geven mij zo’n honger/" (toen je het niet kon laten om in oma Nee’s dadelpot te graaien. Dit is ook een van je meest fantastische uitspraken. Jij bent immers niet stout! Je plaats de verantwoordelijkheid geheel bij de dadels die jou dat hongergevoel aandoen, fantastisch! juli
Toen Renee je laatst van de crèche haalde vroeg je waar de auto was. Renee zei: ‘die is thuis’, waarop je verontrust antwoordde: ‘maar dat is een ramp! Dan is alles kapot, deuren kapot ramen kapot, alles kapot!!!’. Opeens begon het Renee te dagen…: ‘nee , Floor, de auto staat niet in het huis maar vóór het huis!’. Je slaakte naar haar zeggen een zucht van opluchting. September
‘ja maar mama, je hebt mij toch?’ (toen ik een beetje aan het mopperen was) september
‘Wat is dat?’ (toen papa onder de douche stapte), ‘dat is een piemel’ antwoordde papa, waarop jij zei: ‘oh! Opa Aan heeft ook een piemel, mama Tasha heeft geen piemel!!’ september
‘Dit is Muiwden!’ (als we Muiden binnenrijden), en ‘dit is Muiwderberrug, hier woont oma Nee en mij nieuwe cresj is ook hier!’ (als we Muiderberg binnenrijden), én ‘papa woont in Wommerfeer’ (na deze uitspraken) september

Dat waren weer even in een notendop je ontwikkelingen! Wederom kan ik alleen maar zeggen:

‘FLOOR GA ZO DOOR!!!!!!!!!’

XXXXXX Je mama

Floor aan zee

Floor op vakantie

Prachtige stranden, zei je moeder over de telefoon. En zo te zien klopt dat aardig. Opa Nico, die met oma Zena even bij jullie op bezoek was, heeft er meteen een aantal prachtige foto?s van gemaakt.

Prachtige stranden, MAAR WETEN JE OUDERS NIET DAT KINDERARBEID VERBODEN IS????

Heel leuk en gezellig natuurlijk, pappa en mamma en opa en oma erbij. Maar het is toch niet aardig dat ze jou alle mosselen laten plukken voor het avondmaal. Heb je zelf wel genoeg gegeten?
Kom maar snel terug, dan kunnen we (als mamma niet kijkt) hier in de buurt even een haring gaan eten.

Kus,
Opa Mike.

Muiderstrand - wederopbouw

Hippie 2004

De vele gezichten van Floortje

Thuisvakantie.

Wij waren de afgelopen dagen in Ruigoord met Floor. Zo direct gaan we er weer heen (morgen weer werken). Vannacht zijn we maar even bij mij gaan slapen omdat het daar 's nachts erg lawaaiig aan toe gaat. Zondagochtend om 8 uur waren ze nog aan het housen en bij elk hoogtepunt lag Floor diep te zuchten, kreunen en draaide ze zich geïrriteerd om. Als moeder is het vreselijk om te zien hoe je kind lijdt onder een belabberde nachtrust dus ik stond erop dat we gisteravond weggingen.

Maar goed, Floor heeft daar twee topdagen gehad.
Ze heeft zo veel aandacht en liefkozingen gekregen dat ze het bijna niet meer aankon en steeds ging loensen van vermoeidheid. Maar in bed leggen hielp niet want ze wilde niks missen. Ze heeft gezwommen in haar band op het strandje daar. Met allerlei vreemde én bekende mensen geknuffeld en gespeeld (ze spant iedereen voor haar karretje en palmt geroutineerd in). Ze heeft overal eten afgetroggeld (bij Fabiola zelfs een hele pannenkoek!), door het zwarte zand gerold, gezongen, op trampolines gesprongen, bij mensen in bed gekropen, op trommels geslagen etc etc.

Vuil maar gelukkig.
Ze zag er helemaal vervuild en verwilderd uit, maar des te snoeziger natuurlijk: haren in één grote dreadbol, hele bruine konen met vegen modder, een bindi op haar voorhoofd (te danken aan Chris), een Tiedie Indabroekje met franje en een zeer laaghangende luier. Als ze even geen aandacht kreeg keek ze rond en koos ze haar volgende slachtoffer (man, vrouw, hond of kind, het maakt haar niet uit). Dan zag je haar er naar toe schuifelen en lonken........Vervolgens was ze weer een uurtje zoet.

Oh, en ze heeft duidelijk mijn genen.
Want ze heeft anderhalf uur gestaag met de Hara Krishna's meegelopen. Ze was diep onder de indruk van hun muziek en dans (en gratis griesmeelpudding). Op een gegeven moment stond ze alleen nog naar met een bungelde luier te hopsen op de bellen en trommels. Opeens vroeg ze: 'wat singe se nouwww?'. Daarna heeft ze nog een half uurtje 'haja kisna hala raaaamaaaaa' gebruld terwijl ze haar armpjes in de lucht gooide. Je had erbij moeten zijn! Het was echt een ultiem gezicht. Gelukkig hielden de Krishna's er op een gegeven moment zélf mee op, want als het aan Floor lag was ze de ganse nacht doorgegaan. Ze is door de kaalste Krishna bekroond met een Goudsbloem in d'r haar.

Sociaal aapje.
Wat ik vooral zo leuk vond aan haar gedrag die twee dagen is dat ze nog totaal niet bevooroordeeld is naar mensen en ze nog niet beoordeelt op hun uiterlijk en eventueel afwijkend gedrag. En je hebt daar natuurlijk nogal wat afwijkende types en wierdo's, maar Floor vind ze allemaal reuze lief. En de meesten zijn ook heel erg lief en geven haar heel speciale aandacht. Sommige mensen zijn ook wat eenzaam en als Floor dan bij ze komt zitten fleuren ze helemaal op.

Zelfs macho’s smelten.
Ze ging bijvoorbeeld bij een heel stoere, wat hard uitziende man zitten (iemand waar de gemiddelde volwassene met een veilige boog omheen loopt). en begon te ratelen en te kirren. Opeens sloeg ze haar armpje om hem heen en je zag hem ter plekke smelten en zachtaardig worden. Iedereen heeft daar geconstateerd dat Floor heel erg sociaal is en over een hoge dosis humor beschikt.

Zo, als ik nu nóg meer complimenten aan het adres van Floor ga opschrijven wordt het hele verhaal ongeloofwaardig...Ik houd er maar mee op. Je mag dit Ruigoord stukje wel op de site zetten hoor (hint).

Natascha.

Statiefoto van een echte prinses

Je wordt moe van al dat ijs, nietwaar? 

Grootmoeders...ze moesten beter weten... 

Lieve Floor

Volgens mij is het je moeder prima gelukt om nog een aantal foto's van je te maken. Ditmaal digitaal!

Ik vind dat je er prachtig uitziet,
kus,

Opa Mike.

Even uitproberen hoe dit nieuwe programma "Hello-Picasso" werkt 

ROTTERDAM is leuk 

Speels en altijd vrolijk - dat is Floor! 

Fotomodel Floor

Lieve Floortje, je mag wel oppassen. Binnenkort word je, naast de Eifeltoren, het meest gefotografeerde object ter wereld.
Uit Rotterdam (waar je logeert en lekker eet…) komen prachtige badscènes.

 
Gisteren heb ik samen met je moeder een nieuwe digitale camera gekocht die ze vooral op jou wil uitproberen.
(Ze heeft er nu nog een beetje hoofdpijn van de gebruiksaanwijzing)


En Opa Han heeft zelfs een fotovideocamera aangeschaft die ook vooral op jou gericht zal worden. Als ik jou was zou ik het copyright van al die opnames opeisen. Veel andere fotomodellen zijn er aardig mee binnengelopen…

Denk er aan dat ze je niet te veel laten stilstaan!

Kus,
Mike.
 

Uit Rotterdam (waar je logeert en lekker eet…) komen prachtige badscènes. 

Lekker, lekker, lekker.... 

Lieve Floor

Je hebt nu echt een beetje paniek gezaaid onder je volgelingen en dienaren!!!
We kregen een brandbrief van je moeder – ze heeft je door!!!
Nu mogen we je niets meer te eten geven, en dat levert behoorlijk wat problemen op. Renee zit met kilo’s ingredienten voor appeltaarten en chocolademousses in haar maag. Bij mij puilt de ijskast uit van de hectoliters ijs en de ingevroren verse aardbeien. En in Rotterdam zal het beeld wel niet veel anders zijn!

Kijk, een beetje van de voorraad kunnen we kwijt aan Opa Han, aan Meeghie en zelfs aan Cleo etc. – maar de hoeveelheden die jij normaliter verorbert kunnen we er met ons allen de eerste maanden niet doorheendraaien. Had toch een beetje opgepast!!!

Gewoon thuis wat wortelen en radijs eten en dan kun je bij ons....... Maar nee hoor, jij moet zonodig het voederbakje van die roofvogels leegroven!!! Dom, dom, dom! Nou ja, je bent op de hoogte (zie ter herinnering de brief van je moeder hieronder…): alleen nog crackers en winterpenen.
Het leven wordt er niet leuker op!

Sterkte met de volgende maanden – zodra je op normaal gewicht bent gaan we gewoon weer verder…Kwarktaart, paling op toast, moorkoppen en vleessie…het water loopt me door de mond.

Kus,
Mike.


 


Bericht van Natascha:

Lieve M&M

Ik kwam net thuis en ging een beetje opruimen. Wat bleek nu? In elk potje, pannetje, doosje, kastje etc etc lagen stenen. Toen ik op de bank plofte zat ik bovenop een grote steen. Had het monstertje natuurlijk onder de bankdeken verstopt! Puffend deed ik mijn klompen aan om me op mijn platje te begeven, maar hé, er zat een steen in mijn klomp! Zo kan ik nog wel even doorgaan hoor. Dat kind heeft een obsessie met het stoppen van stenen in alles waar ze mogelijkerwijs in passen.

Haar eetobsessie is echter nóg erger. Gister hebben Andor en ik serieus overwogen een kinderpsycholoog (of tenminste een kinderarts) te raadplegen over Floors afwijkende eetgedrag. De druppel die ons tot deze overweging heeft gedreven was het volgende voorval:
Het was een zalige lentedag! Gemoedelijk liepen we door het pittoresque Muiden richting Muiderslot. We zouden de mooie slottuinen gaan bezoeken en een kijkje nemen bij de befaamde Valkenier. Altijd leuk, vogeltjes!

IJs en frites.
De wandeling werd al enigsinds verstoord toen we de ijswinkel passeerden (geloei van Floor) en daarna de friettent (wild gespartel). Maar goed, dat zijn we inmiddels wel gewend. Bij het slot begon ze te zeuren om lollies en ijsjes, en dat terwijl er een prachtig kasteel voor haar ogen opdoemde.

Uil- en valkkuikens
De Valkenier bleek baby vogels te hebben. Dat was natuurlijk een geweldige treffer. Daar zat een donzig, pluizig, zéér aandoenlijk uilskuiken en er waren ook twee valkkuikentjes. Het uilskuiken was zó innemend. Hij had hele grote bange ogen, een kale roze nek, een enorme afrodons op zijn hoofd, een pluisennest op zijn rug, kale X-poten , kale kont (omhoog) en vleugels en een sierlijke toef pluizen op zijn hielen. Floor had even oog voor de piepende beestjes maar haar interesse werd pas echt gewekt toen ze gevoederd werden. Ze kregen kleine bloederige hompjes rauw vlees in hun bekjes geschoven en een mals piepkuikentje. Floors commentaar: 'dat vinde se lekke! heeeeel lekke! lekke vleessie, mmmm'. Toen de kuikens genoeg hadden en terug strompelden naar hun doos gingen we even een kijkje nemen bij moederuil. Een prachtig imposant beest.

Die mogen wel eten!
Na een poosje het beest te hebben gadegeslagen kwamen we tot de ontdekking dat Floor was verdwenen. We riepen maar ze kwam niet. Al gauw bleek echter dat ze weer naar de kuikens was gerend.
'Wat schattig' dachten we 'ze heeft natuurlijk alleen maar oog voor de babietjes!'. Maar niets was minder waar. Floor stoof recht op het bakje rauw vlees en piekuikenjes af en greep er met haar handje in ('lekke vleeeesssie lekke'). Ik kon op een haar na verhinderen dat ze de inhoud in haar mond propte! Nu vraag ik jullie???? Dit is toch niet meer normaal??? Wij vinden het echt niet meer grappig maken ons ernstige zorgen. Ze heeft ofwel een lintworm of een eetstoornis. Misschien probeert ze in het eten een soort rust te vinden.
Ik vraag jullie dan ook allen haar echt geen lekkerijen meer te geven voorlopig (alleen fruit, crackers etc) want zo wordt het probleem alleen maar gevoed (ha ha).

Graag jullie medewerking en mening hierover!

28 februari - weer winter!

Echte sneeuw

Papa heeft vanmorgen jou en alle buurtkinderen verblijd door een gigantische sneeuwpop te fabriceren, echt een joekel. Hij zag er wel een beetje smoezelig uit vanwege alle meegerolde hondendrollen en zijn kromme bruinige winterpeenneus. Maar het was een indrukwekkend aanzicht! Helaas heeft hij niet een lang leven mogen genieten. Eerst hebben de buurtkinderen hem verminkt door zijn neus in een penis te veranderen en daarna is hij jammerlijk weggesmolten. Dit laatste geschiedde op dramatische wijze omdat de kop er plotsklaps afrolde. Je was helemaal van de kaart toen je zag dat 'jouw' pop het leven had gelaten. Je zit nu in de hechtingsfase dus dat kwam hard aan.

Nijn

En nu ik het daar toch over heb moet ik iedereen even vertellen over Floor's liefdevolle zorgzaamheid jegens Nijn. Nijn is het momenteel helemaal. Het is Nijn voor en Nijn na. Nijn steekt met kop en schouders boven haar legioen beesten en poppen uit. Eerst wilde ze Nijn vooral bij zich hebben, maar nu wordt hij tevens tot in de puntjes verzorgd. Ze veegt zijn billen af met billendoekjes (eerst tilt ze teder zijn staart omhoog) waarop hij een luier krijgt tot aan zijn oren. Ze duwt eten in zijn bek en geeft hem te drinken. Zijn neus en snorharen zijn erg plakkerig en bevlekt. En sinds een paar dagen stopt ze hem ook in bed. Dat ging zo: 'Naini' in bed toen!', (ik legde Nijn volgzaam in haar bed), 'oh wacht, Nainie ook deke!' (ik stopte hem in), 'oh nee, Nainie ook dijne dicht!' (ik trok de gordijnen dicht, zuchtend!), 'ohhh neee, Nainie ook moeziekie nu!' ( ik zette de muziekdoos aan). En toen was ze eindelijk tevreden en vond ze dat haar Nijn het goed genoeg had. Je begrijpt dat het heel vermoeiend is om dit ritueel tien keer per dag te herhalen...
Maar goed, Nijn deserves it.

Februari 2004

Lieve Floor!


Was je ooit zo?n lieve meid?..
Nu zit je in de peuterpubertijd!

En dat wil ik even duidelijk hebben vastgelegd zodat je je later kan gaan schamen! Nee hoor, dat hoeft helemaal niet. Volgens de boekjes ben je nog steeds een modelkind (van twee): dwars, onvoorspelbaar, mekkerig, koppig en poeslief tegelijk. Het hoort er allemaal bij, maar je vergt af en toe veel geduld, uithoudingsvermogen en begrip van ons.

Je moodswings kunnen heel intens zijn. Van het ene op het andere moment verander je van een kraaiende peuter in een briesende traanbal. Wij weten dan echt niet wat we mee maken, maar ook jij kijkt na zo?n aanval vaak verward en ontdaan (en beschaamd op z?n tijd, gelukkig).

Gistermiddag heb je werkelijk mijn limiet overschreden. Om de vijf seconden was het ?wil dit!?, ?wil dat?, ?wil nu!?, ?wil, wil, wil, wil, wil, wihil? en ?nee, nee, nee, nee, nee, neehee?. Om gek van te worden! Maar ik kreeg er ook de slappe lach van. En natuurlijk ging ik je een beetje pesten door telkens ?wil, wil, nee, nee? terug te roepen hetgeen je niet kon waarderen. Met als resultaat een gepikeerde peuter.

Winkelen is niet meer zoals het was.
?Vroeger? zat braaf en geduldig in je wagen en gaf ik je hoogstens eens een koekje om je stil te houden. Maar nu is winkelen met jou nauwelijks meer mogelijk. Je breekt de hele tent af als je de kans krijgt en krijst de boel bij elkaar als ik dat probeer te verhinderen. Bovendien poog je steeds te ontsnappen uit winkels, heel onverantwoordelijk.

Ik gesp je extra goed vast maar dat biedt meestal geen uitkomst. Bij het zien van koek en snoep wurm je je gewoon los, jumpt de wagen uit en valt het lekkernij resoluut aan. Als ik je probeer te grijpen ren je heel hard weg, de zak openrukkend, en propt snel het snoep in je mond. Zo heb ik tegen wil en dank al menig vies chemisch snoepgoed moeten afrekenen. Na zo?n snoepaanval ben je door alle suikers n?g opstandiger. We hebben dan ook besloten je minder zoetigheid te geven.

Maar het is natuurlijk niet alleen maar kommer en kwel!
Je bent ook een hele lieve meid. En grappig en aandoenlijk.
Je eigen willetje maakt je meer tot een persoon en dat is erg leuk om te zien. Laatst zei ik ?Pori? tegen je waarop je heel verontwaardigd terugzei: ?nee ik heet geen Powie, ook geen meissie, heet Floortje!?. Dat vond ik fenomenaal, fantastisch gewoon. Dat je over zulke zaken nadenkt en het op jou manier wil.


Af en toe heb je momenten waarop je weer een baby wilt zijn en zoek je naar bescherming en warmte.
Dan kruip je helemaal bij me weg en mag ik je volop knuffelen. Kennelijk heb je dan even genoeg van het ontdekken van de wereld en je eigen wil en zoek je de vertrouwde symbiose weer op. Ik vind het heerlijk wanneer je zo doet en word er altijd een beetje emotioneel van. Je wordt al zo groot maar bent tegelijkertijd ook nog steeds zo klein.

Gister heb ik samen met jou je derde paar schoentjes gekocht:
?All Stars? met grote bloemen er op, maatje 25.
Ik had al een poosje het vermoeden dat je andere schoentjes te klein waren. Je zei namelijk steeds dat je lopen niet meer leuk vond. Maar als ik je voetje op de onderkant van je schoentje legde leek de schoen heel ruim te passen. In de schoenenwinkel, na de voetmeting, bleek echter meteen dat je schoentjes te klein waren! Volgens de verkoopster was mijn meetmethode heel ineffectief, het hieltje zit namelijk nooit helemaal achterin de schoen (stomme mama). Arme meid! Je hebt waarschijnlijk wekenlang beurse tenen gehad.

Je spraakvermogen is met sprongen vooruit gegaan.
Je maakt af en toe complete zinnen van zo?n vier ? vijf woorden. Heel knap voor een peuter van jou leeftijd. Je krijgt van iedereen complimenten. Ik hoor constant ?wat praat ze goed, en dat voor haar leeftijd!?. Ik ben dan natuurlijk apetrots en trek nog wat meer woordjes uit je om te showen hoe knap je bent.

Laatst zei je toen papa wegreed: ?zo, even papa uitzwaaien? en daarna ?nu even aankleden?. Gisteravond zei ik dat je naar bed moest waarop je zei: ?echt niet?. Ik stond versteld! Volgens papa had je dat op de cr?che geleerd.

Je kent al heel veel dieren bij naam (en doet ook de dierengeluiden na). Je imitatie van een varken is heel amusant, namelijk: ?ggguuuuhhh, ggghhuuuhh; (dit samen met heftige buikbewegingen). Je woordenkennis van etenswaar is het grootst. Met name lekkernijen weet je feilloos te benoemen.

En dat brengt me bij je obsessie voor eten.
Die is zeker niet minder geworden. Je bent wel een stuk kieskeuriger. Maar als je iets lekker vindt moet je het hebben. Je klimt op krukken, ontwricht kastjes, rukt zakken open etc. om bij je lekkernij te komen. Vorige week heb je zelfs een kiwi met schil en al verorberd. Bij oma Renee en opa Han pik je steeds dadels uit een glazen pot. Voor we het beseffen heb je er vaak alweer een stuk of wat in je mond.

Vaak hoop je ook dat je dingen kan eten. Zo beet je eens verwachtingsvol in een krulspeld en lik je aan plaatjes van ijsjes. Gister viel je nota bene een stuk straatkrijt aan. We liepen langs de speeltuin waar kinderen met straatkrijt in de weer waren. Plotseling rende je naar de krijten, pakte een roze op een hapte toe. De kinderen keken verbijsterd! Op zulke momenten houd ik heel veel van je.

Peuterpubertijd of niet, je bent gewoon een geweldige meid!!

Floor

Natuurlijk komen we op je verjaardag.
Aan de foto's kun je zien dat je je zorgen maakt, maar dat hoeft echt niet!!!
Wij zijn er zaterdag.

We houden van je,

Mike en Mary